Το λάθος που είχαν κάνει οι περισσότεροι αναλυτές το περσινό καλοκαίρι ήταν ότι αντιμετώπιζαν την κυβέρνηση με όρους πολιτικής. Για αυτό και δεν είχαν προβλέψει τη διακοπή της διαπραγμάτευσης, το δημοψήφισμα, το κλείσιμο των τραπεζών, τις εκλογές. Απλούστατα γιατί πολιτικά επρόκειτο για καταστροφικές επιλογές που δεν θα μπορούσαν να περιέχονται σε κανένα πολιτικό σχέδιο. Η απλή ανάλυση μπορούσε να προβλέψει με ακρίβεια ότι ο δρόμος που τελικά ακολουθήθηκε θα κατάληγε εκεί που κατέληξε, δηλαδή στην άσκοπη απώλεια δεκάδων δισ ευρώ, άρα ουδείς εχέφρων θα τον ακολουθούσε. Αν σκεφτόταν με γνώμονα την πολιτική. Αλλά αυτοί σκέφτονται με όρους θεάματος.
Σασπένς, κλιμάκωση, αγωνία στο κατακόρυφο, ευρήματα, γκαγκς, ανατροπές, όλα αυτά τα πράγματα που κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον του κόσμου, αποσπώντας το στην ουσία από την καθεαυτή πολιτική εξέλιξη. Γι’ αυτό και η ρητορική των κομμάτων που κυβερνούν έχει τέτοια δοσολογία συνωμοσιολογίας, εχθρότητας, ακόμα και κατασκοπίας, αλλά και ηρωισμού, ναρκισισμού και αυτοϊκανοποίησης.
Γι’ αυτό και η μάχη με τις υπέρτερες δυνάμεις του κακού διαρκεί πάντα μέχρι το τελευταίο λεπτό, όταν τα κόκκινα δευτερόλεπτα του μηχανισμού της πυρηνικής σύντηξης τελειώνουν βασανιστικά, για να έρθει λίγο πριν το μηδέν ο Τζέιμς Μποντ να τον αποσυνδέσει ή ο Αλέξης Τσίπρας να προκηρύξει δημοψήφισμα. Ποιος έχει ενδιαφερθεί ποτέ πόσες ζωές χάθηκαν και πόσες περιουσίες καταστράφηκαν σε ένα έργο του Τζέιμς Μποντ; Ποιος σκέφτηκε ποτέ πόσο αδύναμο πολιτικό σενάριο είχαν οι ταινίες αυτές και πόσο ανέπαφες με την πραγματικότητα ήσαν; Μα δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία έχει το θέαμα.
Αυτά είναι χιλιοειπωμένα, άλλο θέλω να πω. Οτι αυτήν τη φορά είμαι σίγουρος ότι η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί. Η κυβέρνηση την τελευταία στιγμή, τη στιγμή που θα φαίνονται όλα να κρέμονται από μια κλωστή και ο κίνδυνος της καταστροφής θα χάσκει μπροστά μας, θα υποχωρήσει ηρωικά και θα συνυπογράψει περίπου αυτά που της ζητούν. Οχι γιατί αυτό θα είναι η ορθολογική επιλογή. Ηταν και πέρυσι και δεν την υιοθέτησε. Οχι γιατί οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες. Ανυπολόγιστες συνέπειες είχαν και οι ταρζανιές του ’15. Οχι γιατί αυτό επιτάσσει το πολιτικό της σχέδιο. Τέτοιο πράγμα δεν διέθετε ποτέ.
Η κυβέρνηση θα υπογράψει γιατί αν κάτι ξέρει καλά είναι οι κανόνες του θεάματος. Το μυστικό της επιτυχίας του Τζέιμς Μποντ είναι ότι ποτέ δεν χρησιμοποιεί το ίδιο κόλπο δύο φορές. Είναι ανεξάντλητος στην ευρηματικότητα και τις εμπνεύσεις του για αυτό και κρατά πάντα καθηλωμένο το κοινό του να περιμένει με αγωνία τι καινούργιο θα σκαρφιστεί. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως έχει εξαντλήσει όλα τα διαθέσιμα κόλπα. Το μόνο που δεν έχει χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα είναι να μας αιφνιδιάσει με τη σώφρονα επιλογή, άρα αυτό του μένει να κάνει. Να μου πείτε υπάρχει και η επιλογή να μας πάει στη δραχμή. Ελάτε τώρα. Το σενάριο δεν προβλέπει ποτέ το θάνατο ούτε του Τζέιμς ούτε του Αλέξη.