Η κυβέρνηση άσκησε σκληρή κριτική στη FYROM για τη συμπεριφορά των αρχών ασφαλείας της εναντίον προσφύγων και μεταναστών που επιχείρησαν να παραβιάσουν τα σύνορα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι αυτή η συμπεριφορά δεν συνάδει με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ο Πρωθυπουργός επανέλαβε ότι η Ειδομένη είναι ντροπή για την Ευρώπη, η οποία, συμπληρώνω, «δεν είναι αυτή που ονειρευόμαστε». Και ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη έκανε πιο διεισδυτική ανάλυση, λέγοντας ότι τα παλικάρια που έφαγαν χημικά και πλαστικές σφαίρες είναι οι αυριανοί τζιχαντιστές.
Συγγνώμη για την αναίδεια, όμως και οι τρεις είπαν πράγματα που δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Κενότητες, στις παρυφές του ψεύδους.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος διέκρινε την υπέρμετρη βία των αστυνομικών της FYROM. Δεν διαφωνούμε. Το θέμα, όμως, είναι αν μπορούσαν να κάνουν και διαφορετικά. Για να το θέσω πιο κυνικά: πώς θα αντιδρούσαν οι ελληνικές αρχές αν έβλεπαν μερικές εκατοντάδες ανδρών να επιχειρούν βίαιη είσοδο στη χώρα; Διάλογο; Δεν νομίζω ότι τέτοιες στιγμές σηκώνουν συζήτηση. Δεν θα έριχναν χημικά; Φυσικά και θα έριχναν, το κάνουν παντού και πάντα. Πλαστικές σφαίρες; Βάρβαρο μέτρο, αλλά οι γείτονες θα σου πουν ότι ήθελαν να αποτρέψουν εισβολή στο έδαφος τους. Συνεπώς ο σεβαστός μας Πρόεδρος ορθώς μίλησε για τις ευθύνες της αστυνομίας, απλώς έκανε λάθος στη χώρα.
Κατά την κοινή συνέντευξη με τον πορτογάλο ομόλογό του, ο Πρωθυπουργός, είπε ότι η Ειδομένη είναι ντροπή για την Ευρώπη. Τολμώ να πω, κύριε πρόεδρε της κυβερνήσεως, ότι λέτε, εν γνώσει σας, κούφιες κουβέντες. Δηλαδή τι πρέπει να γίνει προκειμένου η Ειδομένη να μην αποτελεί ντροπή της Ευρώπης; Υπάρχει μόνο μία λύση: να τους δεχθεί και αυτούς η Γερμανία. Τότε, όμως, θα έρθουν και άλλοι. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε να κάνουμε, ακριβώς, με πρόσφυγες. Υπάρχει πλέον μία ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στον πρόσφυγα που γλίτωσε από τον πόλεμο και τον οικονομικό μετανάστη που ελπίζει σε μία καλύτερη ζωή στη Γερμανία και στη Σουηδία. Η ντροπή, λοιπόν, είναι απολύτως ελληνική. Στην Ειδομένη, στον Πειραιά, στο Ελληνικό.
«Οι χθεσινοί δαρμένοι θα είναι οι αυριανοί τζιχαντιστές» είπε ο Νίκος Τόσκας. Εδώ θα μπορούσε να προσθέσει κάτι και για τα προάστια των Βρυξελλών που καλλιεργούν τη βία με ισλαμική επένδυση. Στην Ειδομένη η αστυνομία επέτρεψε τη συγκέντρωση και την επίθεση προς τον φράχτη και ο πολιτικός της προϊστάμενος κάνει αναλύσεις καφενείου. Οι πάσης φύσεως «αλληλέγγυοι» δυναμιτίζουν το κλίμα, θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια ανθρώπων και τη θέση της χώρας, πλην όμως αποδοκιμάζονται μόνο με δηλώσεις.
Οταν οι μισοί από όσους βρίσκονται στη χώρα είναι στην Ειδομένη, στον Πειραιά και στο Ελληνικό, ο μέσος πολίτης-τηλεθεατής ξεχνάει την ύπαρξη τους καθώς δεν έρχεται σε επαφή μαζί τους.
Η έλλειψη σχεδίου αποτυπώνεται στην ακινησία των αρχών. Εχουμε δημιουργήσει μεγάλες εστίες απελπισμένων ανθρώπων που δέχονται ανεξέλεγκτη ροή ενημέρωσης και υποκινούνται σε πράξεις βίας. Και το πρόβλημα είναι πώς όλο αυτό θεωρείται διαχειρίσιμο από την κυβέρνηση αφού η κρίσιμη μάζα προσφύγων και μεταναστών κρατείται σε μία ιδιόμορφη απομόνωση. Όταν οι μισοί από όσους βρίσκονται στη χώρα είναι στην Ειδομένη, στον Πειραιά και στο Ελληνικό, ο μέσος πολίτης-τηλεθεατής ξεχνάει την ύπαρξη τους καθώς δεν έρχεται σε επαφή μαζί τους. Ακόμα και η εικόνα της Ειδομένης, φτάνει ως «ξένη» στις οθόνες μας. Αραβες και Αφγανοί που παίζουν ξύλο με Πουγουδουμίτες – σιγά τώρα… Το γεγονός, όμως, παραμένει συγκλονιστικό. Είναι η πρώτη φορά που έχουμε βίαια επεισόδια στη χώρα, χωρίς την παραμικρή παρέμβαση των ελληνικών αρχών.
Ανθρωποι που έχουν γνώση της κατάστασης και δεν μοιράζονται το ίδιο σύννεφο με τον Γιώργο Κυρίτση, λένε πώς είναι η τύχη που κρατάει το φυτίλι σβηστό. Οι τσέπες των προσφύγων αδειάζουν και από τα τελευταία ευρώ, ενώ είναι πλέον εμφανείς και έντονες οι αντιθέσεις μεταξύ εθνικών ομάδων. Το χειρότερο: δεν υπάρχει εμπιστοσύνη προς τις ελληνικές αρχές. Ο πρόεδρος των Σύρων της Ελλάδας είπε ότι η χώρα κυβερνάται από θίασο. Υπερβολικό; Ισως. Ομως έχει γνώση των πραγμάτων, ξέρει πολύ καλά ότι οι μεγάλες συγκεντρώσεις στον Πειραιά οφείλονται στην έλλειψη υποδομών. Αν όντως υπήρχαν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις, θα έφτανε η επίδειξη τους σε δέκα εκπροσώπους των προσφύγων ώστε να δοθεί το σήμα εκκένωσης, τουλάχιστον του λιμανιού. Και, πράγματι, αυτό συμβαίνει τώρα με τη μεταφορά προσώπων στον Σκαραμαγκά. Μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, λέγοντας ότι οι πρόσφυγες αρνούνται να μετακινηθούν.
Στην Ειδομένη οι «αλληλέγγυοι» απολαμβάνουν τη φαντασίωση τους. Στο λιμάνι του Πειραιά Σύροι και Αφγανοί δείχνουν δόντια ο ένας στον άλλον. Και έχουμε «ξεχάσει» το Ελληνικό. Τι μπορεί να γίνει; Αφού δεν σταματάει ο χρόνος, να τρέξουμε εμείς. Στο πρόβλημα, όχι μακριά του.