Ναι, όπως λένε και από τον ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο βέβαιο είναι ότι η χώρα δεν έπεσε στα γόνατα με τύπους σαν τον Νίκο Καρανίκα στο πρωθυπουργικό γραφείο. Δεν έφταιγαν οι σερβιτόροι. Χρεοκόπησε με τα διδακτορικά εκεί μέσα. Και αυτό στην ηθική και στο μέτρο του λαϊκισμού νομιμοποιεί τη συμμετοχή του κ. Καρανίκα στον στρατηγικό σχεδιασμό του πρωθυπουργικού γραφείου. Αδιόριστος και ανορθόγραφος εκπαιδευτικός, αντιρρησίας συνείδησης, σερβιτόρος. Θαυμαστής του κυβερνητικού έργου. Παλαιός φίλος και σύντροφος του Πρωθυπουργού.
Την ώρα που ο Νίκος Καρανίκας έπιανε δουλειά στο Μαξίμου, ο Νίκος Τρευλάκης πήγαινε να στηρίξει, ως μετακλητός, το γραφείο του Πρωθυπουργού στη Βουλή. Ο κ. Τρευλάκης έχει σπουδάσει οικονομικά και εργάστηκε ως βοηθός λογιστή. Διαθέτει λαμπρό συνδικαλιστικό παρελθόν και, όπως σημειώνει στο βιογραφικό του, «συμμετείχε στην εξέγερση του Δεκέμβρη».
Αν το Μέγαρο Μαξίμου ήθελε να κλείσει στόματα θα εξέδιδε μία ωραία ανακοίνωση με την οποία θα εξηγούσε για ποιο λόγο οι Καρανίκας και Τρευλάκης προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο σημαντικότερο γραφείο της χώρας, έναντι αμοιβής που καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν χρειάζεται. Το εξήγησε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στην τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη του: οι θέσεις των μετακλητών απευθύνονται σε πρόσωπα εμπιστοσύνης, άρα είναι λογικό να προέρχονται από το περιβάλλον του κυβερνώντος κόμματος. Δεν το είπε και ο υπουργός Βερναρδάκης; «Και ο Ομπάμα έχει τους δικούς του συμβούλους…» Βέβαια ο σερβιτόρος του Ομπάμα μπορεί να έχει καλύτερο βιογραφικό από έλληνα υπουργό, όμως μην τα μπλέξουμε τόσο.
Καλό θα ήταν να πάρουμε μία συνολική εικόνα. Αντί η Νέα Δημοκρατία να γκρινιάζει για τους μετακλητούς που προσλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ας μας δώσει μία ποιοτική μελέτη με τα βιογραφικά των ανθρώπων που πληρώσαμε επί των ημερών της…
Από την κυβέρνηση επιδεικνύεται αριθμητική κατάσταση των μετακλητών υπαλλήλων που χρησιμοποίησε η προηγούμενη διαχείριση, κυρίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Βέβαια όταν συμψηφίζεις με τις πράξεις των προκατόχων σου, επιβεβαιώνεις τη διάθεση σου να τους μιμηθείς. Ομως υπάρχει και κάτι ακόμα που προκαλεί εντύπωση: κανένας, από την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, δεν μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των μετακλητών.
Η περίπτωση Καρανίκα είναι η πρώτη με την οποία σταματήσαμε να μετράμε κεφάλια και είπαμε να δούμε τα πτυχία. Καλό θα ήταν να πάρουμε μία συνολική εικόνα.
Αντί, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία να γκρινιάζει για τους μετακλητούς που προσλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ας μας δώσει μία ποιοτική μελέτη με τα βιογραφικά των ανθρώπων που πληρώσαμε επί των ημερών της. Κοινώς να δούμε πόσα διδακτορικά είχε ο ένας και πόσα ο άλλος. Οχι πως έχει σημασία το σκορ. Αν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ λιγότερα διδακτορικά, στην επόμενη συνέντευξη του ο Πρωθυπουργός θα πει ότι είναι καλύτερο να έχεις σερβιτόρους στο Μαξίμου παρά υπηρέτες συμφερόντων. Εν ανάγκη το επενδύει και ταξικά: «εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να στείλουμε τα παιδιά μας στο Harvard, τα δικά μας παιδιά έμειναν εδώ, να παλέψουν με τις ανισότητες και τις αντιξοότητες.» Βέβαια ανάμεσα στο Harvard και στον αδιόριστο εκπαιδευτικό-σερβιτόρο υπάρχει ένας τεράστιος χώρος που θα μπορούσε να υπηρετήσει τη διοίκηση. Ναι, χρεοκοπήσαμε με διδακτορικά στο Μαξίμου, όμως δεν μπορούμε να ξελασπώσουμε χωρίς αυτά. Τουλάχιστον όχι στον σκληρό κόσμο της Δύσης.
Ο δείκτης εμπιστοσύνης είναι πιο σημαντικός από τον δείκτη κατάρτισης. Το κράτος αντιμετωπίζεται ως λάφυρο που θα μοιραστεί στους στρατούς. Αν μη τι άλλο, ο διορισμός των παλαιών φίλων δείχνει και μία συνέπεια, μπέσα, σεβασμό στις απλές, ανθρώπινες σχέσεις. Απλώς με τη Δεξιά είναι ρουσφέτι, ενώ με την Αριστερά είναι συντροφικότητα.