Το περασμένο Σάββατο βράδυ, έγινα έξαλλος που μια χούφτα επαναστάτες έκλεισαν το κέντρο της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούν κατά της αστυνομικής βίας. Ο αποκλεισμός άρχισε από τις 8μμ και συνεχίστηκε μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα.
Την Παρασκευή, που πάλι έκλεισε η πόλη για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, είδα τα πράγματα διαφορετικά και ξέχασα τον σαββατιάτικο θυμό μου. Στάθμευσα το αυτοκίνητό μου ψηλά στην Μιχαλακοπούλου, και κατέβηκα στο Σύνταγμα με τα πόδια. Οι δρόμοι είχαν κλείσει από τις 10 το πρωί, και ήταν απόλαυση να τους περπατάς, αφού τα πεζοδρόμια, όπως ξέρουμε, έχουν και αυτά καταληφθεί εδώ και καιρό.
Ήταν ηλιόλουστη η μέρα. Η Βασιλίσσης Σοφίας άδεια από τον Ευαγγελισμό και κάτω. Άρχισε να γεμίζει από πεζούς, που για πρώτη φορά παρατήρησαν ότι μπορούν και να περπατήσουν κανονικά. Στο πεζοδρόμιο σε τρώνε οι ελιγμοί. Μόνο ακροβάτης τα διαχειρίζεται εύκολα.
Στο κέντρο της πόλης, παρόλο που στα Προπύλαια είχαν ήδη μαζευτεί τα πρώτα μπλοκ, μπορούσες πάλι να κινηθείς άνετα. Με τα πόδια. Ούτε να περιμένεις μια ώρα να ανάψει ο Γρηγόρης, ούτε να εισπνέεις τα καυσαέρια από αυτοκίνητα και λεωφορεία. Μπήκα και σε αρκετά καταστήματα, και έκανα και κάποια μικροψώνια. Αν αρχίσουν όλοι να το κάνουν αυτό, ίσως αναζωογονηθεί και εμπορικά το κέντρο. Πάμε να ψωνίσουμε με φόντο τις διαδηλώσεις…
Τότε, μου έκανε κλικ ότι ακόμα και με συλλαλητήρια, πορείες και επεισόδια μπορεί να είναι ελκυστική η Αθήνα, εάν την δούμε με άλλη ματιά, ψυχαγωγική μα και εμπορική. Σκέφτηκα ότι μπορούμε να πουλήσουμε το μπάχαλό της σε ξένους, γιατί όχι όμως και σε μας.
Να διαφημίσουμε ότι τις μέρες που γίνονται διαδηλώσεις στην πόλη, «μπορείτε πριν και μετά από τον “πόλεμο”, που έτσι κι αλλιώς έχει διαβαθμίσεις, να περιφερθείτε άνετα σε αυτήν, να κάνετε ψώνια χωρίς πολύ κόσμο, να πλησιάσετε τους διαδηλωτές, να μιλήσετε και να φωτογραφηθείτε μαζί τους, να ανταλλάξετε απόψεις, business cards, και instagrams, και να ενημερωθείτε για τα αιτήματά τους.»
Για τους πιο τολμηρούς τουρίστες, μπορούμε να προτείνουμε τις διαδηλώσεις υψηλού κινδύνου, με μολότωφ, δακρυγόνα, σπάσιμο βιτρίνων και κυνηγητό στα στενά, να βγάζουν εντυπωσιακές φωτογραφίες και να τις αναρτούν κερδίζοντας άπειρα likes, ίσως και προτάσεις να γίνουν πολεμικοί ανταποκριτές. Ξέρετε πόσοι τουρίστες αναζητούν τέτοιες εξτρίμ, επικίνδυνες εμπειρίες;
Υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία, για όλα μάλιστα τα πορτοφόλια, στην εμπόλεμη ζώνη της πρωτεύουσας. Υπάρχουν και ενοικιαζόμενα δωμάτια με Airbnb, που ήδη διαφημίζουν την εμπειρία μιας πόλης θερμής και ηλεκτρισμένης. Ακόμα κι όταν ζορίζουν πολύ τα πράγματα, υπάρχει άριστη τεχνογνωσία ώστε να μη σταματήσει το σασπένς και η αδρεναλίνη να συνεχίσει να ρέει: Κλείνουν σε δευτερόλεπτα οι πόρτες, κατεβαίνουν τα ρολά, θωρακίζεται το μαγαζί, το ξενοδοχείο, η καφετέρια, είσαι ασφαλής, και ζεις όλο τον χαμό από μέσα.
Απολαμβάνεις τον αποκλεισμό πριβέ. Φουλ σέρβις στο πολυκατάστημα, στο εστιατόριο, παντού. Χωρίς νεύρα και φόβο. Διαδήλωση είναι, θα περάσει. Διασκέδασέ την. Ζήσε την περιπέτειά της. Αξιοποίησέ την. Πούλα την τρέλα της και σε άλλους – σίγουρα θα την αγοράσουν. Προπαντός, μην δώσεις την χαρά στους μπαχαλάκηδες και στην ανίκανη αστυνομία (πακέτο πάνε αυτοί οι δύο – διαχρονική αξία) να σου χαλάσουν τη διάθεση. Την περιπέτεια.
Άσε το αυτοκίνητό σου κάπου μακριά, και περπάτα. Πόσες φορές έχεις περπατήσει από το Χίλτον ως το Σύνταγμα, από το Μουσείο ως την Ομόνοια, από την Αλεξάνδρας ως το Κολωνάκι, και δη μέσω του Λυκαβηττού; Ξέρεις πόσο όμορφες είναι αυτές οι διαδρομές χωρίς αυτοκίνητα στους δρόμους;
Όπου δεις φασαρία, μείνε πίσω, μη φοβηθείς. Μεταξύ τους πλακώνονται συνήθως αυτοί. Κάνε κανονικά τα επιχειρηματικά σου ραντεβού. Κουρέψου. Περιποιήσου τα νύχια σου. Φώναξε κάνα αναρχικό να του περιποιηθείς και τα δικά του πριν αρχίσει το μπάχαλο. Σύστησέ τον στον φίλο σου από το εξωτερικό, βγάλε σέλφι μαζί του. Κάνε το ίδιο και μ’ έναν μπάτσο εκεί στις κλούβες που κλείνουν το Μαξίμου. Number 1 ίνφλουενσερ θα γίνεις στα σόσιαλ.
Διαφήμισε την Ελλάδα ως την ωραιότερη χώρα να ζεις μια διαδήλωση, με φόντο την Ακρόπολη. Προϊόν για κάθε εποχή.
Δες την ταλαιπωρία σου με άλλη ματιά. Εδώ που φτάσαμε, ας δοκιμάσουμε την ομοιοπαθητική!