Στη δραματική σχολή, θυμάμαι, ένας καθηγητής μας είχε βάλει αυτοσχεδιασμό, να κάνουμε τον παρουσιαστή τηλεόρασης. Βγαίναμε όλοι από μια πόρτα κι έπρεπε να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας και το πρόγραμμά μας: μια εκπομπή, ένα ριάλιτι, ένα σόου, ο, τι ήθελε ο καθένας τέλος πάντων.
Σιγά το δύσκολο, θα μου πείτε, να κάνεις τον παρουσιαστή. Κι εγώ το ίδιο έλεγα.. Αμ δε! Δεν λέω ότι είναι και το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου, δεν είναι και εγχείριση ανοιχτής καρδιάς, αλλά απαιτεί μια ικανότητα, ένα ταπεραμέντο, που δεν το έχουν όλοι. Και για την ιστορία, εκείνη τη μέρα στη δραματική, οι περισσότεροι δεν κατάφεραν να φέρουν τον αυτοσχεδιασμό εις πέρας αξιοπρεπώς. Τα πήγαν καλά ελάχιστοι, κι ένας-δυο ξεχώρισαν: οι «Φερεντίνοι» της τάξης μας.
Αν δεν ήμασταν σε μια αίθουσα δραματικής σχολής αλλά σε ένα στούντιο και περνούσαμε από δοκιμαστικό, εκείνοι, οι ελάχιστοι, θα έσκιζαν. Βεβαίως, δεν ξέρω αν τελικά θα τους επέλεγαν, αν τελικά θα τους έδιναν μια ευκαιρία να παρουσιάσουν μια εκπομπή. Γιατί, πολύ πιθανόν, την ευκαιρία αυτή θα την έδιναν σε κάποιον λιγότερο ταλαντούχο, σε κάποιον λιγότερο ικανό απ’ αυτούς. Σε μια Κωνσταντίνα Σπυρόπουλου, ίσως.
Την πρώτη φορά θα της έδιναν την ευκαιρία γιατί είναι όμορφη και η ομορφιά, κακά τα ψέματα, σου ανοίγει πόρτες στην τηλεόραση. Τις πρώτες πόρτες τουλάχιστον. Αλλά αν η ομορφιά δεν συνοδεύεται κι από άλλες ικανότητες, οι πόρτες σταδιακά κλείνουν. Αν σε βάλουν μπροστάρη σε μια εκπομπή και δεν τα πας καλά, αν σε ξαναβάλουν και πάλι δεν τα καταφέρεις, αν οι μισοί σε βλέπουν και κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι και οι άλλοι μισοί αλλάζουν κανάλι κι αν αυτό επαναλαμβάνεται, τότε μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά. Και το λογικό είναι να σε στείλουν σπίτι σου, με τη συμβουλή να ασχοληθείς με κάτι άλλο, όπως οι κριτές στο «Next Top Model» ξαποστέλνουν κάποια wannabe μοντέλα, που όμως δεν το έχουν.
Η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου δεν το έχει με την παρουσίαση. Είναι ένα πολύ όμορφο κορίτσι, το οποίο όμως δεν μπορεί να ηγηθεί εκπομπής. Είναι στημένη, σφιγμένη, ρομποτική. Εχει την αμηχανία και την αστάθεια ενός ανθρώπου τηλεοπτικά άπειρου, αλλά μετράει πια αρκετά χρόνια στην τηλεόραση για να της το δικαιολογήσεις. Θα έπρεπε να έχει αποκτήσει μια στοιχειώδη άνεση, όχι να παλεύει να σταθεί και να τα πει μπροστά στο φακό. Είναι σαν τον αυτοκίνητο που αγκομαχά στην ανηφόρα γιατί συνεχίζει με τρίτη, ενώ πρέπει να πάει με πρώτη. Πώς να το πω βρε παιδί μου, είναι λίγο καλύτερη απ’ τη Στέλλα Μιζεράκη στο «Σκάσε και Κολύμπα». Μπορεί να έχει χίλια δυο άλλα καλά η κοπέλα, αλλά η παρουσίαση εκπομπής δεν είναι μέσα σε αυτά.
Το διαπιστώσαμε μια, το διαπιστώσαμε δυο, το ματαξαναδιαπιστώνουμε τώρα, βλέποντάς την στο «My Style Rocks». Και δεν ξέρω πόσες ακόμα ευκαιρίες θα της δώσουν, ώστε να το διαπιστώσει ξανά ο έρμος τηλεθεατής που, όσο κι αν τη συμπάθησε στο «Survivor 2» στο οποίο συμμετείχε, δεν γίνεται να μην απορεί: ..γιατί επιμένουν με τη Σπυροπούλου;
Περισσότερο απορείς με αυτούς που της δίνουν τις τηλεοπτικές ευκαιρίες τη μια μετά την άλλη, περισσότερο απορείς με όσους την επιβραβεύουν προσφέροντάς της ηγετικό ρόλο σε εκπομπές, αντί να την έχουν διαγράψει σαν αποτυχημένη συνταγή, παρά με την ίδια. Αυτή απλώς αρπάζει τις ευκαιρίες που τις δίνονται, και καλά κάνει. Πολύ καλά κάνει η κοπέλα και μπράβο της, γιατί να μην το κάνει;
Δεν το περίμενα, αλλά να που καταλήγω εδώ: Μπράβο στην Κωνσταντίνα Σπυροπούλου! Είναι μια απ’ τις χειρότερες παρουσιάστριες τηλεόρασης, αλλά συνεχίζει να είναι παρουσιάστρια τηλεόρασης. Είναι η πιο επιτυχημένη-αποτυχημένη παρουσιάστρια της ελληνικής TV. Αυτό, να της το αναγνωρίσουμε.
ΥΓ. Και δεν υπάρχει και μια Ραμόνα στο «My Style Rocks» φέτος, να σώσει την κατάσταση.