Σε αυτή τη χώρα, ευτυχώς, υπάρχουν κάποιες πολύ συγκεκριμένες σταθερές, για να αναγνωρίζεις πολύ γρήγορα πού ζεις, τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου…
Η 3η του μήνα είναι επέτειος με τούρτα, πλέον με κόλλυβα. Οι ίδιοι που αποθέωναν το ΠΑΣΟΚ και ήταν εγγεγραμμένοι σε Κλαδικές, τώρα το βρίζουν ως το μεγαλύτερο κακό που βρήκε την Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση – έτσι, κανείς δεν ανήκε σε αυτό το κόμμα, σε αυτή τη χώρα, θαύμα-θαύμα.
Τα σχολεία θα ανοίξουν, θα γίνει ο αγιασμός και έπειτα θα βάλουν λουκέτο, ο Θεός, όμως, της Ελλάδας θα δώσει φώτιση στα παιδιά μας. Άλλες χρονιές δεν είχαν βιβλία, φέτος θα έχουν καθηγητές-δασκάλους, πολύ βασικό, οι οποίοι, όμως, μπορεί να μεταφέρονται από πόλη σε πόλη για να κάνουν μάθημα.
Οι γονείς, με χαρτί και μολύβι, υπολογίζουν τα έξοδα που θα έχει το παιδί τους που πέρασε σε σχολή της Περιφέρειας. Το καλό, όμως, είναι ότι βρήκαν εκεί κάποιον γνωστό του γνωστού που θα προσέχει-φροντίζει το τέκνο, στην Ελλάδα όλοι είμαστε φίλοι και συγγενείς.
Οι άνεργοι στέλνουν δεκάδες βιογραφικά σε πιθανές κι απίθανες δουλειές, γνωρίζοντας από πριν ότι οι πιθανότητες να προσληφθούν κάπου είναι τόσο λίγες, όσο το να πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα. Στο ποδόσφαιρο, εννοώ. Την ίδια στιγμή, κάποια sites είναι στον δικό τους κόσμο και στέλνουν newsletters με θέμα π.χ. «ποιες είναι οι φθινοπωρινές στυλιστικές τάσεις».
Ο καιρός αλλάζει, σκέφτεσαι από τώρα το πετρέλαιο που δε θα βάλεις, θα ξεκινήσουν οι βροχές-πλημμύρες μαζί με τις ευθύνες που «πνιγήκαμε, ξανά, με μια νεροποντή», αλλά αυτά τα παλιοφρεάτια, πάλι, φταίνε, που δεν αυτοκαθαρίστηκαν.
Ευτυχώς που υπάρχουν μέρες που είναι καλές για να πας ανέξοδες βόλτες στον ήλιο, μπας και κρατήσεις το καλοκαίρι λίγο ακόμα μέσα σου.
Κάποιοι περιμένουν τα νέα μοντέλα της Apple, ενώ κάποιοι άλλοι δεν ξέρουν αν θα συνεχίσουν να παίρνουν επίδομα ανεργίας.
Σεπτέμβρης χωρίς σενάρια για εκλογές, «πιθανώς τον Νοέμβρη», δεν νοείται, ακόμα κι αν η προηγούμενη αναμέτρηση με κάλπες έχει γίνει πέντε μήνες πριν.
Υπάρχουν κυβερνητικές εξαγγελίες για «μέτρα προς ελάφρυνση των Ελλήνων πολιτών», την ίδια στιγμή που ειλικρινά δεν ξέρεις πόσα χρωστάς προς το κράτος – αλλά πάντα περιμένεις μια μέρα να ανακοινώσουν ότι στα χαρίζουν όλα…
…να, υπάρχει η ΔΕΘ, την ίδια ώρα που μια φοράδα αφοδεύει σε κάποιο αλώνι.
Το συνδικαλιστικό κίνημα φουντώνει πάντα κάθε Σεπτέμβριο στη χώρα, δεν είναι ότι συμμετείχε στα «μπάνια του λαού (sic), απλώς «το φθινόπωρο γεννά αγώνες» (sic, ξανά), άρα θα τα πούμε στην πορεία για την πλατεία Συντάγματος.
Τα νεύρα των περισσοτέρων χτυπάνε κόκκινο. Για παράδειγμα, είναι ο άλλος πρώτος στο φανάρι και με το που ανάβει πράσινο πατάει σαν τρελός την κόρνα – πιθανώς, για να εξαφανιστεί η λευκή διαγράμμιση της διάβασης.
Θα πας στη συναυλία του αγαπημένου σου καλλιτέχνη «για να αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι που φεύγει»; Κοιτάς τα χρήματα που έχεις, δεν κάνεις και μεγάλη προσπάθεια να τα μετρήσεις.
«Καλό φθινόπωρο» εύχεσαι και πατάς play στο youtube. Τσατίζεσαι με τη διαφήμιση που παίζει πριν, το τραγούδι τελικά ξεκινά, «ξυπνήστε με, παρακαλώ, όταν τελειώσει ο (παλιο)Σεπτέμβρης» και οι σταθερές του…