«….Μετά από μια κουραστική μέρα κι ένα ανακουφιστικό μπάνιο, ο Βενσάν Κασέλ, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, την είχε πέσει πάνω στα όρθια μαξιλάρια του διπλού κρεβατιού και χάζευε μιαν αθλητική εφημερίδα(οι φήμες αλλά και οι προδιαγραφές του λένε πως είναι τρελό ΠΑΟΚι αλλά αυτό είναι αντικείμενο άλλου σημειώματος). Η πόρτα άνοιξε ήσυχα, σχεδόν αθόρυβα, και με την άκρη του ματιού του ο Βενσάν είδε την από δεκατετραετίας σύζυγό του να μπαίνει στις μύτες…Μόνο μ’ ένα νυχτικό ημιδιάφανο κι ένα ημιχαμόγελο, που έλεγε «Τώρα, ίσως;…». Ο Βενσάν, χωρίς να πάρει τα μάτια του από τη στήλη με τις μεταγραφικές κινήσεις του καλοκαιριού, σχεδόν ανακλαστικά, άκουσε το μέσα του να λέει:
-Ωχχχχ, πάλι αυτή;…».
Υ.Γ.1: Ο Βενσάν Κασέλ είναι γνωστός Γάλλος ηθοποιός και σύζυγός του είναι Η Μόνικα Μπελούτσι.
Την ΕΠΙΝΟΗΜΕΝΗ αυτή ιστορία κατέθεσα ως ασκημένος από χρόνια προβοκάτορας συζητήσεων σε μία νυχτερινή μεταξύ φίλων ανάδραση της έριδας, που άνοιξαν από μέρες στο Protagon η Χριστίνα Ταχιάου (Οι παντρεμένοι με τους παντρεμένους) και o Νίκος Κακαρίκας (Ο ρατσισμός των παντρεμένων) με τα άρθρα τους, όταν η κουβέντα έφτασε στο κατά πόσο η έκπαγλος καλλονή του ή της συντρόφου είναι παράγων μακροημέρευσης της σχέσης. Δεν θα μπω στον πειρασμό των ετικετών και των γενικεύσεων περί παντρεμένων, εργένηδων, διαζευγμένων, φελάχων και βεδουίνων αλλά δεν αντέχω να μη ρίξω λάδι στη φωτιά. Ο εχθρός είναι ένας κι ανίκητος: ο χρόνος. Η επανάληψη, η συνήθεια, η ρουτίνα, η γήρανση, η έλλειψη του νέου και του άγνωστου και επομένως ελκυστικού δεν είναι σύμφυτα με την ανθρώπινη φύση και κάνουν τον πανδαμάτορα χρόνο τελικό κριτή.
Υ.Γ.2: Ρε συ Βενσάν, αγόρι μου, πάρε καλού κακού κανένα φυλαχτό… Είναι βαρύ και δύσκολο ν’ ακούς εξαιτίας της από τον μισό πλανήτη για τον εαυτό σου «Σιγά το μαλάκα, τι του βρίσκει…».