Με λένε Λούκα Κατσέλη και είμαι η Υπουργός Οικονομίας, ας πούμε.
Είμαι, εν μέρει, υπεύθυνη για την οικονομική πορεία της χώρας. Αμέσως μετά τις εκλογές στις οποίες επιτέλους σαρώσαμε και τούς αφήσαμε σχεδόν 11 πόντους πίσω τους Νεοδημοκράτες, ο Γιώργος Παπανδρέου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε «Λούκα ήρθε η ώρα σου. Ρίξε πάνω σου ένα απλό ταγέρ, τύλιξε το λαιμό σου με μια απλή εσάρπα, βάλε και τις γόβες σου τις τρίπατες τις άσπρες γιατί είναι ακόμα καλοκαίρι και έλα στου Μαξίμου να ορκιστείς. Είσαι η νέα Υπουργός Οικονομίας της Ελλάδος». Για την Βάσω κουβέντα.
Αυτές οι πρώτες ώρες και μέρες μετά τη νίκη θα μου μείνουν αξέχαστες γιατί ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Ακόμα και ο σύζυγός μου, ο Γεράσιμος Αρσένης, ιστορικό στέλεχος αλλά κρατάει τις αποστάσεις του πια, έμοιαζε πάρα πολύ ανεβασμένος και με συνεχάρη με δυο γλυκά φιλιά, τόσο γλυκά που θυμήθηκα τα νιάτα μας. Αλλά τώρα τι σας τα λέω αυτά – αλλού είναι το θέμα μου. Είμαι ευαίσθητη ξέρετε και μέσα σε όλη μου τη χαρά δεν μπόρεσα να κρύψω την ανησυχία μου για τούς λιμενεργάτες κάτω στον Πειραιά στον Κινέζικο πια βραχίονα, που φωνάζανε και απειλούσαν με απεργίες και ήταν στεναχωρημένοι γιατί ο Γιώργος (ο πρωθυπουργός εννοώ) κάτι τούς είχε πετάξει προεκλογικά ότι θα «επανδιαπραγματευτεί» την συμφωνία με την Cosco αν εκλεγεί, αφήνοντας κιόλας να εννοηθεί ότι θα μπορούσε και να την πάρει και πίσω στο τέλος-τέλος προκειμένου να μην στενοχωριούνται οι λιμενεργάτες εργατοπατέρας των 120.000 ευρώ το χρόνο που θα χάνανε προνόμια κατακτημένα δεκαετίες τώρα.
Τι να κάνω, τι να κάνω, άλλαξα ταγέρ, φόρεσα άλλο φουλάρι, πιο πλά (όχι απλά, πλά λέμε) παπούτσια και κατέβηκα δίπλα στους απεργούς και τους συνδικαλιστές. Τους υποσχέθηκα πως αν κάνουν ησυχία 15 μέρες να ευχαριστηθεί λίγο ο κοσμάκης τέτοια μεγάλη νίκη, θα την επαναδιαπραγματευόμουν εγώ ή ίδια την συμφωνία. Από μέσα μου βέβαια έλεγα «τι λες βρε Λούκα, χαμένα τα ‘χεις, συμφωνία επικυρωμένη από το Ελληνικό κοινοβούλιο είναι αυτή, δεν αλλάζει που να χτυπιόμαστε όλοι κάτω σαν χταπόδια», αλλά έκανα την καρδιά μου πέτρα, μοίρασα πολλά χαμόγελα και ησύχασαν δυο βδομάδες οι άνθρωποι, χαρήκανε τη νίκη μας δίπλα στις οικογένειές τους, ελπίζοντας (και αυτοί και εγώ) πως δεν είμαι τόσο επιπόλαιη. Δεν κατάλαβαν ότι εγώ απλώς προσπάθησα να κερδίσω λίγο χρόνο, γι΄αυτούς δηλαδή, για να χαλαρώσουνε λιγάκι, όχι για μένα. Και το κατάφερα. Για 15 ολόκληρες μέρες περάσαμε όλοι καλά – αλλά, να, τώρα ήρθανε πάλι τα ζόρια. Δικαστικές αποφάσεις, παράνομη και καταχρηστική η απεργία σου λένε, οι επιχειρήσεις ζητάνε αποζημιώσεις, η αγορά δεν έχει εμπόρευμα, οι δουλειές φεύγουν για άλλα λιμάνια και τα διαφυγόντα κέρδη είναι ανυπολόγιστα, αφήστε τα, που να σας τα λέω.
Ο Πρέσβης της Κίνας, με το δίκιο του δε μπορώ να πω, άρχισε να παίρνει ανάποδες. Ήρθε ξαφνικά και ο πρόεδρος της Cosco και μη σας τα πολυλογώ έχουμε βρεθεί τώρα μπροστά σε ένα αδιέξοδο και ο Γιώργος (ο πρωθυπουργός λέμε) έστειλε τον Πάγκαλο αντι για μένα να κουβεντιάσει και με τούς Κινέζους και με τούς λιμενεργάτες, πράγμα που αφ΄ενός με προσέβαλλε φριχτά, αφ΄ετέρου με ανακούφισε απίστευτα διότι, ψέμματα να σας πω, σκιάχτηκα λίγο μήπως φάω και καμιά ξανάστροφη αν ξανακατεβω στο λιμάνι χωρίς τη συνοδεία αστυνομικής δύναμης. Τώρα ο Θόδωρος κάνει ότι μπορεί αλλά, τι να κάνει κι΄αυτός, κλεισμένη δουλειά είναι, οι υπογραφές έχουνε πέσει, το χρήμα έχει αλλάξει χέρια, όλα έχουν γίνει.
Και μου λένε «Λούκα τα έκανες θάλασσα στον Πειραιά. Αντι να πας να τούς χαϊδεύεις τ΄αυτιά με το καινούργιο σου ταγέρ, θάπρεπε να πάρεις την 88% αποδοχή που είχε εκείνες τις μέρες η κυβέρνηση απ΄όλη την κοινωνία σε όλη την Ελλάδα, να την βάλεις σ΄ένα φάκελο, και να τούς την δώσεις χωρίς πολλά-πολλά : «Ακούστε εδώ», έπρεπε να τούς πεις, «αυτοί που φύγανε τον πούλησαν τον λιμενοβραχίονα και αυτά που έχουν υπογραφεί έχουν επικυρωθεί από την πλειοψηφία της Ελληνικής Βουλής και δεν αλλάζουν που να χτυπηθείτε κάτω. Δεν την υπογράψαμε εμείς. Η Ν.Δ την υπέγραψε, τα ξεπούλησαν όλα βλέπετε, κακοί άνθρωποι, αλλά τώρα εμείς ΔΕΝ μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Λοιπόν πάρτε το απόφαση και προσαρμοστείτε στις νέες συνθήκες, εντάξει;».
Έτσι έπρεπε λέει να τούς πω και μετά έπρεπε να γυρίσω σπίτι να φτιάξω ένα ωραίο φαΐ και να κάτσω με τον Γεράσιμο να δούμε πώς τους τα είπα και στις ειδήσεις, χαλαρή, πίνοντας ένα ωραίο λευκό κρασάκι.
Ακόμα και ο πρωθυπουργός (ο Γιώργος λέμε) θα μου τηλεφωνούσε λέει να με συγχαρεί για το σθένος μου και τώρα ο Πάγκαλος δεν θάτρεχε από τον Πρέσβη στην Cosco και από κει στους λιμενεργάτες.
Τι να πω. Αν κάτι δεν κατάλαβα καλά φταίω, δε λέω, αλλά έπρεπε και να μου δώσουν κάποιες οδηγίες, δεν έπρεπε; Τώρα ούτε ξέρω πως θα εξελιχτεί αυτή η υπόθεση. Μου απαγόρεψαν πάντως να αναλαμβάνω πρωτοβουλίες αν δεν ενημερώνω τον Θόδωρο πρώτα και αυτό με έχει καταστεναχωρήσει – και έρχονται και Χριστούγεννα και έχω και ένα σωρό άλλα προβλήματα, ο Τρισέ χτυπάει καμπανάκια, «Βαθιά ύφεση» δείχνουν οι οικονομικοί δείκτες σου λέει η «Ναυτεμπορική» (την διαβάζω γιατί εκτός από Υπουργός Οικονομίας είμαι στην ουσία και Εμπορικής Ναυτιλίας που το καταργήσαμε και το κάναμε δύο σε ένα), τι να σας πρωτοδιηγηθώ από τις πιέσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζω κάθε μέρα. Δε λες που έχω και τον Γεράσιμο στο σπίτι να μου δώσει μια συμβουλή;
Και το κυριότερο βέβαια : Υπουργός Οικονομικών δεν είμαι εγώ, είναι ο Γιώργος ο Παπακωνσταντίνου, καλή του ώρα και μεγάλη η Χάρη του. Εγώ είμαι μία απλή Υπουργός Οικονομίας που είναι εντελώς άλλο από το Οικονομικών. Το Οικονομικών είναι αυτό που θα πρέπει να βγάλει το φίδι απ΄την τρύπα στο φινάλε ούτως ή άλλως. Εμένα το πολύ-πολύ στον επόμενο ανασχηματισμό να με στείλει σπίτι μου ο Γιώργος (ο πρωθυπουργός μιλάμε τώρα). Ε, δεν θα σκάσω κιόλας, καλλιεργημένη γυναίκα είμαι, τα ξέρω αυτά, τα έχει πει και ο Καβάφης εξ΄άλλου : «Κι΄εδω που έφτασε λίγο δεν είναι» Λούκα.
Και μέχρι να κάνει ανασχηματισμό θα τάχω βάλει εγώ όλα τα ταγέρ με τα αξεσουάρ τους. Καινούργια κυβέρνηση πανίσχυρη γιατί να βιαστεί να κάνει ανασχηματισμό; Έχω καιρό μπροστά μου λοιπόν, δεν αγχώνομαι.
Εκτός πια και αν με «θυσιάσουν» σαν την Ιφιγένεια εκεί κάτω στο λιμάνι και με στείλουν σπίτι μου με μια απλή αντικατάστασή μου από κάποιον πιο «εκσυγχρονιστή». Δεν ξέρω. Θα δούμε. Εγώ πάντως έχω την συνείδησή μου ήσυχη : Λειτούργησα ανθρώπινα.
Ας βγάλουν τώρα την άκρη ο Παπακωνσταντίνου με τον Πάγκαλο….