Καλοκαίρια έχουν περάσει πολλά από τη ζωή σου. Στο μυαλό και στην καρδιά σου, όμως, κουβαλάς το κάθε ένα από αυτά σε διαφορετική θέση, σε μια αξιολόγηση που μόνο εσύ μπορείς να κάνεις…
Το καλοκαίρι, ανάμεσα στα υπόλοιπα, έχει μια μαγική ιδιότητα: όταν το σκέφτεσαι, ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεσαι, φέρνεις στον νου σου κάθε φορά και ένα διαφορετικό θερινό πακετάκι. Ή, «πακετάκι». Δηλαδή, ανάλογα με το πώς είσαι και με το τι θέλεις να σκεφτείς, μπορεί να αναπολήσεις εκείνο που βρήκες δουλειά ή που, γαμώτο, έμεινες στην ανεργία. Εκείνο που ερωτεύτηκες ή εκείνο που χώρισες – και όχι με αυτή τη σειρά ακριβώς. Το άλλο που χάλασες την άδειά σου για να γυρίσεις στη δουλειά ή εκείνη τη σεζόν που γύρισες όλη την Ελλάδα, φιλοξενούμενος, σε φίλους.
Σκέφτεσαι κολλητούς, συγγενείς, συναδέλφους, που περάσατε τόσα πολλά κάποιο καλοκαίρι -καλά ή άσχημα- γελάς με πλάκες που έγιναν, χαμογελάς πονηρά επειδή θυμάσαι ότι φλέρταρες ολημερίς φορώντας μόνο ένα μαγιό. Εικόνες, στιγμές, ξενύχτια, ποτά, διαδρομές, ηλιοβασιλέματα, όλα μπερδεύονται γλυκά σε ένα αδιόρατο view master, που το βλέπεις μόνο εσύ.
Κι ανάμεσα στη ραστώνη, στην ανεμελιά, στο αλάτι στην πλάτη σου, υπάρχουν και καλοκαίρια που πέρασες και κουβαλούσαν μέσα στις βαλίτσες σου, στα μπαγκάζια σου, αποφάσεις. Όχι να πεις κάτι ενδιάμεσο, αλλά να αποφασίσεις: Άσπρο ή μαύρο, αδερφέ. Αποφάσεις που ήρθε εκείνη η ώρα να πάρεις για σένα, αποφάσεις που επηρέασαν πολύ κόσμο μετά την αναγγελία τους, αποφάσεις σοβαρές – κάποιες φορές για σένα μόνο και, κάποια αυγουστιάτικη νυχτιά, για τους άλλους.
Πάντα πίστευα ότι το καλοκαίρι δεν είναι μόνο αντηλιακό στο κορμί και άμμος ανάμεσα στα δάχτυλα ή η σκιά κάποιου βουνού. Και προσωπικά μιλώντας, αλλά και αναφορικά με ό,τι έχω δει να γίνεται γύρω μου, έχουν παρθεί κάποιες αποφάσεις-δυναμίτες, καλοκαιριάτικα – κι άσε τον Έκο να λέει ότι δεν υπάρχουν ειδήσεις. Από αυτές τις… εκρηκτικές αποφάσεις κάποιες ζωές έφτιαξαν, κάποιες στράβωσαν και, εννοείται, κάποιοι άνθρωποι «στράβωσαν». Την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι, εξ αυτής της απόφασης, «ίσιωναν». Άβυσσος…
Ενδιάμεση κατάσταση δύσκολα βρίσκεις σε ένα καλοκαίρι αποφάσεων, αυτού του τύπου το καλοκαίρι είναι των άκρων. Το καλοκαίρι το ίδιο βρίσκεται αντιμέτωπο με τη σοβαρότητα της κατάστασης που βιώνεις εσύ, και τίθεται απέναντι στην «ελαφρότητα» που πρέπει να κουβαλάει από μόνο του. Ετυμηγορία για κάτι πολύ σημαντικό, κόντρα στη χαλαρότητα της εποχικότητας που κουβαλάει το θέρος. Η αποφασιστικότητα απέναντι στον «χαβαλέ», πώς το λένε; Ταυτόχρονα, αυτές οι καταστάσεις συνυπάρχουν, για να μπορούν να διακωμωδούν λίγο την κατάσταση, να το κάνουν το σκηνικό γκροτέσκο. Μπορεί να πας διακοπές, δηλαδή, με τα βατραχοπέδιλα στα χέρια και τα μπρατσάκια του παιδιού, αν έχεις, και να σκέφτεσαι ήδη το παρακάτω της ζωής σου, το τι θα φέρει το φθινόπωρο που θα έρθει και, βασικά, τι θα φέρει στην ύπαρξή σου. Να κάνεις μια βουτιά για να καθαρίσει το μυαλό σου και αυτό να μπερδεύεται χειρότερα. Το «πακετάκι» που λέγαμε.
Ας μη συνεχίσω, καταλαβαίνεις…
Εύχομαι, λοιπόν, να σου πάνε όλα καλά φέτος. Πάνω απ’ όλα, σου εύχομαι να σκέφτεσαι τις επόμενες χρονιές τη λέξη «καλοκαίρι» και να θυμάσαι και αυτό που ζούμε τώρα -και όλα όσα αυτό κουβαλάει- και να το θυμάσαι με γλύκα επειδή, τελικά, πήρες τις πιο σωστές αποφάσεις -και όχι μόνο για σένα- στην περίπτωση που φέτος πρέπει να αποφασίσεις. Ότι τα όνειρα που έκανες μέσα στον φετινό Αύγουστο τα έκανες πράξη – και καλά έπραξες. Να θυμάσαι -κάποτε- ότι ο (τυπικά) τελευταίος καλοκαιρινός μήνας του 2014 ήταν ένας από αυτούς τους πολύ δυνατούς, από δαύτους που προκαλούν «σεισμούς» σε ζωές – και αυτό, ναι, ήταν το καλοκαίρι της ζωής σου…