6.20πμ Πόσο ωραία ξημερώνει στις μητροπόλεις. Σε καμιά φύση του κόσμου δεν μπορείς να βρεις τόση ομορφιά. (Έχω πλήρως διαφθαρεί;)
7.00πμ Κατάμαυρα πουλιά φτεροκοπάνε δίπλα στο ποτάμι. Μα είναι δυνατόν να ‘ναι κοράκια; Κοράκια μέσα στην πόλη της Φραγκφούρτης; Τελείως Έντγκαρ Άλλαν Πόε ατμόσφαιρα μαζί με Χίτσκοκ. Ειναι καλοταϊσμένα και ραμφίζουν το χορτάρι.
8.00 Βγαίνω απ το δωμάτιο του Intercontinental. Ξαναμπαίνω για να βάλω πάνω στο κρεβάτι μου την εξαιρετικά κομψά τυπωμένη και διατυπωμένη κάρτα έτσι ώστε να ΜΗΝ μου αλλάξουν τα σεντόνια . Μαθαίνω πως στην Ελλάδα κανείς σχεδόν Έλληνας πελάτης δεν δείχνει πρόθυμος να αρνηθεί αυτη την κακομαθησία και να αναλογιστεί λίγο το νερό. Στο Ντουμπάι (ούτε λόγος για τέτοια ευαισθησία).
9.00 Μπαίνω στην έκθεση, και ξεκινάω με ένα διπλό εσπρέσσο κι ένα μπουκαλάκι νερό. Ευτυχώς δεν είναι μπουκαλάκι, τέρμα η πλαστικατζούρα. H Apollinaris λάνσαρε υπέροχη γαλαζωπή Tetrapak συσκευασία, με την ευφυέστατη ένδειξη Silence για το μη αεριούχο νερό. Θέλω να δω πώς ονόμασε το αφρίζον.
11.00 Ας με λυπηθεί κάποιος. Εφαγα δύο ώρες σχεδόν στην νεοσύστατη Gourmet πτέρυγα κι αφού έμαθα τα πάντα για το γιαπωνέζικο ουίσκι, τους 660 τρόπους να φτιάξω κάρρυ και όλα για τις περουβιανές πατάτες έρχεται το κερασάκι: ένα αληθινό εκδοτικο κομψοτέχνημα με γαλλική υπογραφή και τίτλο “Συνταγές για να πέρδεστε”. Τίποτ’ άλλο;
12.00 Ο Πιερ Ερμέ (το υπαριθμόν 1 πρόσωπο στη ζαχαροπλαστική όπως καλά γνωρίζετε) υπογράφει το Λαρούς για τη σοκολάτα. Ένα σπίτι μόνο με λεξικά, παιδιόθεν το έλεγα, πάντα θα το επαναλαμβάνω.
5.00 Τελειώνω τέσσερα ραντεβού, διασταυρώνομαι με την Μάργκαρετ Άτγουντ σε μία από τις ατέλειωτες σκάλες.
6.15 Οικολογικής πολιτικής συνέχεια: οι βρύσες στις εκατοντάδες τουαλέττες στην έκθεση είναι ρυθμισμένες να τρέχουν με μέτρο. Μερικές ακόμη και στάγδην. Μπας κι είναι από λάθος; Προτιμώ να σκέφτομαι την πρώτη εκδοχή.
Όπως προτιμώ να σκέφτομαι ότι ίσως τώρα στην Ηρώδου Αττικού καταργηθεί η αδιανόητη συνήθεια να περιμένουν οι μερσεντές τους υπουργούς με αναμμένη τη μηχανή επί ώρα, για να μη ζεσταθούν ή να μη κρυώσουν «Τα Πρόσωπα». Το χω δει με τα μάτια μου , το υπογράφω.
7.20 Στο δρόμο της επιστροφής. Ούτε ένα σκουπίδι στο δρόμο, ούτε ένα αποτσίγαρο. Επίσης ούτε ένα κάγκελο, ούτε ένας εμετικός κάδος.
8.10 Αύριο επιστρέφω στην κατεστραμμένη, βρώμικη, αγενέστατη πόλη μου που λατρεύω και απεχθάνομαι. Σχέση έρωτα μίσους, οι ψυχαναλυτές τα ‘χουν πει αυτά αλλά ποιος τους ακούει.