Από τον Αγγλο Banksy, που έγραψε ιστορία στους δρόμους του Λονδίνου, μέχρι τον Αμερικανό Shepard Fairey, που ξεπήδησε από τους σκέιτμπορντερ, τα κόμικς αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και… δανεισμού. Τόσο από τους «επώνυμους» γκραφιτάδες, όσο και από (χιλιάδες) ανώνυμους. Από τον Σούπερμαν και τον Μπάτμαν, μέχρι τον πιο άγνωστο (αλλά αγαπημένο στον καλλιτέχνη του δρόμου) ήρωα, το ντεφιλέ των χάρτινων μορφών συνεχίζεται στο δημόσιο χώρο τροφοδοτώντας διαρκώς τοίχους, βαγόνια του μετρό, σασί αυτοκινήτων κ.λπ. με νέες φιγούρες. Το πάντρεμα αυτών των δύο, σχεδόν όμορων τεχνών, δεν περιορίζεται μόνο στα δάνεια της μιας πλευράς προς την άλλη.
Τα τελευταία χρόνια η ροή μοιάζει να αντιστρέφεται. Ένας πραγματικός θρύλος των αμερικανικών γκράφιτι, ο «Richie» Mirando (που υπογράφει ως Seen), κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με κόμικς. Το «Phony-Baloney: Phony Island Phiasco» (εκδ. Terminal Press) είναι μια ντελιριακή ιστορία με γουρούνια-αστυφύλακες που κυνηγούν τον Ιάπωνα παγκόσμιο πρωταθλητή ταχυφαγίας χοτ-ντογκ! Μια απολαυστική παρωδία της «Μεγάλης των Μπάτσων Σχολής», σε στιλ γκράφιτι. Η Ευρώπη, από την πλευρά της, κατάφερε να… πλειοδοτήσει σε αυτό τον τομέα. Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 52 από τους γνωστότερους γκραφιτάδες της Ισπανίας συνεργάστηκαν στη δημιουργία ενός πολυσυλλεκτικού άλμπουμ με κόμικς τους. Το «Latroupe» (εκδ. Montana Colors & Panini Comics) είναι το πρώτο άλμπουμ (με και για) γκράφιτι στην Ισπανία, και το μοναδικό του είδους του στον κόσμο.