Τη στιγμή που το σύμπαν μας βομβάρδισε με γκαντεμόνια και η μάνα(τζερ) μας έπιασε στα πράσα να γκρεμίζουμε τον τοίχο της (βλ. προηγούμενο επεισόδιο της επεισοδιακής ζωής μου) έμοιαζε επικίνδυνα με τον Αθανάσιο Διάκο τον τουρκοφάγο: Είχε γουρλώσει τα μάτια, είχε αδράξει ένα κηροπήγιο σε σχήμα λόγχης κι ετοιμαζόταν να σουβλίσει τον άπιστο (στην καλύτερη εκδοχή. Τους άπιστους στη χειρότερη).
-Το ίδιο σας το σπίτι γκρεμίζετε ρε αχρείοι; Κι εγώ η ηλιθία νόμιζα πως μπήκαν κλέφτες… (η μάνατζερ όταν έκανε αυτοκριτική, δεν έλεγε ποτέ ‘είμαι ηλίθια’ όπως όλοι. Έλεγε ‘είμαι ηλιθία’. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί άμα είσαι ηλιθία είσαι τόσο σικ που δεν γίνεται να είσαι και εντελώς ηλίθια…)
Εγώ απομακρύνθηκα λίγο από το μεγάλο λαμόγιο. Ήμουν μαθητευόμενη ακόμα και δεν ήθελα να με ταυτίζουν μ΄αυτόν.
-Ε, δεν έπεσες και πολύ έξω…, είπα κοιτάζοντάς τον ελαφρώς περιφρονητικά. Ήμουν αποφασισμένη να τον δώσω στεγνά παίδες. Ακούς εκεί να χώνει λεφτά για τα βυζιά της Σβέτας ο πορνόγερος τη στιγμή που το παιδί του (το σπλάχνο του το ίδιο!) είχε να κάνει μανικιούρ-πεντικιούρ από πέρσι τον χειμώνα.
Η μάνα τσίμπησε αμέσως. Στράφηκε προς το μέρος του με το περιφρονητικό ύφος που έχει ο Μόσιαλος κάθε φορά που αναφέρεται σε δημοσίους υπαλλήλους.
-Ή θα μου δώσεις μια λογική εξήγηση γι αυτό ή θα σε καταγγείλω στην αστυνομία τώρα αμέσως!
Όσο μιλούσε του έδειχνε το κινητό της. (Τρελό ε; Όποιος του μιλούσε σήμερα αυτού του τύπου του έδειχνε και το κινητό του μαζί. Έβγαζε τη Βόνταφον από μέσα μας!)
Ο πατέρας είχε σκύψει και ταχα μου έδενε το κορδόνι του αριστερού του παπουτσιού για να κερδίσει χρόνο. Τόσο πολύ τα χε παίξει ο γεροξεκούτης που ξέχασε ότι φορούσε μοκασίνια και έδενε κανονικά τον αέρα. Η μήτηρ εκνευρισμένη που τον έβλεπε να δένει σαν μαλάκας τον αέρα του χωσε μια κλωτσιά στο καλάμι για να του δείξει ότι ηλιθία μπορεί να ήταν αλλά όχι και ηλίθια!
-Μίλα! Γιατί γκρέμισες τον τοίχο μου;
-Τι να σου πω τώρα βρε Μένη μου; Δεν θα με καταλάβεις… (άλλος ένας άντρας, παίδες, που δεν μπορούσε να βρει ζεστασιά και κατανόηση από τη γυναίκα του. Γιατί μωρή δεν καταλαβαίνεις το στεφάνι σου; Εχει πρόβλημα βυζιού η γκόμενά του κι εσύ τον ζορίζεις; Τι ψυχή θα παραδώσεις;)
Η άτυχη μητέρα κατάλαβε ότι ο μίστερ κανείς-δεν –με-καταλαβαίνει δεν επρόκειτο να λύσει τη σιωπή του και στράφηκε σε μένα που γενικώς τη λύνω πιο εύκολα (ή δεν τη δένω καθόλου, όπως λένε οι κακιές γλώσσες…).
-Εσύ τι ξέρεις;
-Ότι ξέρεις ξέρω μάνα. Μόλις ήρθα κι εγώ. Πριν ένα λεπτό μπήκα.
Το ραντάρ της όμως ήταν ισραηλινό, έπιανε και τα στελθ. Είδε λοιπόν το κινητό που κρατούσα ακόμα στο χέρι και μου το άρπαξε. Μ΄ένα απλό τσεκ είδε τη φωτό του πατερούλη που είχα τραβήξει με σκοπό τον εκβιασμό (και τη διασκέδαση φυσικά)
-Κι αυτό τι είναι;
-Τι να ναι; Φωτογραφία.
-Τι φωτογραφία;
-Αναμνηστική.
-Δηλαδή; Για να μη ξεχάσεις ότι ο πατέρας σου είναι διαρρήκτης;
-όχι. Για να μη ξεχάσω ότι ο πατέρας μου είναι ο πατέρας μου. (κι επειδή δεν την είδα να πείθεται από το δακρύβρεχτο δράμα της ορφανίτας πρόσθεσα λυπημένα) Τον βλέπω τόσο σπάνια ρε μάνα. Τι νομίζεις; Ξεχνάει ο άνθρωπος…
Τότε η Αγαπούλα/πατέρας-απ΄την κόλαση βρήκε ξανά τη φόρμα του και μπήκε ορμητικά στο παιγνίδι για να με εκβιάσει αυτός αυτή τη φορά. (Χα! Οι μούτσοι που γα***σαμε γίναν καπεταναίοι….)
-Φυσικά ξεχνάει. Εγώ λ.χ. ξέχασα γιατί σου έδωσα 200 ευρώ πριν από λίγο. Γιατί στα δωσα;
-Για επιδιόρθωση στήθους, είπα με νόημα στην αρσενική μουχρίτσα.
Ο διάλογος ήταν τόσο εξτρατερέστριαλ που μπερδεύτηκε ακόμα και το ραντάρ της μάνα(τζερ)
-Τι έχει το στήθος σου; Ρώτησε κοιτάζοντας το (όχι ότι είμαι μπροστά αλλά το σωστό να λέγεται) γαμάτο μπούστο μου.
-Τίποτα μωρέ. Απλά το βαρέθηκα. Λέω να το μεγαλώσω λίγο.
-Με 200 ευρώ; Αυτοί χρεώνουν πάνω από 5 χιλιάρικα.
-Λίγο είπαμε.
Η μάνα(τζερ) κατάλαβε ότι πατέρας και κόρη τη δουλεύουμε ψιλό γαζί και μας άρπαξε και τους δύο από τα πέτα με μια κίνηση ματ.
-Ανοίξτε τα αυτιά σας κι ακούστε με καλά: Αν δεν μου πείτε με το νι και το σίγμα τι τρέχει εδώ θα μας γράψουν οι εφημερίδες, καταλάβατε;
-Πες μπαμπά, έδωσα σεβαστικά το λόγο στον μεγαλύτερο.
-Γιατί εγώ; διαμαρτυρήθηκε αυτός.
-Γιατί είσαι μεγαλύτερος!, είπα λογικότατα εγώ.
-Ε, αν με συναντήσεις στο τρόλεϊ να μου δώσεις τη θέση σου, είπε ασυγκίνητος αυτός.
–Θα μιλήσετε ή Θα φέρω την αστυνομία; Ούρλιαξε εν εξάλλω καταστάσει πια η μάνατζερ.
Η αγαπούλα κατάλαβε ότι τα περιθώριά της εξαντλήθηκαν. Καθάρισε το λαιμό της επί 2-4 λεπτά, έκανε δυο τρία χμ, αχ, χμμμμμ και είπε: Κοίτα Μένη η αλήθεια είναι, (χμ, χμ,, γκαχ, γκουχ), ότι έψαχνα για λεφτά.
-Στον τοίχο μου ρε άχρηστε; Στα ντουβάρια ρε μαλάκα; Μεταφορικά μιλούσε ο Μένιος ο Κουτσόγιωργας όταν έλεγε για τούβλα! Τούβλο, ε, τούβλο!
-Ε…Έψαξα και τα συρτάρια αλλά βρήκα μόνο κάτι ακριβά βρακιά. (χμμμ, κουχ, κιχ) Κάπου αλλού θα ήταν σκέφτηκα. Όλοι κρύβουν λεφτά, (χμ, γκαχ, γκουχ) είχα μεγάλα οικονομικά ανοίγματα τελευταία. Δεν στα είπα γιατί δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω..
-Ενώ με μια τρύπα στο ντουβάρι θα έστρωνε το κέφι μου ε; του ούρλιαξε μέσα στο δεξί αυτί (ήδη ημίκωφο, τώρα πια καταδικασμένο στην αιώνια σιγή) Μετά γύρισε σε μένα.
-Εσύ τι ρόλο παίζεις εδώ πέρα; Γιατί σου δωσε τα 200;
-Δεν μπορώ να σου πω μανούλα. Σέβομαι το ιατρικό απόρρητο. (και σοβαρολογούσα παίδες. Δε φτάνει που ανατινάχτηκε το βυζί της κοπέλας ενώπιον όλης της οικονομικής θέσης της Ολυμπιακής, δεν ήταν σωστό να την εκθέσω κι άλλο…)
Με άρπαξε απ΄το μαλλί αυτή τη φορά (να θυμηθώ να το κόψω. Αυτή η αλογοουρά με κάνει εύκολο στόχο!) Μίλα γιατί θα στο βγάλω το μαλλί τρίχα τρίχα!
-Μπαμπά σ΄αγαπώ αλλά δεν έχω φράγκα για εξτένσιονς. Θα τα ξεράσω όλα.
Σήκωσε τους ώμους του. Είχε καταλάβει πως δεν τη γλύτωνε με την καμία.
-Άκου μανούλα. Θα στο πω περιληπτικά αλλά περιεκτικά. Ο μπαμπάς στο πλαίσιο της κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης έστειλε μια… γνωστή του κοπέλα που δουλεύει στο Λουτράκι να μεγαλώσει το στήθος της ένα δυο νουμεράκια στο φίλο του τον Αναστάση που έχει αναδουλειές. Η εγχείρηση όμως απέτυχε και η εν λόγω κοπέλα τον καταράστηκε με αποτέλεσμα να χάνει τεράστια ποσά στο καζίνο εδώ και δυο βδομάδες. Σκέφτηκε λοιπόν να δανειστεί ένα ποσόν από σένα που είσαι πιο μέρμηγκας και αποταμιεύεις.
-θα ξαναρωτήσω: Στο ντουβάρι θα αποταμίευα; Χαθήκαν οι τράπεζες της Ελβετίας; Πόσο βλάχος είσαι άνθρωπε μου;
-Το ήξερες όταν τον παντρευόσουνα μανούλα πως ο πατερούλης τυγχάνει ορεινής καταγωγής – εξού και η γερή του κράση.
-Βλάχος αλλά ντούρος! αναφώνησε η αγαπούλα που ξέχασε προς στιγμήν ότι η ζωή του κρέμεται από μία κλωστή.
-Σκάσε μπαμπάκα, μιλάω, του είπα και στράφηκα στη μανούλα. Εγώ λοιπόν πήρα τα 200 ευρώ με σκοπό να τα δώσω στην κοπέλα ψήνοντάς την να μην κάνει σ΄αυτόν και στον φίλο του τον Αναστάση τον πλαστικό μήνυση. Ντελίβερι δηλαδή θα έκανα. Είμαι και άφραγκη όπως ξέρεις. Άνεργη και άφραγκη.
-Το παιδί σου είναι άνεργο και συ βοηθάς τον Αναστάση ρε άχρηστε; Θέλει βοήθεια ο Αναστάσης που κάνει τα μπότοξ δέκα δέκα; Μόνο η γραμματέας του βγάζει 3 χιλιάρικα το μήνα απ΄τις προμήθειες.
-Έφυγε η Λίτσα. Παντρεύτηκε έναν πελάτη, ενημέρωσε η αγαπούλα που ήταν και κουσκουσιάρα από πάνω.
Το μάτι της μάνα(τζερ) άστραψε. Τον άρπαξε απ΄το χέρι.
-Θες να σε συγχωρήσω για αυτό; Πάρε το τηλέφωνο τώρα και ψήσε τον Αναστάση να δώσει τη θέση στη δικιά μας. Τρία χιλιάρικα σου λέω. Η ίδια η Λίτσα μου τοχει πει.
Σ΄αυτό το σημείο τσίνησα εγώ. Τι τρελόσογο είμαστε ρε γαμώτο; Από γκρέμισμα τοίχου ξεκινάμε και καταλήγουμε στην καταπολέμηση της ανεργίας.
-Και τι θα κάνω δηλαδή; Εγώ δεν έχω ιδέα από πλαστικές!
-Γιατί έχει ο Αναστάσης; είπε κυνικά η μανούλα. Εσύ θα κάνεις κάτι κοινωφελές. Θα ψήνεις τις κυρίες που έρχονται στο ιατρείο του ότι χρειάζονται περισσότερο βυζί. Και είναι αλήθεια. Οι άντρες είναι τόσο ηλίθιοι που βλέπουν βυζί και τους τρέχουν τα σάλια. Τεχνητό -ξετεχνητό δεν τους πειράζει. Οπότε δε λες ψέματα. Γιατί να στερηθεί και η απλή γυναίκα, ο απλός πολίτης δηλαδή ένα μεγάλο βυζί;
Ενθουσιάστηκα με την οπτική της μάνα(τζερ). Η λογική του Ανδρέα Παπανδρέου είχε γερές ρίζες μέσα της. Αφού δεν μπορέσαμε να κοινωνικοποιήσουμε τις επιχειρήσεις, θα κοινωνικοποιήσουμε τα βυζιά! Κοινωνικό αγαθό είναι κι αυτά.
-Δηλαδή τι; Θα είμαι η συνήγορος του πολίτη χωρίς βυζί; Γουστάρω! Μπορεί να ιδρύσω και ΜΗ Κυβερνητική οργάνωση!
-Nα ρωτήσω κάτι Μένη; είπε ξαφνικά η αγαπούλα. Πολλά ακριβά εσώρουχα είδα στο συρτάρι. Μήπως έχεις γκόμενο;
(από την επόμενη Πέμπτη θα βρείτε 1) την αγαπούλα στο νοσοκομείο η ΕΛΠΙΣ όπου εστάλη από κροσέ της μάνατζερ και 2) εμένα στο ιατρείο του Αναστάση παίδες. Όσοι από εσάς χρειάζονται ανόρθωση/αύξηση θα τύχουν έκπτωση 15% αν εμφανιστούν στο ιατρείο με ένα άρθρο μου στο χέρι. Για εγγραφές και σειρά προτεραιότητας εδώ, στα σχόλια, και βέβαια στο http://www.facebook.com/koritsi.toudiplanouportal)