Φτάνοντας το πρωί έξω από το εκλογικό κέντρο έπαθα σοκ. Η ώρα ήταν 9 και κάτι κι όμως το μισό βλαχόνησο ήταν εκεί. Το άλλο μισό, όπως πληροφορήθηκα αργότερα από την μάνα, εκκλησιαζόταν. Να τους δώσει φώτιση ο καλός Θεούλης να ψηφίσουν σωστά; Να τους πάρει μια ώρα αρχύτερα κοντά Του μπας και αποφύγουν την όλη ταλαιπωρία; Δεν γνωρίζω. Αλλά σίγουρα κάποιοι ευχήθηκαν το πρώτο και κάποιοι το δεύτερο. Όσοι είχαν υποψήφιους στην οικογένεια σε αντίπαλα στρατόπεδα σίγουρα ευχήθηκαν και τα δύο με τυχαία σειρά προτεραιότητας.
Το αίμα νερό δεν γίνεται. Το ξέρουμε όλοι. Παρουσία κάλπης όμως μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε βιτριόλι. Με τα ίδια μου τ' αφτάκια άκουσα υποψήφιο να παραπονιέται στον πεθερό του πώς μπόρεσε να του εμπιστευτεί τη ζωή της κόρης του μα να μην του δίνει την ψήφο του και τον πεθερό να του απαντάει με απόλυτη φυσικότητα πως αν ήθελε την ψήφο του θα έπρεπε να παντρευτεί τον τωρινό δήμαρχο, γιατί η ζωή της κόρης του δεν μπορεί να του κάνει αυτές τις εξυπηρετησούλες που ήθελε. Κόρη-Δήμαρχος: 0-1.
Μετά από καμιά ώρα, η λειτουργία σχόλασε κι έξω από το γυμνάσιο έγινε το αδιαχώρητο αφού προστέθηκε και το άλλο μισό βλαχόνησο. Τέτοια απαρτία μόνο οι εθνικές γιορτές καταφέρνουν. Δεν διέφερε και πολύ. Σημαιάκια κυμάτιζαν, κλαρίνα ακούγονταν από μακριά κι όλοι φορούσαν τα καλά τους. Κάτσε να δεις σε λίγο θα σκάσει κάποιο παιδάκι του δημοτικού να πει το ποιήμα και να καταθέσει στεφάνι και το απόγευμα θα στηθεί εξέδρα για να χορέψουν υπερήφανα οι καραγκούνες μας δημοτικά και νησιώτικα, σκέφτηκα.
Τα πρώτα πηγαδάκια δεν άργησαν να στηθούν. Από τον τρόπο που χειρονομούσαν κατάλαβα ότι έχουν πιει ό,τι ληγμένο έριξαν μέσα τους τα κυκλώματα υπερσυνταγογράφησης. "Ρε συ τον είδες τον Δημοτικοσυμβουλάκη; Είχε τα μούτρα να έρθει και να με καλημερίσει το παλιολαμόγιο". "Γιατί εσύ πας πίσω μωρέ; Μου τα είπε όλα ο Καρεκλοκενταυρόπουλος. Γονατιστός πήγες και τους παρακάλεσες να κάνουν τα στραβά μάτια για να μπορείς να κλέβεις νερό από τον Δήμο και να ποτίζεις τα χωράφια σου". "Κοίτα ποιος μιλάει… Η γλώσσα σου έβγαλε κάλους μωρέ καημένε από το γλείψιμο στον Νερομπουρμπουληθρόγλου για να σου σβήσει τις κλήσεις". Οι δημοτικές εκλογές αναγάγουν την βλαχονησιώτικη κατινιά σε τέχνη.
Ευτυχώς που υπήρχαν και οι αντιπρόσωποι όλων των συνδυασμών που κρατούσαν κάποιο επίπεδο. Στημένοι έξω από το εκλογικό κέντρο, χαμογελούσαν σ' αυτούς που έμπαιναν να ψηφίσουν λες και είχαν πιάσει τα μάγουλα με αόρατα μανταλάκια. Ξέρετε. Αυτό το χαμόγελο που είναι ένα τικ μακριά από το να γυρίσει σε γρύλισμα. Σαν να σου λέει "Αν δεν κάνεις αυτό που πρέπει, θα τα πούμε μετά. Είσαι φακελωμένος. Πού θα κρυφτείς; Σε νησί είμαστε. Γύρω-γύρω θάλασσα, ε όλο και κάπου θα σε πετύχω".
Προσπέρασα αυτή τη "φιλική" επιτροπή υποδοχής και μπήκα στην αίθουσα. Δίπλα από τα παραβάν, είχε τοποθετηθεί ένα πλαστικό τραπέζι με ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σας σε αναψυκτικά και ποτά. Σωστή η σκέψη. Αν δεις ότι δεν μπορείς να αποφασίσεις, κατεβάζεις ένα ουισκάκι κι όχι απλώς βάζεις σταυρό, ολόκληρο νεκροταφείο ζωγραφίζεις. Ίσως γι' αυτό και ήταν όλοι τόσο ευδιάθετοι. Στην αρχή είχα πιστέψει η ανόητη ότι είχε παίξει ρόλο ο καλός καιρός. Βλακείες. Τα έτσουζαν οι ψηφοφόροι.
Βγαίνοντας, μια κοπελιά προσπάθησε να μου κοτσάρει στο πέτο με το ζόρι το αυτοκόλλητο του συνδυασμού που εκπροσωπούσε. "Θα σε αφήσω να με αφισοκολλήσεις ολόκληρη αν μου απαντήσεις σε κάτι πολύ απλό. Είστε κατά ή υπέρ του Μνημονίου;" την ρώτησα. Γούρλωσε τα μάτια το κορίτσι. "Εδώ ψηφίζουμε για δήμαρχο, δεν ξέρω τι μου τσαμπουνάς" μου είπε κι έφυγε θυμωμένη.
Εμ, έτσι είναι. Η επαρχία ζει και ψηφίζει σε άλλους ρυθμούς.