Αφού σας μετέφερα λίγο στο εσωτερικό του οικογενειακού μας φρενοκομείου, να μαστε πάλι στον αγώνα για τη μεγάλη καριέρα ως hostess girl (ή χώστα girl) στο ιατρείο αισθητικής παρέμβασης και οικονομικής εκμετάλλευσης του κυρίου Αναστάση Βυζόγκωνα. Νομίζω πως σας είχα αφήσει τη στιγμή που έφυγαν οι μπάτσοι, για να σας προκαλέσω να κάνετε τη μαντεψιά αν την επομένη μέρα θα ήμουν ένα άνεργο ή ένα εργαζόμενο κορίτσι.
Ε, λοιπόν πρέπει να σας έχω εκπαιδεύσει λαμπρά παίδες γιατί οι περισσότεροι το μαντέψατε σωστότατα. Εργαζόμενο ήμουν- (αν φυσικά εμπίπτει στον ορισμό της εργασίας να βάζεις μια κυρίας άβυζη σ΄ένα δωμάτιο και να τη βγάζεις ένβυζη. Δεν είμαι σίγουρη, θα ρωτήσω τη ΓΣΕΕ) Το σχέδιο μου ήταν από τη στιγμή που παιζόταν η φάση με τους μπάτσους να κάνω τη χαζή μέχρι τελικής πτώσεως και ότι βρέξει ας κατεβάσει. Δεν είχα άλλωστε μεγάλα περιθώρια επιλογής ρόλων: ή καρφί ή χαζή ήμουν- εσείς τι θα προτιμούσατε να έχετε στο σπίτι σας; Τον Αρτέμη Μάτσα ή τη Νίτσα Μαρούδα; (να τη πάλι η κλασσική μου παιδεία…)
Το θέμα ήταν βέβαια πως θα μπορούσα εγώ να πείσω για χαζή όταν το IQ μου έχει πάρει την ανηφόρα εκ γενετής και αυτή τη στιγμή προσεγγίζει επικίνδυνα τα Ιμαλάϊα. Η απάντηση είναι «εύκολα»! Το ζήτημα βλέπετε με τους άντρες μιας κάποιας ηλικίας (και μαλακίας) είναι ότι αν δουν μια ωραία ή έστω νόστιμη γκόμενα (ναι, ναι, δεν μιλάμε θεωρητικά, για μένα μιλάμε. Ήρθε η ώρα που είμαι αναγκασμένη να μιλήσω έξω απ΄τα δόντια. Είμαι ωραίο koritsi) θεωρούν δεδομένο πως είναι και χαζή- αλλιώς παύει αυτομάτως να είναι ωραία.
Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει νωρίς να αποφασίσουν αν είσαι ωραία ή έξυπνη γιατί ο συνδυασμός τους σκοτώνει ρε παιδί μου, δεν τον έχουν καθόλου. Ο κύριος Αναστάσης ναι μεν έλεγε και ξανάλεγε πόσο έξυπνη ήμουν αλλά το έκανε μόνο και μόνο για να μην καρφωθεί ότι με γουστάρει καθότι κόρη του φίλου του και τα λοιπά. Κατά βάθος πίστευε πως είμαι χαζή αφού με γουστάρει. (Ξέρω παίδες πως αυτό το κόνσεπτ δεν είναι πολύ καρτεσιανό αλλά μήπως και ο Βυζόγκωνας είναι ο Καρτέσιος;)
Βασισμένη λοιπόν στην παραπάνω ψυχοδυναμική ανάλυση, μόλις έφυγαν οι μπάτσοι παίρνω το πιο αθώο μου ύφος, παίρνω και μια τσιχλόφουσκα που έχω πάντα πρόχειρη στην τσάντα και του λέω μασώντας σαν κατσίκα (έχει σημασία το οπτικοακουστικό εφέ που ήθελα να δημιουργήσω): «καλά τους λένε μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι κύριε Αναστάση μουουου» (το «μου» λίγο τραβηγμένο) Δεν ντρέπονται οι παλιάνθρωποι; Εγώ, τι να σας πω, είχα άλλη εικόνα για την αστυνομία» (τώρα οι μπάτσοι έγιναν αστυνομία)
Ο Βυζόγκωνας με κοίταξε, με ξανακοίταξε να μασάω αχαλίνωτα την τσίχλα σαν την Νίτσα Μαρούδα που ήταν το πρότυπό μου μικρή και αποφάνθηκε ότι έχω βαρέσει φτερούγα. Με χτύπησε πατρικά στην πλάτη και μου είπε: «Κι εσύ βρε παιδάκι μου μην το ανοίγεις το ρημάδι το στόμα σου άμα δεν ξέρεις τι πρέπει να πεις»
«Σας το υπόσχομαι, μάλιστααααααα», είπα εγώ μασώντας σαν κρετίνα κατσίκα.
«Καλά πάω εγώ να κάνω ένα τηλεφώνημα. Αν έρθει το ραντεβού μου των 7 πές του να περιμένει λίγο. Μόλις τελειώσω θα έρθω εγώ να τον πάρω.»
Μόλις αποχώρησε έκανα το σταυρό μου (οπορτουνιστικό, δε λέω, αλλά και η ανεργία μεγάλη παίδες, δείξτε κατανόηση) και ξανάπιασα το hellow γιατί είχα αφήσει μισοτελειωμένο το άρθρο με το που γιόρτασε τα γενέθλιά της η Μενεγάκη και είχα αγωνία. Δεν θα είχαν περάσει ούτε πέντε λεπτά (γκαντεμιά αυτό το άρθρο, δεν βλέπω να το τελειώνω σήμερα) και να σου ένας κύριος ίσαμε δυο μέτρα, μελαχρινός και κοστουμάτος. Μαζί του έσερνε ένα τρελό εργαλείο ρουμανικής καταγωγής επίσης 2 μέτρων, με ροζ φούστα 2 πόντων και ροζ τακούνι 20 πόντων. Χαίρεται, του λέω εγώ. Χαίρεται, μου λέει κι αυτός δείχνοντας στο εργαλείο που παρακολουθούσε βωβό μια καρέκλα.
-Ο γιατρός είπε ότι θα είναι μαζί σας σε λίγο. Κάνει ένα τηλεφώνημα κι έρχεται.
-Μάλιστα, μου λέει αυτός και κάθισε δίπλα στο εργαλείο. Είδα ότι το μάτι του με έκοβε από πάνω μέχρι κάτω χωρίς όμως ενδιαφέρον. Πώς να σας το πω παίδες μου αγαπημένοι για να καταλάβετε, ήμουν σίγουρη ότι δεν είχα ξυπνήσει το ζώον μέσα του. (Άλλωστε είχε το ζώον της προτιμήσεώς του έξω του και δίπλα του) Μου κίνησε λοιπόν την περιέργεια.
-Τι θέλετε να κάνετε; ρώτησα ενώ είχα αυστηρές εντολές από Βυζόγκωνα να μη χώνομαι εκεί που δεν με σπέρνουν.
-Όχι τίποτα. Απλά να προσθέσω ένα δυο νουμεράκια στην κοπέλα, είπε και έδειξε το εργαλείο που ήταν ήδη προικισμένο από τη φύση.
Εκείνη τη στιγμή σκάει μύτη και ο ντόκτορ που προφανέστατα ήταν μιλημένος. Αγκαλιάζει τον ψηλέα και το εργαλείο που εξακολουθεί να μη λύνει τη σιωπή του και τους κερνάει καραμέλα γάλακτος που είχαμε για τους πελάτες. Μετά από ένα ολιγόλεπτο τσατ παίρνει το εργαλείο μέσα για να το εξετάσει και αφήνει εμένα να κάνω παρέα με τον ψηλέα μέχρι να επιστρέψουν. Δεν θα το πιστέψετε αλλά τη στιγμή ακριβώς που μείναμε μόνοι μας ο ψηλός έβγαλε από την τσέπη του μια κάρτα και μου την έδωσε στην ψύχρα. Εγώ έμεινα άφωνη. Αυτήν την εξέλιξη δεν την περίμενα παίδες. Ώστε να μου την πέσει ήθελε το πουλάκι μου, κατέληξα από μέσα μου. Πάλι όμως έκανα λάθος.
-Είμαι παραγωγός, μου διευκρίνισε αμέσως διαβάζοντας την απορία στο βλέμμα μου. Αν ποτέ θελήσετε να συμπληρώσετε το εισόδημά σας, τηλεφωνήστε μου.
-Τι παράγετε; Ντοκιμαντέρ; Είπα εγώ που κατά λάθος είχα ξεχαστεί στο στυλ της Νίτσας Μαρούδα.
-Αισθησιακές ταινίες, είπε σοβαρά ο τύπος σαν να έλεγε παράγω το Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα.
Κώλωσα παίδες. Δηλαδή μοιάζω με βίζιτα; Με προσβάλει ή με κολακεύει ο μαλάκας;
-Όταν λέμε αισθησιακές, πόσο αισθησιακές δηλαδή;
-Πολύ, με διαβεβαίωσε λες και ανησυχούσα μήπως και δεν είναι αρκετά χαρντκορ η τσόντα με την οποία θα γίνω διάσημη.
-Και πως… δηλαδή… κάνω εγώ για…
-Βεβαίως κάνετε, με καθησύχασε. Κάνουμε ένα προχωρημένο είδος, ιστορίες καθημερινών ανθρώπων. Δεν περνάει πια το πολύ επαγγελματικό. Τώρα θέλουν όλοι να δουν την πραγματική ζωή. Κανονικούς ανθρώπους.
Σ΄αυτό το σημείο τα πήρα παίδες. Εμ με προωθεί για πορνοστάρ αυτός ο ξενέρωτος, εμ με βρίζει κι από πάνω! Σηκώθηκα αγανακτισμένη.
-Σας παρακαλώ κύριε, του είπα αυστηρά. Ποτέ δεν έχω επιτρέψει σε κανέναν να με αποκαλέσει κανονικό άνθρωπο! Πόσο πάει το μεροκάματο;
-Δεν πληρώνουμε με τη μέρα αλλά με τη σκηνή, μου απάντησε με άψογο επαγγελματισμό. Εξαρτάται. Από 1000 ως 3000 ευρώ τη σκηνή. Εξαρτάται από τι θέλετε να κάνετε και πως θα το κάνετε.
Εκείνη την στιγμή να σου και ο Βυζόγκωνας αγκαλιά με το εργαλείο (βρήκε ευκαιρία πάλι ο κωλόγερας).
-Τι θα κάνετε; ρώτησε όλο περιέργεια ακούγοντας την τελευταία φράση.
-Την προσευχή μας, απάντησα αινιγματικά εγώ. Και η αλήθεια είναι παίδες μου αγαπημένοι πως αν και άθεη χρειαζόμουν επειγόντως έξωθεν βοήθεια. 1000 ως 3000 ευρώπουλα τη σκηνή;;;!!!!! Γιατί σπούδαζα τόσα χρόνια η βλαμμένη; Γιατί; Γιατί; Γιατί;
(Αν ξέρετε γιατί παρακαλώ πληροφορείστε με πριν πέσω στη σιλικόνη να πνιγώ και να ησυχάσω πια. Αφού φυσικά τελειώσω εκείνο το γαμοάρθρο για τη Μενεγάκη! http://www.facebook.com/koritsi.toudiplanouportal)