Λατρεύω τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Θέλω να του τσιμπήσω τα μάγουλα, να παίξω με τα γυαλιά του, να του ανακατέψω τα μαλλιά με μανία, να τον καβαλήσω και να κάνουμε ντεντένι τραβώντας τη γραβάτα του σαν χαλινάρι. Για να είμαι ειλικρινής και πριν βιαστείτε να μου προσάψετε διάφορα ή να κάνετε δεύτερες σκέψεις, μέχρι σήμερα δεν είχα και την καλύτερη ιδέα για το άτομό του. Όπως άλλωστε υποθέτω και οι περισσότεροι. Αρκεί να διαβάσεις τα οικονομικά ρεπορτάζ για να θελήσεις να παίξεις μαζί του αλλά όχι με τρόπο που θα του αρέσει ή που θα εγγυάται την σωματική του ακεραιότητα. Μα άλλαξα γνώμη χθες, όταν αποφάσισα να βοηθήσω τον λογιστή μου με τις αποδείξεις. Μιας και ήταν η μέρα που δεν είχα μαζέψει αρκετούς μπόνους πόντους για το κάρμα μου καλημερίζοντας αγνώστους στο δρόμο, σκέφτηκα πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να τις καταγράψω η ίδια σε ένα φυλλομετρητή. Η αλήθεια βέβαια είναι πως μου έκαναν δώρο προσφάτως καινούριο macbook κι έψαχνα δικαιολογία να χαϊδέψω το trackpad του, αλλά ας υποκριθούμε πως δεν το είπα ποτέ αυτό και να μείνουμε στις αγνές προθέσεις μου.
Κατόπιν συνεννοήσεως με τον λογιστή μου λοιπόν, καταλήξαμε πως αυτό που χρειάζεται να κάνω είναι απλώς μία λίστα με πέντε στήλες. Ημερομηνία, επωνυμία, ΑΦΜ, ΔΟΥ και ποσό. Μου πήρε πέντε ώρες για να τελειώσω με τις δύο πλαστικές σακούλες που είχα γεμίσει με αποδείξεις του 2010. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Διακόσιες εγγραφές και το σύνολο ξεπερνά κατά τρεις φορές το ποσό που πρέπει να συγκεντρώσει κανείς για να χτίσει το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ. Δεν ξέρω αν θα έχω στο τέλος επιστροφή φόρου, αλλά ακόμα κι αν αυτό δεν γίνει, το σίγουρο είναι πως βγήκα σοφότερη από αυτή τη διαδικασία. Η νεοαποκτηθείσα σοφία συμπυκνώνεται στο εξής συμπέρασμα: Η διαφορά μεταξύ του θανάτου και των νέων φορολογικών μέτρων είναι πως στο πρώτο για να δεις τη ζωή σου να περνάει μπροστά από τα μάτια σου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα χρειάζεται πρώτα να αποδημήσεις εις Κύριον, ενώ τα δεύτερα σου δίνουν τη δυνατότητα να ξαναζήσεις τον χρόνο που πέρασε μέσα σε 25 λεπτά ανά μέσο όρο για κάθε μήνα, χωρίς να χρειαστεί να λυπήσεις φίλους και συγγενείς.
Όποιος μπήκε στον κόπο να καταγράψει τις δικές του αποδείξεις, μπορεί να με καταλάβει. Η αίσθηση του ταξιδιού μέσα από αριθμούς είναι μεθυστική. Μια απόδειξη από το σούπερ μάρκετ μού θύμισε το δείπνο που είχα κάνει για τα γενέθλια μιας φίλης μου. Κάποια άλλη από μαγαζί με εσώρουχα μου έφερε μνήμες από κάποιο αμαρτωλό βράδυ και για λίγο νόμισα πως μύριζα την βανίλια που είχε πλημμυρίσει το δωμάτιο τότε. Πέρα από αυτό όμως, μπορείς να συνειδητοποιήσεις και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Όπως πχ ότι οι ταξιτζήδες έκοβαν απόδειξη σαν τρελοί το καλοκαίρι όταν είχε πρωτοανακοινωθεί αυτό το νέο μέτρο ή ότι πρέπει κάποια στιγμή να ξεκινήσω να μαγειρεύω πάλι γιατί τα λεφτά που δίνω στα delivery θα έκαναν τον πατέρα μου, που είναι ταβερνιάρης και που μου έμαθε τα μυστικά της κουζίνας, να με αποκληρώσει, αν τα γνώριζε.
Γι΄αυτό σας λέω, λατρεύω τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Θέλω να παίξουμε τη σκηνή από το American Beauty μόνο που αντί για ροδοπέταλα θα πέφτουν πάνω μου χιλιάδες αποδείξεις. Γιατί αν δεν ήταν αυτός, ο χρόνος που πέρασε και οι καλές στιγμές του θα είχαν εξαφανιστεί από το μυαλό μου σαν τις καρδιές που σχηματίζουν στην άμμο οι ερωτευμένοι και τις σβήνει το κύμα. Και ειλικρινά ελπίζω να αργήσει κι άλλο να έρθει η φοροκάρτα που έχει εξαγγείλει το Υπουργείο Οικονομικών εδώ και τόσους μήνες. Ποιος είπε ότι η αργοπορία της κυβέρνησης να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της είναι πάντα κακή; Εγώ το απολαμβάνω και δεν νομίζω να προμηθευτώ την φοροκάρτα όταν με το καλό βγει. Εσείς;