Λονδίνο, περιοχή Soho, club «Madame Jojo’s», νύχτα από αυτές που τίποτα δεν προμηνύει όσα πρόκειται να συμβούν. Χλιαρό βράδυ Τετάρτης, κρύο αρκετό, η κίνηση στα πέριξ στενά περιορισμένη. «Ξέρετε που πηγαίνετε;», μας ρωτάει ο πορτιέρης την ώρα που κάναμε το βήμα για να περάσουμε την πόρτα. Αφού μας εξηγεί ότι μπαίνουμε με προσωπική μας ευθύνη, μας κόβει εισιτήριο πέντε λίρες και μας εύχεται καλή διασκέδαση. Στην αρχή, νομίζαμε ότι ήταν ένα συνηθισμένο «drag show», αλλά κάναμε λάθος. Βρισκόμασταν στο διαγωνισμό ομορφιάς «Miss Tranny 2011», τα ετήσια καλλιστεία των τρανσέξουαλ της Αγγλίας.
Το μαγαζί ήταν χωρισμένο σε δύο επίπεδα. Πάνω, υπήρχαν το μπαρ και οι καναπέδες, με χαμηλά τραπεζάκια μπροστά τους, σε μια ορθογώνια διάταξη. Κάτω, ήταν μία κυκλική πίστα, περιστοιχισμένη με κάγκελα, σαν ρωμαϊκή αρένα. Στο βάθος, υπερυψωμένη ελαφρώς η σκηνή, με φόντο μια μεγάλη κόκκινη κουρτίνα και ένα πανί προβολών, όπου έπαιζαν σκηνές από το Μάπετ Σόου με πρωταγωνιστή τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Μουσική απροσδιόριστη με σουρεαλιστικές εναλλαγές, από Lady Gaga σε electro, και τη Dj να παίζει μπροστά από έναν χρυσαφένιο καθρέφτη. Μέχρι να αρχίσει το σόου, τα κεφάλια μας περιστρέφονταν σαν αιγαιοπελαγίτικοι φάροι.
Χορός ξέφρενος, ο κόσμος διασκέδαζε. Για την ακρίβεια, ξεφάντωνε. Δίχως ακρότητες. Μπροστά μου, μία τρανσέξουαλ ντυμένη γιαγιά έβγαζε φωτογραφίες με θαυμαστές της, άλλη μία πίσω μου, με στολή Γκεστάπο κι αυστηρό ύφος, καμτσίκωνε στον κώλο ό,τι έβρισκε ενδιαφέρον, ενώ στο μπαρ, μια μαύρη γαζέλα (τουλάχιστον 1.90) φλέρταρε, με απαράμιλλο σκέρτσο και νάζι, ένα θαμώνα. Φανταχτερές περούκες, φτερά, διχτυωτά καλτσόν, φουσκωμένα στήθη χωρίς σουτιέν, ζωγραφισμένες ρώγες, τρυπημένες με σκουλαρίκια, καλτσοδέτες, έντονα κραγιόν, τεράστια πούπουλα και sexy φορέματα, δημιουργούσαν μία «ιδιαίτερη» ατμόσφαιρα.
Την ώρα που σκεφτόμουν ότι περισσότεροι Έλληνες, σε περίοδο Αποκριών, όλο αυτό το σκηνικό μόνο σαν πάρτι μασκέ θα μπορούσαν να το αντιληφθούν (και φυσικά θα κορόιδευαν), νιώθω μια μαγκούρα να μου πατάει το πόδι. Ένας παππούς, φορώντας κοστούμι, μαύρο παπιγιόν και στρογγυλά γυαλιά, στεκόταν ακριβώς δίπλα μου, χαμογελαστός κι ορεξάτος, όλος διάθεση για παιχνίδια. Πίσω του, ένας εξίσου ηλικιωμένος, χούφτωνε λαίμαργα μία τρανσέξουαλ κοντά στα εικοσιπέντε, και της ανεβοκατέβαζε με πάθος στην πλάτη το φερμουάρ του φορέματος της. Ηδονικές στιγμές που σκεπάζονταν από τον ελάχιστο κόκκινο φωτισμό, απενοχοποιημένες διαστροφές που φάνταζαν φυσιολογικές λόγω του περιβάλλοντος. Έτσι συμβαίνει όταν συνηθίζει το μάτι. «Boys and gals, may I have your attention please? The show is about to begin». (Αγόρια και κορίτσια, μπορώ να έχω την προσοχή σας; Το σόου είναι έτοιμο να ξεκινήσει).
Και ξεκίνησε! Πάνω στη σκηνή ανέβηκε μια πενταμελής κριτική επιτροπή, την οποία παρουσίασε η DJ-performer-παρουσιάστρια, ντυμένη με ένα κόκκινο και πράσινο καρό ταγέρ. Ένα από τα μέλη της ήταν ο Τζέρυ, πρώην παίκτης του αγγλικού Big Brother. Δεκαεφτά διαγωνιζόμενες, μία μία, περπατούσαν στη σκηνή και έδειχναν τα κάλλη τους. Περήφανες, λαμπερές (όχι από το υπερβολικό γκλίτερ), πρόστυχες και ενθουσιώδεις, με κανένα ίχνος ντροπής (μία από τις τρανσέξουαλ ήταν μισθοφόρος στρατιώτης), απολάμβαναν τη βραδιά που είχε ετοιμαστεί προς τιμήν τους. Το κοινό από κάτω, που είχε κατακλύσει την πίστα –μερικοί κρέμονταν από τα κάγκελα-, χειροκροτούσε, φώναζε, πίκαρε, αποδοκίμαζε και σφύριζε.
Στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού, η κριτική επιτροπή απηύθυνε μία ερώτηση στις διαγωνιζόμενες. Ρωτάνε λοιπόν μία εντυπωσιακή Ταϊλανδέζα, με απαστράπτουσα τουαλέτα και τιάρα, γιατί θεωρεί ότι πρέπει να κερδίσει αυτή το πρώτο βραβείο. Εκείνη, αφού συνεχάρη όλες τις υπόλοιπες διαγωνιζόμενες, είπε γεμάτη αυτοπεποίθηση: «Γιατί έχω το μαγικό συνδυασμό των 3B, brain-body and beauty (μυαλό- σώμα και ομορφιά)». Μακάρι ρε κορίτσι μου να κουβαλούσαμε όλοι τα δικά σου αρχίδια. Ούτε τραβεστί χώρα θα ’χαμε ούτε τραβεστί κυβέρνηση.