INEPTOCRACY. Μια λέξη που υπέπεσε στην αντίληψή μου πριν από μερικά χρόνια – προ κρίσης, αφού μιλάμε πια με τέτοιους όρους. Θυμάμαι ότι δεν είχε καταχωρηθεί τότε σε λεξικό, απλώς έβοσκε στο Διαδίκτυο και μάλιστα με μεγάλη ανακύκλωση. Την έψαξα στα δικά μου «θησαυροφυλάκια», το Webster’s και το Oxford’s, όπου βρήκα μόνο το πρώτο συνθετικό της – το inept, που σημαίνει άτοπος, ανάρμοστος, αταίριαστος, ανόητος, παράλογος, ακατάλληλος, και βλακώδης.
Με τη βοήθεια φίλων, καταλήξαμε στην ελληνική απόδοση «Ακαταλληλοκρατία». Δηλαδή, ερμηνευτικά, να κυβερνιέσαι από ανθρώπους που δεν είναι κατάλληλοι να σε κυβερνούν.
Η λέξη κυκλοφόρησε τότε και σε μπλουζάκια (όπως βλέπετε στη φωτογραφία), και σε δεκάδες urban λεξικά του Διαδικτύου. Εκεί, ο ορισμός είναι απόλυτα συμβατός με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση που βιώνουμε και στον τόπο μας, αφού αναφέρεται σε: «Ένα σύστημα διακυβέρνησης όπου οι λιγότερο ικανοί να ηγηθούν εκλέγονται από τους λιγότερο ικανούς να παράξουν, και όπου τα μέλη της κοινωνίας που είναι λιγότερο ικανά να συντηρήσουν τον εαυτό τους ή να επιτύχουν, ανταμείβονται με προϊόντα και υπηρεσίες τα οποία πληρώνονται από τον κατασχεμένο πλούτο ενός όλο και συρρικνούμενου αριθμού ανθρώπων που παράγουν πραγματικά».
Τον Αύγουστο του 2012, υποβλήθηκε από χρήστη με το διαδικτυακό όνομα wordabilityhugh αίτημα προς το λεξικό του Collins να εξετάσει τη λέξη «Ineptocracy», να καθορίσει την ερμηνεία της (εάν είναι ή όχι συμβατή με την ατύπως κρατούσα) και να την συμπεριλάβει στις επόμενες εκδόσεις του. Η πρόταση του συγκεκριμένου χρήστη είναι για τον ορισμό: «Ένα σύστημα διακυβέρνησης όπου οι λιγότερο ικανοί να ηγηθούν εκλέγονται από τους λιγότερο ικανούς να παράξουν». Και, σύμφωνα με το Collins (εδώ), το θέμα «ακόμα διερευνάται».
Δεν ξέρω ποιος την εφηύρε. Πολλές πηγές αναφέρουν ως ανάδοχό της το μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Jean d’ Ormesson. Η λέξη «l’ inaptocratie» εμφανίζεται σε γαλλικά λεξικά ως «Αδεξιοκρατία» ή/και «Ακαταλληλοκρατία».
Ο Πολ Φλιν, βρετανός βουλευτής του Εργατικού Κόμματος στη Βουλή των Κοινοτήτων, ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησε επίσημα τη λέξη Ineptocracy. Τη συναντάμε και ως τίτλο άρθρου στο ιστολόγιό του, για την ακαταλληλότητα των προταθέντων τότε ιντερνετικών ψηφισμάτων (e-petitions) ιδίως επάνω σε ζητήματα που δεν μπορεί μία υπεύθυνη κυβέρνηση, είπε, να αφήνει σε λαϊκή ετυμηγορία.
Επίσης, η λέξη χρησιμοποιήθηκε από αρκετά ΜΜΕ και στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.
Όπως και να έχει, η ουσία είναι ότι η λέξη μας πάει γάντι εμάς, και μείναμε πίσω ως προς την αναγνώρισή της. Ζητά καταξίωση, και εμείς πρέπει να της την προσφέρουμε. Η «Ακαταλληλοκρατία» θα έπρεπε να είχε μπει κιόλας στα λεξικά μας, με πλήρη εικονογράφηση, δηλαδή με… προσωπογραφία. Και μάλιστα στις πρώτες-πρώτες σελίδες, αφού αρχίζει κι από «άλφα».
(*) Παλιό, αλλά όχι ξεχασμένο θέμα. Το θυμήθηκα την περασμένη Δευτέρα, που συντρόφευα μια φίλη που στεκόταν στις ουρές για κάρτα απεριορίστων διαδρομών, φορούσε αυτό το μπλουζάκι και η μάνα της δίπλα φώναζε «θα πουντιάσεις, κοπέλα μου». Δίκιο είχε. Μεσημέρι πήγε, βράδυ έφυγε…