Δευτέρα 2 Νοεμβρίου: Ακινδύνου, Πηγασίου, Αφθονίου, Ελπιδηφόρου και Ανεμποδίστου των αγίων μαρτύρων.
Αντιγράφει ο Αρης Δαβαράκης απο τα «Ανοιχτά Χαρτιά».
Το όνειρο 2 – Στο πηγάδι.
Σκύβω σ΄ένα πηγάδι και βλέπω στην επιφάνεια του νερού το είδωλο της μητέρας μου : είναι όπως σε κάτι νεανικές της φωτογραφίες, μ΄ένα μεγάλο λευκό καπέλο στο κεφάλι, και μου χαμογελά με συμπάθεια, νομίζω. Τεντώνει το δεξί της χέρι – που αποκτά διαστάσεις υπερφυσικές, φθάνει σχεδόν ως το πρόσωπό μου – και μου δείχνει ένα παλιό χρυσό ρολόϊ της τσέπης που ανήκε άλλοτε στον πατέρα μου. Είναι το ίδιο. Αναγνωρίζω τούς καλλιγραφημένους λατινικούς αριθμούς σ΄όλο το γύρο. Μόνο που δείχτες δεν υπάρχουν. Φωνάζω μ΄όλη μου τη δύναμη: «τι ώρα είν΄ εκεί; τι ώρα είν΄εκεί;» Αλλά η μητέρα μου δεν ακούει κι΄εξακολουθεί, μές στη μεγάλη αντήχηση που δημιουργεί η φωνή μου να μου χαμογελά με συμπάθεια, νομίζω.