Το φθινόπωρο, με τις ατελείωτες καιρικές εναλλαγές του, είναι εδώ και, με την εναλλαγή ζέστη-αέρας-δροσιά-κρύο, μπορεί να κρυώσεις. Μην τύχεις δίπλα σε άνθρωπο που δεν τα πάει καλά με τις αρρώστιες (των άλλων), όμως…
Εντάξει, όταν λέμε «φθινόπωρο», ημερολογιακά τυπικό είναι. Άρα, ξέχνα τις εναλλαγές ζέστη-κρύο. Πια, κάνει κρύο, ψιλοχειμώνιασε, βρέχει συνέχεια. Έτσι, είναι πολύ εύκολο να βραχείς, να στεγνώσουν οι κουβάδες που έφαγες επάνω σου και -σιγά το δύσκολο- να την «αρπάξεις».
Μπαίνεις, λοιπόν, σε έναν κλειστό χώρο. Γραφείο, κατάστημα, δημόσια υπηρεσία κ.λπ. Φτερνίζεσαι ή βήχεις – απολύτως (φυσιο)λογικό. Προτού προλάβεις να καθαρίσεις τον λαιμό σου ή να φυσήξεις τη μύτη σου -και το σταματάω εδώ με τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες- υπάρχει περίπτωση να πεταχτεί κάποιος ή κάποια για να σε… επιπλήξει. Να σου την πει. Να σε εγκαλέσει επειδή τόλμησες, είχες το απύθμενο θράσος να εκδηλώσεις τον βήχα ή το συνάχι σου.
Η πιο ενοχλητική, λοιπόν, ατάκα -που είναι τόσο ανόητη που σου τελειώνουν οι απαντήσεις- είναι η εξής: «Μα, καλά, αρρώστησες;». Ναι, αυτή. Εκφρασμένη με περίσσεια απορία, με το ίδιο ακριβώς ύφος που θα σε ρωτούσε «μα, καλά, πήγες στο περίπτερο και δεν είπες τίποτα; Δεν ξηγιέσαι καλά». Ναι, αυτή η πρόταση έχει «αρρωστήσει» ακόμα περισσότερο κάποιους ήδη κρυωμένους: Βασικά, για την ανούσια απόδοση ευθυνών. «Μα, καλά, αρρώστησες;».
-Όχι, ρε φίλε, για πλάκα το κάνω! Ερχόμενος εδώ, σκέφτηκα, επειδή είχα τρελά κέφια, «πώς θα τους κάνω “άλογα” εκεί μέσα; Πώς θα τους τη σπάσω;». Θα κρυώσω, θα βήχω και θα φτερνίζομαι – απλό! Άμα το έχεις βίτσιο να τρολάρεις κόσμο, ε, δεν γίνεσαι καλά με τίποτα, αδερφέ.
Ή…
-Όχι, δεν κρύωσα, πώς θα μπορούσα άλλωστε, με τέτοιον υπέροχο καιρό; Και είδες πόσο καλά υποδύομαι τον συναχωμένο; Όσκαρ χαρτομάντιλου θα έπρεπε να πάρω, συν βραβείο ένα αποσυμφορητικό…
Αν έχεις κρυώσει, λοιπόν, να το ρίξεις στην πλάκα όταν ακούσεις τη μαγική ερώτηση «Μα, καλά, αρρώστησες;». Τι να κάνεις, δηλαδή; Να τσακωθείς ή να απολογηθείς επειδή κρύωσες; Να εξηγήσεις και να επιχειρηματολογήσεις στο ότι δεν είχες κανέναν σκοπό να κρυώσεις και πως δεν είχες καμία διάθεση να βήχεις ή να φτερνίζεσαι; Είναι μάταιο. Προσωπικά, και άρρωστος να μην είμαι, όταν έχω απέναντί μου τέτοιους ανθρώπους, μου βγαίνει η… «αλλεργία». Λες και οι ίδιοι δεν θα αρρωστήσουν μέσα στη σεζόν, δεν θα κρυώσουν. Και όταν αυτό συμβεί, τους είναι πολύ εύκολο να κατηγορήσουν τους άλλους, που «περιφέρουν τα μικρόβιά τους στους χώρους και κολλάνε τον κόσμο».
Τώρα, στην περίπτωση που είσαι ένας τέτοιος τύπος και μόλις διάβασες το κείμενο, να σου ευχηθώ αυτό που δεν θα κάνεις εσύ, όταν με δεις κρυωμένο – αντίθετα, θα με στηλιτεύσεις κιόλας: «Περαστικά» σου – και γρήγορα.
Να σε κεράσω τώρα έναν φυσικό χυμό πορτοκάλι, να πάρεις βιταμίνες, μην περάσεις κι εσύ τα δικά μου; Και μη φοβάσαι, δεν θα φτερνιστώ πάνω από το ποτήρι σου. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι…