Τα κινούμενα σχέδια έχουν κάνει όλες τις πιθανές και απίθανες κινήσεις στην οθόνη. Το μόνο που τους έλειπε ήταν οι παλινδρομικές κινήσεις της ερωτικής πράξης! Ήταν ζήτημα χρόνου, λοιπόν, μέχρι να αρχίσουν να κάνουν -και αυτά- σεξ, όπως οι πραγματικοί πρωταγωνιστές των «αυστηρά ακατάλληλων» ταινιών (δες προηγούμενη ανάρτηση).
Τα ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα σκίτσα επιδίδονται σε μαραθώνιους του σεξ, που κανείς άνθρωπος δεν έχει τις… αντοχές να επαναλάβει. Η θεότρελη φαντασία των animators και οι τεχνικές δυνατότητες της τρικέζας, δημιούργησαν καταστάσεις που υπερβαίνουν όλα τα πιθανά εσκαμμένα! Άλλοτε φτιαγμένα με «χοντροκομμένα» χιουμοριστικά σκίτσα, άλλοτε πιστές ρεαλιστικές απεικονίσεις και άλλοτε πάλι τρισδιάστατα χάρη στον υπολογιστή, αντιμετώπισαν από την πρώτη στιγμή μπελάδες με τη λογοκρισία. Ιδίως εξαιτίας του ότι θεωρούνται ταινίες που απευθύνονται σε παιδιά. Δύο δίκες που έγιναν πέρυσι σε ΗΠΑ και Αυστραλία, οφείλονται σε αυτό το λόγο. Και στις δύο περιπτώσεις «κατηγορούμενη» ήταν η οικογένεια Σίμπσον, και ειδικότερα τα νεαρά μέλη της διάσημης τηλεοπτικής και κινηματογραφικής φαμίλιας. Στις ΗΠΑ, η σειρά κατηγορήθηκε ότι παρουσίαζε ερωτικές περιπτύξεις μεταξύ ανηλίκων. Στην Αυστραλία, κατηγορούμενος ήταν ένας άνδρας, στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν φωτογραφίες από επίμαχες σκηνές του καρτούν. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί στο δικαστήριο για διακίνηση παιδικής πορνογραφίας!
Το πρώτο -μεγάλου μήκους- ερωτικό καρτούν, εμφανίσθηκε το 1969 στη… ρηξικέλευθη Ιαπωνία. Ήταν το «Χίλιες και μία νύχτες» του Οζάμου Τεζούκα, διάρκειας 130 λεπτών, που χαρακτηρίσθηκε ως «η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων για ενηλίκους». Τρία χρόνια μετά την ταινία του Τεζούκα, ο βρετανός σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γκραντ παρουσίασε το δεύτερο ερωτικό καρτούν δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση. Ήταν η «Σταχτοπούτα», που τάραξε τα νερά με όσα (ακατανόμαστα) συνέβαιναν στα μόλις 5 λεπτά της διάρκειάς της. «Έχασε κάτι περισσότερο από το γυάλινο γοβάκι της, και δεν πήρε καν είδηση ότι ήταν περασμένα μεσάνυχτα!» έλεγε το διαφημιστικό σλόγκαν. Στην πραγματικότητα, αυτό που χάθηκε ήταν ένα μεγάλο μέρος της αρχικής διάρκειας της ταινίας. Το Ανώτατο Δικαστήριο επιλήφθηκε του «σκανδάλου» και η Βρετανική Υπηρεσία Λογοκρισίας υποχρέωσε τον σκηνοθέτη να κόψει περισσότερο από 4,5 λεπτά, αφήνοντας μόλις 26 δευτερόλεπτα δράσης -μετά βίας τους τίτλους αρχής, δηλαδή!
Το καρτούν που άνοιξε το δρόμο σε όσα ακολούθησαν, χάρη στην ανέλπιστη εισπρακτική επιτυχία του (περισσότερο από 100 εκ. δολάρια), ήταν το «Φριτζ ο Πονηρόγατος» του αμερικανού Ράλφ Μπάκσι. Αποτελώντας μεταφορά του ομότιτλου τετράποδου ήρωα από τα αντεργκράουντ κόμικς του Ρόμπερτ Κράμπ, υπήρξε το πρώτο καρτούν που χαρακτηρίσθηκε «ακατάλληλο» από την Αμερικανική Ενωση Κινηματογραφικών Ταινιών (MPAA). Η μεγάλη παρτούζα στην μπανιέρα, αλλά και το… αχαλίνωτο σεξ που κάνει μαστουρωμένος ο πρωταγωνιστής με μια πρώην πόρνη, την Μπέρτα, ήταν αρκετά για να γίνει το πρώτο «X»-rated στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων. «Δεν πήραμε άδικα το "Χ", μωρό μου» λέει ο Φριτζ στην αφίσα της ταινίας, φουχτώνοντας το στήθος της σέξι γάτας που κρατάει στην αγκαλιά του.