Πρωτοδοκίμασα το 1973, παιδίσκη ούσα κι έκτοτε μου πήρε την καρδιά και το μυαλό. Τότε οι γονείς ήσαν περιπετειώδεις με τα παιδιά τους κι έτσι σε μια συνοικία του Λονδίνου, η μικρή Αναστασία στο τραπέζι του ιρλανδέζικου μπαρ O’ Flannagans, υπό τον ήχο τρελών λαϊκών βιολιών, βύθισε τα χείλη της στη ζεστή κρέμα και ρούφηξε μια δυνατή γουλιά καφέ και ουίσκυ. Αυτό ήταν, έρως κεραυνοβόλος, ο πατέρας κοίταζε άναυδος το αδειασμένο φλιτζάνι κι εγώ είχα ξεχάσει κάθε παγωνιά και στενοχώρια.
Irish coffee λοιπόν για να υποδεχτούμε επιτέλους τα κρύα: ο υπέροχος καφές που σκαρφίστηκε στη δεκαετία του 40 ο υπεύθυνος τροφοδοσίας ενός ιρλανδέζικου αεροδρομίου για να ζεστάνει τους ταλαιπωρημένους και βρεγμένους ως το κόκκαλο αμερικανούς επιβάτες που χαν μαρτυρήσει μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Το όνομά του, Τζόζεφ Σέρινταν από το αεροδρόμιο Σάννον κι όταν οι αμερικανοί ήπιαν και αναστήθηκαν με τον καφέ του, κάποιος τον ρώτησε:
«Τι καφές ήταν αυτός; Βραζιλιάνικος;»
Εκείνος απήντησε αυτοσχεδιάζοντας: «Είναι Ιρλανδέζικος καφές». Κι έμεινε στην Ιστορία.
Για κάθε φλιτζάνι Ιρλανδέζικου καφέ θα χρειαστούμε:
1 δόση δυνατού καφέ φίλτρου
1-2 μικρές κουταλιές ζάχαρη (είναι απαραίτητη, ακόμη κι εγώ που πίνω σκέτο τον εσπρέσσο στον ιρλανδέζικο βάζω ώστε η κρέμα μετά να μη βυθιστεί, Όλα είναι Χημεία!)
1 δόση ουίσκι, Ιρλανδέζικο, φυσικά
Χτυπημένη κρέμα (κρέμα γάλακτος με όοοολα τα λιπαρά χτυπημένη με λίγη ζάχαρη)
Αν είστε γκουρμέ ( να είστε παρακαλώ!) ζεσταίνετε το χορταστικό ποτήρι ή φλιτζάνι κάτω από ζεστό νερό ώστε να υποδεχτεί τέλεια τον καφέ και να μην τον κρυώσει ούτε κατ’ ελάχιστον. Ρίχνετε τον καφέ και τη ζάχαρη, ανακατεύετε, προσθέτετε το ουίσκι και μετά τελειώνετε με την κρέμα την οποία θα ρίξετε ως εξής: Κρατάτε με το ένα χέρι ένα κουτάλι της σούπας ανάποδα κοντά στην επιφάνεια του ποτηριού και με το άλλο χέρι ρίχνετε πάνω του την κρέμα. Αυτό της επιτρέπει να πέσει σιγά σιγά στο μείγμα καφέ και ουίσκι και να μη βυθιστεί. Δεν ανακατεύετε καθόλου!
Απαραιτήτως δώστε κι ένα πετσετάκι γιατί όλοι θα χουν υπέροχα ολόλευκα μουστάκια.