Κι ύστερα, το θέρος κι οι διακοπές των άλλων (ή οι δικές σου) τελείωσαν, όλοι γύρισαν σπίτι και όλα άρχισαν να επαναλαμβάνονται, όπως κάθε χρονιά…
Οι ζωές μας μπήκαν, ξανά, σε κανονικούς ρυθμούς. Σε άλλη μια προβολή της Ημέρας της Μαρμότας, όλα γύρω μας λαμβάνουν χώρα όπως γίνονται σταθερά, σε κάθε αρχή όλων των σεζόν.
Στην περίπτωση που έχεις δουλειά (έλα, χάι φάιβ) οι πρώτες ημέρες κυλούν με πολλή κουβέντα στα διαλείμματα με τους συναδέλφους για το πώς πέρασες, πού πήγες, αν θα ξαναπάς. Λίγο πριν επιστρέψετε στις θέσεις εργασίας σας, ακούγεται ένας ομόφωνος αναστεναγμός θερινής νοσταλγίας.
Μπορεί να έχεις χωρίσει (και να μην το ξέρεις) ακολουθώντας το συγγραφικό, πια, κλισέ, «έρως-θέρος-πόλεμος». Ίσως σκέφτεσαι να διαβάσεις το εν λόγω βιβλίο, ψάχνοντας τον εαυτό σου μέσα στην πλοκή – ναι, να το διαβάσεις, αλλά μη μου μιλάς για καλοκαίρια.
Στο γραμματοκιβώτιο, πέραν των μισητών λογαριασμών, συνεχίζεις να βρίσκεις φυλλάδια για φροντιστήρια, έχεις δεν έχεις παιδί. Το οποίο, όμως, αν έχεις, θα πρέπει να το γράψεις κάπου, αλλά μην ανησυχείς! Στο κέντρο αγγλικών «Το Μπάκιγχαμ», ο απόγονός σου θα μάθει να μιλάει αγγλικά όπως ο πρίγκιπας Γουίλιαμ και θα πάει στο Φροντιστήριο «Πυθαγόρας» για να περάσει πρώτος στο Πανεπιστήμιο. Δε θέλω να σε κάνω να αισθανθείς δέος, αλλά ίσως το βλαστάρι σου να είναι ο επόμενος πλανητάρχης, για τέτοιο επίπεδο διδασκαλίας ομιλούμε.
Οι διακοπές τελείωσαν, ήρθε η ώρα να χάσεις τα κιλά τους. Που, μεταξύ μας, δεν είναι των διακοπών, δικά σου είναι. Υπάρχουν, όμως, άπειρα κέντρα αδυνατίσματος που σου υπόσχονται να γίνεις συλφίδα μέχρι τον Δεκέμβριο. (Όπου τότε, μετά τα Χριστούγεννα, θα πρέπει να πας πάλι, για να χάσεις τα κιλά των γιορτών).
Για τα σέρβις που πρέπει να κάνεις στο μεταφορικό σου όχημα, στο σπίτι ή σε κάποιες ηλεκτρικές συσκευές, δεν το συζητάω καν. Αλλά ούτε κι εσύ, από ό,τι καταλαβαίνω.
Στο inbox σου συνεχίζουν να έρχονται προσφορές για ρούχα και παπούτσια, «τελευταίες ημέρες εκπτώσεων-τέλος εποχής», αλλά η μοναδική περίπτωση να μπεις σε μαγαζί θα ήταν να σου έκαναν δώρο τα ψώνια σου.
Τα βράδια συνεχίζεις να κοιμάσαι αργά -συνήθισες τα ξενύχτια- και το πρωί δυσκολεύεσαι να ξυπνήσεις και να πας στη δουλειά, άλλωστε με τι κέφι, με αυτά τα χρήματα που σου δίνουν; Στο μεταξύ, όλες οι τροφές, όλες λέμε, σου φαίνονται άνοστες. Άλλωστε, πόσα μποστάνια ντομάτες να πάρεις από το χωριό και πόσα κοτέτσια αβγά;
Το καλοκαίρι έφυγε και ήρθε η ώρα να ξεχάσεις το αλκοόλ που το έπινες σαν νεράκι, το ότι άραζες όλη μέρα, έφτασε η στιγμή να κοιτάξεις τη φυσική σου κατάσταση, ρέμπελε άνθρωπε. Στο γυμναστήριο της περιοχής σου, όμως, μπορείς να κάνεις μια απλή γράμμωση που θα ζήλευε η «χ» σταρ, ενώ μπορείς να παλεύεις με τον Τσακ Νόρις και να τον κερδίζεις. Όπου αυτό, από μόνο του, αποτελεί ύβρη, ναι;
Ταυτόχρονα, ένα άλλο φυλλάδιο σου λέει ότι πρέπει να κάνεις συντήρηση στον λέβητα του καυστήρα σου, να παραγγείλεις ξύλα για το τζάκι (που δεν έχεις) και, σε παρακαλώ, μην ιδρώνεις και μόνο που τα σκέφτεσαι – και επειδή κάνει ακόμα ζέστη, αλλά και επειδή όλα αυτά αποτελούν επιπλέον έξοδα. Άλλωστε, πρέπει να αγοράσεις σχολικά είτε για το παιδί σου είτε για το ανίψι-βαφτιστήρι-οτιδήποτέ σου. Σε ρωτώ, πώς θα μάθει γράμματα εάν δεν έχει τη σάκα «Ξανθιά Πριγκίπισσα» ή εκείνη με τις νεκροκεφαλές;
Υπάρχουν και πολλά άλλα -να βάλετε στα σχόλια τα υπόλοιπα- τα οποία λαμβάνουν χώρα σε αυτά που συμβαίνουν κάθε χρόνο και εντάσσονται στην εποχικότητα που έπεται των θερινών διακοπών, συνθέτοντας τις μετακαλοκαιρινές ημέρες και νύχτες στην πόλη. Ναι, όλα είναι τα ίδια και συμβαίνουν στο τέλος Αυγούστου, έτσι, για να μη βγαίνεις από το πρόγραμμα. Σε άλλα δίνεις σημασία, άλλα δεν τα παρατηρείς καν, έχουν εμποτιστεί, βλέπεις, στην κανονική σου ζωή – που δεν έχει άλλες διακοπές, κλάψε ελεύθερα.
Κι όλα αυτά ενώ διαβάζεις το κείμενο, κοιτάς την ώρα, και σκέφτεσαι πού θα ήσουν τώρα στις διακοπές σου και τι θα έκανες…
Καλώς ήρθες ξανά στην κανονική μας ζωή…