Η ιστορία της Μαρίνας έγινε γνωστή την πρώτη ημέρα του Αυγούστου. Το κορίτσι που πήγε με χειροπέδες να δώσει εξετάσεις και πέρασε στη Νομική Αθηνών. Οραματίστηκε το μέλλον της μέσα στο παρελθόν της. Μια αίθουσα, οι καλοί, οι κακοί, οι εξεταστές, η απόφαση. Το δίκαιο και το άδικο. Το πανεπιστήμιο θα της αλλάξει έδρανο.
Χωρίς άγχος για τα αποτελέσματα – τα μόριά της είναι αρκετά – η Μαρίνα έχει αρχίσει να κυκλοφορεί στη Σόλωνος, ψάχνει σπίτι στο Λυκαβηττό και έχει δουλέψει σε δικηγορικό γραφείο. Τα σαββατόβραδα τα περνά στη Θήβα, τραγουδά με φίλους.
«Η Μαρίνα τοποθετήθηκε από την αρχή ως υπερασπιστής των αδυνάτων και του εαυτού της», λέει ο Κλήμης Πυρουνάκης – ο άνθρωπος που στέκεται δίπλα της στη φωτογραφία – και συνεχίζει «μας έδειξε το δρόμο πώς να στήσουμε ένα δίκτυο στήριξης αποφυλακισμένων γυναικών, ποιες είναι οι ανάγκες των εγκλείστων και ποιους τρόπους να ακολουθήσουμε ως λειτουργοί της Μέσης Εκπαίδευσης χωρίς να γινόμαστε βάρος στο σωφρονιστικό σύστημα».
Ο Κλήμης Πυρουνάκης είναι ο διευθυντής του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας στις φυλακές Θηβών και μαζί με τον Γιώργο Ζουγανέλη, διευθυντή του σχολείου στις φυλακές Κορυδαλλού, έκαναν τη Μαρίνα να αλλάξει τη προδιαγεγραμμένη πορεία της.
Η ιστορία της Μαρίνας γράφεται σε μια εποχή που αναζητούμε από παντού ευθύνες. Το κράτος, οι πολιτικοί, η εκκλησία, οι προϊστάμενοι, οι γείτονες, οι άλλοι. Η ατομική ευθύνη επαναπαύεται μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Κι όμως η εξέλιξη μπορεί να ‘χει πολλούς σταθμούς, αρκεί να ‘χεις πίστη, τύχη και αύρα. Για τη Μαρίνα συνεργάστηκαν πάνω από 20 άτομα εθελοντικά. Ήθελαν και το ‘καναν. Δεν περίμεναν κανέναν φορέα να τους εμψυχώσει, δεν χρονοτρίβησαν πάνω από γκισέ.
Τα χέρια μας οι πράξεις μας, το μυαλό τα όνειρά μας. Η Μαρίνα γίνεται το σύμβολο της γενιάς που αν και ωριμάζει σε «γκρεμίσματα» κάνει τα κομμάτια τους τούβλα.
*Μόλις τώρα η Μαρίνα ενημερώθηκεότι πέρασε 3η στη Νομική Αθηνών!!