Δεν είναι Πτέραρχος ψεύτικος σαν εκείνον που παρίστανε στην παλιά ελληνική ταινία ο μακαρίτης Κώστας Χατζηχρήστος φορώντας μια πλουμιστή στολή πορτιέρη ξενοδοχείου. Ο Amos Yadlin ήταν και Πτέραρχος και Αρχηγός της Ισραηλινής Υπηρεσίας Αντικατασκοπείας και μετά Στρατιωτικός Ακόλουθος της χώρας του στην Ουάσινγκτον. Παιδί των κιμπούτζ, γεννήθηκε το 1951 και κατάφερε να γίνει ένας από τους καλύτερους πιλότους του Ισραήλ. Γι αυτό και ήταν ανάμεσα στους οκτώ που ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 1981 με τα πρώτα F-16 Falcon, περνώντας μέσα από τη Σαουδική Αραβία, για να βομβαρδίσουν τον πυρηνικό αντιδραστήρα Osirak. Ο αντιδραστήρας αυτός κατασκευαζόταν τότε με τη βοήθεια της Γαλλίας 17 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Βαγδάτης. Κατά το βομβαρδισμό σκοτώθηκαν μερικοί Ιρακινοί στρατιώτες και ένας Γάλλος τεχνικός. Η αποστολή αυτή προκάλεσε σε άλλους έκπληξη γιατί η διαδρομή ήταν τεράστια για να καλυφθεί από εκείνα τα αεροπλάνα και αγανάκτηση. Κυρίως όταν βγήκαν καθηγητές Φυσικής όπως ο Richard Wilson, από το Χάρβαρντ που ισχυρίσθηκαν ότι οι Ιρακινοί ήθελαν όχι ένα χρόνο όπως ισχυρίσθηκε η πλευρά τν Ισραηλινών αλλά μερικές δεκάδες χρόνια για να είναι σε θέση να φτιάξουν μιαν ατομική βόμβα.
Ο κύριος Yadlin λοιπόν την περασμένη Παρασκευή σε άρθρο του στους New York Times θυμήθηκε πρώτα το κατόρθωμα των οκτώ πιλότων και το πώς κατόρθωσαν να φθάσουν έως το Ιράκ έχοντας και εξωτερικά ντεπόζιτα καυσίμου, που μετά απέρριψαν όταν άδειασαν, πολύ έμπειρους πιλότους και χαμηλή πτήση ως προς το στόχο ώστε με απλές βόμβες και όχι τηλεκατευθυνόμενες άρα πιο ογκώδεις και πιο βαριές, να επιτύχουν την καταστροφή του αντιδραστήρα. Και στη συνέχεια επανέλαβε ό,τι είχε ειπωθεί και το 1981. Το Ιράν είναι κοντά στο τέλος της κατασκευής της βόμβας και για τη σταθερότητα της περιοχής καλό είναι να σκεφθούμε πως ισχύει ό,τι και τότε με το Ιράκ. Άρα…
Το πιο καταπληκτικό όμως είναι μια φράση του κ. Yadlin μέσα στο άρθρο αυτό. Την παραθέτω αυτούσια: Λίγο μετά την καταστροφή του αντιδραστήρα ο Ισραηλινός Στρατιωτικός ακόλουθος στη Γουόσινγκτον κλήθηκε στο Πεντάγωνο και ενώ περίμενε επίπληξη (για όσα έγιναν) τον ρώτησαν ένα μόνο πράγμα: Πώς καταφέρατε κάτι τέτοιο;