(Κατόπιν ειδικής αδείας του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου με άρση του ιατρικού απορρήτου, για λόγους επιστημονικούς)
Γιατρέ μου,
Επιδεινώνεται πλέον η κατάσταση της ψυχικής μου υγείας και οφείλω να δεχθώ το βάρος των γεγονότων μετά την τελευταία υποτροπή. Στον γιατρό, τον παπά και τον δικηγόρο εξάλλου τα λες όλα. Πώς και γιατί να κρυφτώ πια…
Ναι, πρέπει να σας τα πω όλα. Υποτροπίασα παρά τις προτροπές σας πάλι. Δεν άντεξα και προχτές το βράδυ διάβασα στη ζούλα και με χαμηλό φωτισμό το «Όνειρο στο κύμα». «…Έβλεπα την αμαυράν και όμως χρυσίζουσαν αμυδρώς κόμην της, τον τράχηλόν της τον εύγραμμον, τας λευκάς ως γάλα ωμοπλάτας…». Παπαδιαμάντης θα μου πείτε, ποιο το όφελος κι η αποτίμηση στα χρόνια της Κρίσης, δε μεταφράζεται στα γερμανικά ούτε πωλείται στας Ευρώπας και θα 'χετε δίκιο. Παραμένω αγκυλωμένος…
Κι αυτό είναι το πιο ελαφρύ παράπτωμα – οκ θα ομολογήσω τα βαρύτερα. Μες στο κρύο των γιορτών, πήγα βόλτα στη Χαλκιδική, στις έρημες αλλά διπλά όμορφες παραλίες – χωρίς μπητσόμπαρα, ντάπαρ ντούπαρ και sympethera life style κι έμεινα πάλι μ’ ανοιχτό το στόμα- όχι από το κρύο. Άμα έχει κέφια ο φτιάχτης… Ζούμε στην παιδική χαρά του πλανήτη και μου πέρασε πάλι εκείνη η εμμονή, που μου λέτε να αποβάλλω – ε ναι το σκέφτηκα, να μη σας λέω ψέματα. Δίνονται αυτά; «…Τα Άγια τοις κυσί…»- αξιοποίηση, ανάπλαση, συνεκμετάλλευση, Δήμαρχοι, Πολιτικοί, τροϊκανοί και τροϊανίκανοι νταλαβερτζήδες για λίγους γαμώ το χαϊρι μου… Πι Ες Άϊ χάσου…
Ναι, τα ίδια συμπτώματα που είχα παρουσιάσει την περασμένη άνοιξη, στη βόλτα στην Ακρόπολη με τους πιτσιρικαίους. Θυμήθηκα ξανά τον ομοϊδεάτη σας αποτυχειρηματία από την Καλαμάτα που 'χε τα κονέ επί Χούντας κι ήθελε να κάνει τον Παρθενώνα ντίσκο – προχώ πολύ πριν από τα τωρινά παραδεδεγμένα. Να σείεται η παγκόσμια κυτταρίτιδα επί του Βράχου, μπας και μαζέψουμε κανένα ευρώ – κι ας καγχάζουν οι σαλαμοθρεμμένοι…
Όχι, μη σας βάλω ιδέες αλλά κάποιες κλεφτές ματιές έριξα και προς Άθω μεριά. Δεν θα το αντέξω το Resorts πλάι σε κανένα μοναστήρι – μη σας περάσει καθόλου απ’ τον νου, ούτε ο Εφραίμ δεν θα το διανοούνταν. Θα εξοντώσει και μένα και όλους τους ομοιοπαθείς μου με τα ανάλογα ψυχικά προβλήματα.
Γιατρέ μου, μια που πήρα φόρα ας τα πω όλα να ξαλαφρώσω. Στην επιστροφή απ’ τη Σιθωνία, άκουγα πάλι απαγορευμένα κομμάτια – σπάνιους Έλληνες που κατάφεραν (πάλι οι εμμονές μου -οκ, το παραδέχομαι) να εκφράσουν αυτό το μεικτό και μεταιχμιακό που μόνο οι άνθρωποι των συνόρων των πολιτισμών μπορούν. Μη φαντασθείτε τρελά πράγματα, από Μανώλη Χιώτη μέχρι Μάνο Χατζηδάκι και Νίκο Σκαλκώτα -ό λα δένουν άμα το θολωμένο μου μυαλό θέλει…
Γιατρέ μου, σας τα είπα όλα – έχω ελπίδες; Η δημόσια έκθεσή μου δεν ξέρω πόσο θα βοηθήσει τη θεραπεία μου – αυτό εσείς θα το κρίνετε και θα το αποφασίσετε λόγω του θεσμικού σας ρόλου αλλά θέλω να είμαι όσο σαφής και κατηγορηματικός γίνεται…
Ναι, κύριε Γιακουμάτε μου, είμαι ψυχάκιας…