Ερχομαι απο το πουθενά του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Αυτό το «Πουθενά» βρίσκεται πάντως κάπου : Στην πλήρως ανακαινισιμένη και τεχνικά υπερσύγχρονη πια Κεντρική Σκηνή του Εθνικού μας Θεάτρου που, σαν αίθουσα, διατηρεί και μετά την ανακαίνισή της, τήν παλιά αίγλη τής Ιταλικής σκηνής με την βαρειά μπορντώ βελούδινη αυλαία, τα θεωρεία, τα αναγεννησιακά αγγελούδια τα ζωγραφισμένα στην οροφή και όλη τη ευγένεια αυτού του δείγματος μιάς εποχής που στην πόλη μας την σημάδεψε αρχιτεκτονικά ο Τσίλερ –ο αρχιτέκτονας του, τότε, «Βασιλικού Θεάτρου».
Δεν ξέρω γιατί διάλεξε αυτόν τον τίτλο ο Δημήτρης Παπαϊωάννου γι΄αυτήν την καλλιγραφική ημίωρη ξενάγηση στίς νέες δυνατότητες τίς «πίσω απο την αυλαία» του Εθνικού – με 10 ευρώ εισητήριο για όλες τις θέσεις. Κάτι θα είχε στο μυαλό του που δεν μου το μετέδωσε με τίς αριστοτεχνικές και πολυδοκιμασμένες τεχνικές του, τίς εντελώς κατακτημένες πιά, τόσο που τις παίζει στα δάχτυλα. Εξαιρετικοί «χορευτές» (που δεν χορεύουν αλλά κινούνται θαυμαστά ελέγχοντας όλους τούς μυς τους, ντυμένοι ή ολόγυμνοι), κάποιες «συχνότητες» και ελάχιστοι «θόρυβοι» αντί μουσικής, και αντι για σκηνικό ο γυμνός βαρύς μεταλλικός όγκος του νέου μηχανικού εξοπλισμού του θεάτρου.
Η απόλυτη λιτότης. Δεν συμβαίνει τίποτα και πουθενά, ποτέ, επί μισή ώρα. Αλλά όλα είναι ωραία και αισθητικά και καλοδουλεμένα και μισή ώρα δεν είναι τίποτα, τριάντα λεπτά είναι, περνάει εύκολα, κυλάει μέσα απ΄τα δάχτυλά μας.
Το πρόγραμμα που κοστίζει 7 ευρώ είναι εξαιρετικό και στο οπισθόφυλλό του διαβάζουμε, κάτω αριστερά, με μικρά διακριτικά γράμματα στην ολόλευκη σελίδα την «λερωμένη» απο δυό πατημασιές, τον στίχο του Πωλ Ελυάρ «Υπάρχει ένας άλλος κόσμος-αλλά είναι μέσα σ΄αυτόν εδώ».
Ο μίτος της Αριάδνης όμως μας δίνεται στο τέλος της σελίδας 6 όπου ανάμεσα σε πολλές άλλες ποιητικές υπομνήσεις διαβάζουμε και τέσσερις στίχους του Ben King (1857-1894) :
Πουθενά να πέσεις παρα μόνο κάτω
Πουθενά να σταθείς παρα μόνο επάνω
[…]
Πουθενά να πάς παρα μόνο έξω
Πουθενά να γυρίσεις παρα μόνο πίσω.
Υ.Γ : Δεν σας είπα αν μου «άρεσε» η παράσταση γιατί δεν έχει καμμία σημασία. Εξ΄άλλου δεν είναι κάν παράσταση.