«Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή… μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει». Το τροπάριο της Κασσιανής δεσπόζει στην ακολουθία της Μεγάλης Τρίτης.
Μια γυναίκα αμαρτωλή, κατά τας Γραφάς, αντιλαμβανόμενη την ηθική κατάσταση στην οποία ευρίσκεται, εκδύεται των παθών της και υποδύεται το ρόλο της Μυροφόρου, φέρνοντας στο Χριστό μύρα, λίγο προτού ακολουθήσει ο ενταφιασμός Του. Με μια συγκλονιστική χειρονομία αγάπης, σιωπηλή, χωρίς φανφάρες και φιοριτούρες, αλείφει με μύρο τα πόδια του Κυρίου. Σκουπίζει τα δάκρυα με τα μαλλιά της, αποδεικνύοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την έμπρακτη μετάνοιά της, την οποία ο Ιησούς κάνει αποδεκτή. Επειδή, πολύ απλά, δεν έχει σημασία το επάγγελμα που κάνεις, αλλά η ψυχή σου, αρκεί να διαφεντεύει μέσα σου η ευαισθησία και η συναίσθηση του πόσο αμαρτωλός είσαι.
Τι είναι, άραγε, αμαρτία;
Η σκηνή με την Eύα στον Παράδεισο, όταν δάγκωνε το μήλο στον κήπο της Eδέμ, εμπεριέχει ακέραιο ερωτισμό, αφού επιθυμούσε να αποπλανήσει τον Αδάμ και κάπως έτσι ξεκίνησε το προπατορικό αμάρτημα. Πέραν της αλήθειας ή του μύθου του Παραδείσου, η αμαρτία συνδέθηκε μια για πάντα με την απαγόρευση, που κουβαλά, που κομίζει – σε ολόκληρα, λαχταριστά κομμάτια – την ηδονή. Το απαγορευμένο, εδώ και αιώνες, μετετράπη κάποιες φορές σε αστείρευτη πηγή ηδονής για τον άνθρωπο, ο οποίος επιθυμεί να φτάσει εκεί, πάντα με τον ίδιο τρόπο, ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο: Παραβιάζοντας και σπάζοντας τους κανόνες.
Η αμαρτία, παρά το ότι αποτελεί μια λέξη η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη (και) με τις σεξουαλικές ανάγκες, στην ουσία σχετίζεται με την ηθική και την κοινωνική διαπαιδαγώγηση.
«H ουσία του ερωτισμού», γράφει ο Mπατάιγ, «αποδίδεται με την αξεδιάλυτη συνένωση της σεξουαλικής ηδονής και του απαγορευμένου. Ποτέ στον άνθρωπο το απαγορευμένο δεν εμφανίζεται χωρίς την αποκάλυψη της ηδονής και ποτέ η ηδονή χωρίς το αίσθημα του απαγορευμένου».
Παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου, φεύγω, βγαίνω έξω, πάω βόλτα με μουσικές, όπως το «Living in sin» των Bon Jovi, στην Αθήνα της Μεγάλης Εβδομάδας, που βρέχεται από λασπωμένες στάλες, σαν κάποιος να θέλει να μας κολάσει, σαν κάποιος να ποθεί να μας ρίξει στο βούρκο. Της αμαρτίας.
Αλήθεια, τι είναι αμαρτία για σένα;