«Καταδικάζουμε την αυταρχική απόφαση της κυβέρνησης για την απαγόρευση του αγωνιστικού γιορτασμού της 17ης Νοέμβρη». Έτσι αρχίζει το κείμενο που υπογράφουν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25. Συγγνώμη για την αμερικανιά (είναι και η επέτειος, βλέπετε), αλλά εδώ ταιριάζει μόνο ένα «Give me a break!».
Υπάρχουν δύο θέματα. Το ένα έχει να κάνει με τον εορτασμό του Πολυτεχνείου γενικά. Το άλλο αφορά την απαγόρευση των συναθροίσεων. Αυτά τα δύο μπορεί να επικαλύπτονται, αλλά είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Η απαγόρευση του «αγωνιστικού εορτασμού» εντάσσεται στο πλαίσιο μέτρων που δεν επέτρεψαν ούτε την πραγματοποίηση παρελάσεων την 28η Οκτωβρίου -τότε υπήρξαν αντιδράσεις από πρωτοσέλιδα εθνικιστικού Τύπου. Η απαγόρευση των συναθροίσεων είναι ένα περιττό μέτρο που δίνει λαβή σε επιχειρήματα περί αυταρχισμού.
Όμως, να με συγχωρείτε, το αίτημα για «αγωνιστικό εορτασμό», εν μέσω πανδημίας, κινείται στη σφαίρα της γελοιότητας. Δηλαδή τι ακριβώς σημαίνει «αγωνιστικός εορτασμός»; Να γίνει κατάθεση στεφάνων και πορεία. Ωραία. Και ποιος θα καθόριζε το υγειονομικό πλαίσιο; Θα έβγαιναν, ας πούμε, ο Τσιόδρας με τον Χαρδαλιά και θα έλεγαν ότι είναι απαραίτητη η χρήση μάσκας και η τήρηση αποστάσεων ανάμεσα στους συμμετέχοντες; Εντάξει. Και μετά; Θα έκοβε η Αστυνομία πρόστιμα σε όσους κατεβάσουν τη μάσκα για να φωνάξουν «φονιάδων των λαών Αμερικάνοι»; Αστειότητες. Η άλλη λύση θα ήταν η εφαρμογή και η τήρηση μέτρων υγειονομικής προστασίας να ανατίθετο στη μέριμνα των διοργανωτών. Γίνονται αυτά τα πράγματα;
Είναι και το άλλο. Αν θεωρείς ότι η κυβέρνηση πάει να επιβάλει περιορισμούς χούντας, τότε οφείλεις να καταγγείλεις και την απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ. Αν μη τι άλλο, είναι ένα μέτρο που σκοπό έχει να περιορίσει την αγωνιστική ζύμωση μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων δια της επιβολής κατ’ οίκον περιορισμού.
Και εντάξει το ΚΚΕ, οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται από το σήμερα στο παρελθόν, δεν ζούμε όλοι στον ίδιο αιώνα. Όπως η Εκκλησία δυσφόρησε με την απαγόρευση στην περιφορά του Επιταφίου, έτσι και το ΚΚΕ δεν ανέχεται την απαγόρευση της πορείας. Ας πούμε ότι κατανοούμε και την αντίδραση του ΜέΡΑ25 που θέλει να μας υπενθυμίσει την ύπαρξή του. Ο συστημικός, πάντα εν αναμονή, έτοιμος να κυβερνήσει, ΣΥΡΙΖΑ τι ακριβώς κάνει; Αντιδικτατορικό αγώνα; Αν θυμάστε, στην αρχή ήταν μάλλον cool και σύμφωνος με την απαγόρευση της πορείας. Σκόπευε να στείλει κάποια μέλη συμβολικά στο Πολυτεχνείο και μετά σπίτι. Είδε όμως τους άλλους δύο και ανησύχησε μην ελεγχθεί για καχεξία αγωνιστικών αντανακλαστικών.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ακόμα και σήμερα κόσμος που «τσιμπάει» πολιτικά στους κώδικες και τα συνθήματα της πρώιμης Μεταπολίτευσης. Κόσμος που καταπίνει αμάσητο το παραμύθι για σχέδιο αυταρχικού ελέγχου της μνήμης προκειμένου να καμφθεί το λαϊκό αγωνιστικό φρόνημα. Ούτως ή άλλως ανάμεσα μας κυκλοφορούν αρκετοί που θεωρούν ότι η πανδημία κατασκευάστηκε προκειμένου να κλειστούμε στο σπίτι ή να μας κλείσουν το στόμα με τη μάσκα. Συνεπώς υπάρχει μία λίμνη εκεί έξω από την οποία όλο και κάτι θα ανεβάσει επάνω το καλάμι σου. Μόνο που έτσι δεν συνθέτεις εναλλακτικό κυβερνητικό αφήγημα, αλλά τα Κλασικά Εικονογραφημένα. Και τώρα που έχουν τελειώσει τα σοσιαλδημοκρατικά και κεντρώα του ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνεσαι ότι η πορεία για το Πολυτεχνείο είναι ουσιαστικά ένας οδικός χάρτης που οδηγεί προς τα εκεί που βρίσκεται το γνωστό, συμπαγές 3%.