Οι εικόνες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Στην πρώτη, ένας βουλευτής της φιλελεύθερης κυβερνητικής πλειοψηφίας δημοσιεύει προσωπικά στοιχεία μικρών παιδιών για να «αποδείξει» ότι κακοί ξένοι αλλοιώνουν τον πληθυσμό και τα «κανονικά» ελληνάκια δεν βρίσκουν θέση στα νηπιαγωγεία. Στην δεύτερη, ένα «μη κανονικό» ελληνάκι ταξίδεψε πρώτη θέση από τις ΗΠΑ για την Αθήνα για να παραστεί στην τιμητική πολιτογράφηση της μητέρας και του αδερφού του. Την ίδια πολιτογράφηση που πήρε και ο ίδιος, για να παίξει μπάσκετ στο NBA ως «Greek Freak». Η μια εικόνα είχε χρονική απόσταση από την άλλη μόλις ένα εικοσιτετράωρο –η συμπερίληψη, παρουσία του Πρωθυπουργού, απέναντι στην ξενοφοβία. Δηλαδή, ο ορισμός της επικοινωνίας και του damage control για την κυβέρνηση.
Καλή και χρήσιμη η επικοινωνία, δεν μπορεί όμως να σώσει τα πάντα. Το γεγονός πως ένας βουλευτής της ΝΔ, του κόμματος που ανέβηκε στην εξουσία προβάροντας το κεντρώο κοστούμι και εκπροσωπώντας το «μέτωπο λογικής», έκανε κάτι που ούτε ο Παύλος Πολάκης (με ό,τι σημαίνει η αναφορά) δεν τόλμησε ποτέ, δυσκολεύει τον Πρωθυπουργό να περιγράφει τη ΝΔ ως «πραγματικά προοδευτική». Όχι μόνο γιατί ένας εκ των βουλευτών του φέρθηκε με φρικτό τρόπο σε ανήλικα, αλλά γιατί δεν υπήρξε καμιά ουσιαστική κύρωση προς το πρόσωπό του από την παράταξή του –η σύσταση από το στόμα του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι τίποτα μπροστά στην πραγματική ζημιά που έγινε, την ώρα που στην ακροδεξιά γλείφουν τις πληγές τους από την φυλάκιση της Χρυσής Αυγής και ψάχνουν αφηγήματα συσπείρωσης. Η ΝΔ έκανε αυτό ακριβώς για το οποίο κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ, έκλεισε τα μάτια και τα αυτιά της μπροστά στην αθλιότητα για χάρη της «πολυσυλλεκτικότητας».
Αυτού του είδους η «πολυσυλλεκτικότητα», λένε επί της ουσίας οι υποστηρικτές της κυβέρνησης, επιτρέπει την συνύπαρξη δεξιών και κεντρώων, υπό την προϋπόθεση ότι κάποιες αρχές μένουν απαράβατες και πως οι κεντρώοι και οι φιλελεύθεροι πάντα θα υπερέχουν των υπολοίπων. Και υπερέχουν όντως –αλλά μόνο στην επικοινωνία. Οι Αντετοκούνμπο ήταν άξιο παράδειγμα τιμητικής πολιτογράφησης, το πρόβλημα όμως είναι πως όλη η οικογένεια θα έπρεπε, χρόνια τώρα, να έχει ήδη αποκτήσει ελληνικό διαβατήριο. Τον περασμένο Μάιο, στις πρώτες εξετάσεις που δόθηκαν με το νέο σύστημα για την ιθαγένεια, που ψηφίστηκε από την παρούσα κυβέρνηση και περιέχει και εισοδηματικά κριτήρια, σχεδόν 2.500 άτομα δήλωσαν συμμετοχή –οι αιτήσεις που έχουν κολλήσει χρόνια σε γραφειοκρατικά προβλήματα και υποτίθεται θα διευκολύνονταν ανέρχονται στις 30.000. Η πολιτογράφηση είναι μόνο ένα ζήτημα. Φτάσαμε όμως να συζητάμε αν μερικά νήπια με ξενικά ονόματα είναι κίνδυνος για τους Ελληνες και να μην κουνιέται φύλλο. Δεν έχει σημασία, δηλαδή, μόνο η κίνηση ενός βουλευτή της Α’ Αθήνας, που προφανώς θέλει να ψηφιστεί από τους υπερσυντηρητικούς του κόμματος, αλλά η μη τιμωρία του. Πού θα υπερισχύει, δηλαδή, το προοδευτικό κέντρο, αν όχι σε ζητήματα αξιοπρέπειας; Οι Ελληνες δεν βρίσκονται πια στην δεκαετία του ’80, όταν ένα πρωτοσέλιδο της «Αυριανής» ήταν κανονικότητα για το τότε κραταιό ΠΑΣΟΚ. Αποδοκίμασαν, δε, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς γιατί επιχείρησε να παίξει εκτός κανόνων σε δημοκρατικά ζητήματα μη διαπραγματεύσιμα.
Μέχρι ποιο σημείο συμβιβάζεται κανείς; Η παρουσία των Αντετοκούνμπο στο Μέγαρο Μαξίμου είχε τον δικό της ρόλο: υποτίθεται θα λειτουργούσε σαν βάλσαμο για το προοδευτικό Κέντρο, που δεν προλαβαίνει να γλείφει πληγές αυτές τις μέρες, είτε πρόκειται για τον ανασχηματισμό είτε για τον Μπογδάνο. Ενα είναι βέβαιο –αν οι ψηφοφόροι δεν ήξεραν τι σημαίνει «πολυσυλλεκτικότητα» στο κόμμα που επέλεξαν, τώρα πια γνωρίζουν. Κάποιοι μπορεί να την αντέχουν. Το θέμα είναι τι κάνουν οι υπόλοιποι.