Στην πραγματικότητα, όλοι ξέρουμε ποια θα είναι η συζήτηση του ερχόμενου φθινοπώρου: πόσα και ποια προνόμια θα έχουν όσοι εμβολιάστηκαν σε σχέση με τους άλλους; Η κυβέρνηση δια στόματος της κυβερνητικής εκπροσώπου διέψευσε την πιθανότητα ο μη εμβολιασμός να συνιστά λόγο απόλυσης, όμως η κουβέντα που ξεκίνησε από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν θα σταματήσει εδώ: περιμένοντας την επιτροπή Βιοηθικής να κάνει την πρότασή της για τα προνόμια αλλά και για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, είναι σαφές πως, στο κακό σενάριο, τον Σεπτέμβριο ο νέος κύκλος σύγκρουσης θα αφορά τη νέα πραγματικότητα και τις απαγορεύσεις που θα συνεχίσουν να ισχύουν για όσους αρνούνται να εμβολιαστούν.
Μέχρι τώρα τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν ξεκινήσει αυτή τη συζήτηση: η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ, στου οποίου το στόχαστρο έχει μπει το Eργασιακό, και η ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ υπέρ των προνομίων «με σχέδιο», δείχνει πως για την ώρα το κακό σενάριο είναι μακρινό. Ακόμα και η απαλλαγή από τα υποχρεωτικά self-test για τους εμβολιασμένους που ξεκινάει από τον Ιούλιο ή η μη χρήση μάσκας στους εξωτερικούς χώρους για όσους έχουν κάνει και τις δύο δόσεις δεν θα δημιουργήσουν εντάσεις. Αν αυτή η στάση συνεχιστεί ή διευρυνθεί, τότε θα βρεθούμε μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη: οι αλλαγές που έρχονται, σε μια προσπάθεια να αυξηθεί ο αριθμός των εμβολιασθέντων που θα φέρει και το τέλος της πανδημίας, δεν θα προσκρούουν σε πολιτικούς έτοιμους χαϊδέψουν τα αυτιά όσων δεν κάνουν το αυτονόητο.
Από το φθινόπωρο και μετά, όμως, θα είναι όλο και πιο δύσκολο για την αντιπολίτευση να στηρίξει την πολιτική των προνομίων για τους εμβολιασμένους –σε όσους αρνούνται να εμβολιαστούν, δε, δεν συγκαταλέγονται μόνο οι γνωστοί ψεκασμένοι, αλλά και άνθρωποι πιο κανονικοί, που είτε προσπαθούν να καταλαγιάσουν τον φόβο τους επιτιθέμενοι είτε εκπαιδεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια να μην ακούν και να μην πιστεύουν οτιδήποτε βγαίνει από επίσημα χείλη, ούτε καν όταν πρόκειται για την υγεία τους. Οι ανησυχίες για «πολίτες δύο κατηγοριών», που ακούγoνται ήδη από μια πλευρά πολιτών που δεν προτίθενται να εμβολιαστούν, θα ενταθούν όταν όλα τα εμβόλια θα έχουν ανοίξει για όλες τις ηλικιακές ομάδες και δεν θα υπάρχουν πια δικαιολογίες. Και αυτές οι ανησυχίες ταιριάζουν γάντι με την κριτική που ασκείται προς τη ΝΔ, ακόμα και από την αξιωματική αντιπολίτευση, για έλλειψη δημοκρατίας όσον αφορά τα μέτρα προστασίας.
Σε ποιους θα μείνουν αυτοί οι ψηφοφόροι, αν η κύρια αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Αλλαγής, συμφωνήσουν έστω σιωπηλά στα προνόμια; Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως πιο ευνοημένοι, σe αυτή τη φάση, βγαίνουν το ΜέΡΑ25 και η Ελληνική Λύση, μαζεύοντας εξ αριστερών και εκ δεξιών αντίστοιχα. Ο πειρασμός, επομένως, θα είναι μεγάλος για την πιο συστημική αντιπολίτευση, ειδικά όταν τα υπόλοιπα σημεία κριτικής προς την κυβέρνηση που έχουν χρησιμοποιήσει δεν έχουν πιάσει όπως θα ήθελαν.
Για το ΚΙΝΑΛ η επιλογή είναι ίσως πιο εύκολη: οι ψηφοφόροι του βλέπουν με καλό μάτι την πολιτική της κυβέρνησης σε θέματα πανδημίας, ενώ σε όσες έρευνες έχουν γίνει μέχρι τώρα δήλωναν σε μεγάλο ποσοστό (πιο μεγάλο από των αντίστοιχων ψηφοφόρων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) πρόθυμοι να εμβολιαστούν.
Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγαλύτερο ερώτημα, γιατί έχει δείξει αντιφατική στάση. Δίνοντας τα «κλειδιά» της πανδημίας στον Ανδρέα Ξανθό, η Κουμουνδούρου έκανε μια υπεύθυνη επιλογή. Την ίδια ώρα όμως δεν δίστασε να υποστηρίξει τις πορείες, την ώρα που οι ΜΕΘ μπούκωναν από ασθενείς, να «παίξει» με την πιθανότητα η Ελλάδα να «σπάσει» την ευρωπαϊκή πολιτική και να προμηθευτεί μόνη της εμβόλια που δεν έχουν εγκριθεί από τις Βρυξέλλες και να κάνει την πλακίτσα του με το θέμα της μουσικής στα μαγαζιά.
Ανεξαρτήτως προθέσεων, πάντως, αυτή η συναίνεση κερδίζεται. Ο τρόπος που θα γίνει η διαβούλευση για τα προνόμια είναι το «κλειδί». Μεγαλύτερη σημασία, όμως, έχει όλες οι πλευρές (και η κυβερνητική) να κατανοήσουν πως αυτό το θέμα, που προσφέρεται ελκυστικά για πολιτικό πινγκ-πονγκ, για κούνημα του δαχτύλου και εκατέρωθεν κατηγορίες για «ανευθυνότητα» ή «χούντα», δεν είναι ένα από τα πολλά που μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Ειδικά λίγο πριν από το τέλος.