Το πιο δύσκολο ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο νέος αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής, από την πρώτη ημέρα της εκλογής του, είναι με ποιον θέλει να συγκυβερνήσει, με τη ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιμένει πάντα να απαντάει ότι δεν θα συμμαχήσει με κανέναν από τους δυο και ότι είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει αυτόνομη πορεία. «Δεν θα γίνουμε δεκανίκι κανενός» είπε στον Γιώργο Πιέρρο, στο Action24. Για να γίνεις, όμως, πειστικός, δεν αρκεί απλώς να δηλώνεις τις προθέσεις σου. Πρέπει τα λεγόμενά σου να έχουν σχέση με την πραγματικότητα και να επιβεβαιώνονται από τα πολιτικά δεδομένα. Στην περίπτωση του Ανδρουλάκη τις τελευταίες ημέρες… το σύμπαν συνωμοτεί για να τον επιβεβαιώσει. Αφορμή, περιέργως, ο πόλεμος στην Ουκρανία!
Ας δούμε τι ακριβώς έχει συμβεί:
Ο Μητσοτάκης αποφάσισε την αποστολή δυο C130 με στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία. Το ΚΙΝΑΛ ψήφισε θετικά, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως καταψήφισε με το επιχείρημα ότι επιθυμεί μόνο την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ένα θέμα που σχετίζεται με την εξωτερική και την αμυντική πολιτική της χώρας φέρνει τον Ανδρουλάκη σε διαμετρικά αντίθετη θέση από τον Τσίπρα. Έχει προηγηθεί η αγορά των Rafale, την οποία επίσης το ΚΙΝΑΛ υπερψήφισε ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε.
Αυτή τη φορά, όμως, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, πέρα από τη στάση τους στη Βουλή, το ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε ότι έχουν και νωπές αναμνήσεις που τους χωρίζουν. Ποιες είναι αυτές; Η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου, που έχει αφήσει ανεξίτηλα αποτυπώματα τα οποία δύσκολα σβήνονται. Δυο φορές μέσα σε λίγες ημέρες ο Ανδρουλάκης έθεσε τον δάκτυλον επί των τύπον των ήλων.
Η πρώτη ήταν στην ομιλία του στην ΚΟ του ΚΙΝΑΛ πριν από τη συνεδρίαση της Βουλής στην οποία ο Πρωθυπουργός ενημέρωσε για το ζήτημα της Ουκρανίας: «Λυπούμαστε που βλέπουμε μέλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμπλέουν σε αυτό το θέμα με την ελληνική Ακροδεξιά», είπε ο Ανδρουλάκης αναφερόμενος στην άρνηση του Τσίπρα για αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία. Εννοούσε τη σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ – Ελληνικής Λύσης, η οποία, προφανώς… κάτι του θύμιζε!
Δυο ημέρες αργότερα, μιλώντας στον Γιώργο Παπαδάκη, στον ΑΝΤ1, το πήγε ένα βήμα παραπέρα: «Ο φαρισαϊσμός έχει τα όριά του», δήλωσε, θυμίζοντας ότι «την ώρα του σκληρού εμφυλίου στην Υεμένη, ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος διαπραγματεύονταν την αποστολή βαρέος οπλισμού στη Σαουδική Αραβία». Και τώρα ο Τσίπρας δεν θέλει να στείλουμε όπλα στην Ουκρανία!
Μετά από όλα αυτά, είναι αλήθεια, το κάλεσμα του Τσίπρα για «προοδευτική διακυβέρνηση» μοιάζει πια να μην απευθύνεται καν στο ΚΙΝΑΛ. Ακόμη και αν απευθύνεται όμως, ο Ανδρουλάκης δικαιούται πια να θεωρεί ότι δεν τον αφορά. Διότι, πώς μπορείς να συμμαχήσεις με κάποιον με τον οποίο δεν συμφωνείς ούτε καν σε θέματα εθνικής πολιτικής;
Ο Τσίπρας έλυσε το πρόβλημα της «αυτόνομης πορείας» του Ανδρουλάκη εξ αριστερών, ο Μητσοτάκης επίσης το έχει ήδη λύσει εκ δεξιών, αφού δεν επιθυμεί συγκυβέρνηση αλλά αυτοδυναμία και μόνο. Παρά το γεγονός ότι η αυτόνομη πορεία μπορεί να αποδειχτεί τελικά μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση για το ΚΙΝΑΛ – μετά το αποτέλεσμα της κάλπης – προς το παρόν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διευκολύνουν τον Ανδρουλάκη περισσότερο από όσο και ο ίδιος θα περίμενε!