Διαβάζοντας τις λίστες όσων εξελέγησαν Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι εντυπωσιάστηκα από το ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό έχει επίθετο που ξεκινά από Α, ειδικά σε μεγάλες περιφέρειες και δήμους.
Αρχισα να ψάχνω λίγο το προφίλ των «Α» νικητών και είδα ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν πρόκειται για πρωτοκλασάτα στελέχη της αυτοδιοίκησης αλλά για τυχαίες επιλογές.
Οι ψηφοφόροι βρέθηκαν απροετοίμαστοι στην κάλπη, μπροστά σε εντελώς άγνωστα ονόματα και απλώς σταύρωσαν τους πρώτους που βρήκαν μπροστά τους.
Ετσι, ως αποτέλεσμα, έμειναν εκτός Συμβουλίων έμπειρα στελέχη με επίθετο από το μέσον της αλφαβήτου, για να μπουν υποψήφιοι από Α χωρίς καμία προϋπηρεσία.
Μιλώντας με γνώστες των ζητημάτων αυτοδιοίκησης μου είπαν ότι στα επιτελεία τραβούν τα μαλλιά τους με άπειρα «Α» που μπήκαν στα Συμβούλια. Άπειρα και ως προς τον αριθμό και ως προς την εμπειρία.
Μάλιστα έμαθα για μια χαρακτηριστική περίπτωση που ζητήθηκε από παλαιό στέλεχος το οποίο είχε τη βεβαιότητα ότι θα εκλεγεί να προτείνει έναν ουδέτερο αντίπαλο που δεν θα τον απειλούσε στην ίδια περιφέρεια. Και ο υποψήφιος από Σ πρότεινε μια νεαρά υποψήφια από Α που δεν είχε καμία πιθανότητα να εκλεγεί, δεν θα έκανε καμία καμπάνια, δεν είχε καμία αναγνωρισιμότητα και απλώς θα «γέμιζε» τη λίστα. Η κάλπη όμως την ανέδειξε με εντυπωσιακά νούμερα σε κορυφαία θέση στην κατάταξη, ενώ ο έμπειρος κύριος Σ έμεινε έξω από το Συμβούλιο.
Σε άλλη περίπτωση, υποψήφια από Α που το όνομά της μοιάζει με κορυφαίο πολιτικό βρέθηκε μακράν πρώτη σε σταυρούς, χωρίς να έχει τρέξει καν προεκλογική καμπάνια.
Υποψήφιος από «Κ» μου έλεγε με πικρία ότι θα ήταν φθηνότερο και απλούστερο να αλλάξει το όνομά του παρά να τρέχει ένα μήνα από εκδήλωση σε εκδήλωση οργώνοντας την περιφέρειά του επί ένα μήνα.
Πέραν του ολίγον τραγελαφικού, η διαπίστωση ότι για να εκλεγείς αρκεί να αρχίζει το όνομά σου από το σωστό γράμμα δεν οδηγεί απλώς την επόμενη φορά να γεμίσει η λίστα με Ααρόν, Αβάδιστα και Ααβόρα.
Αναδεικνύει ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο για να αποκτήσουν το απαραίτητο βάθος οι εκλογικές διαδικασίες στην τοπική αυτοδιοίκηση, ότι οι πολίτες συνεχίζουν να έχουν βαθύτατη άγνοια τόσο για τις αρμοδιότητες όσο και για τους ανθρώπους της. Ένας μήνας προεκλογικής περιόδου δεν αρκεί για να γίνει επαρκώς και εμπεδωμένα αναγνωρίσιμος ως υποψήφιος ένας άξιος και ικανός άνθρωπος, αν δεν είναι ήδη «φίρμα». Χρειάζεται μια άλλη, πιο ουσιαστική διαδικασία ανάδειξης των τοπικών στελεχών, όπως για παράδειγμα συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες σαν τη Γερμανία.
Και βέβαια υπάρχει η ευθύνη των επικεφαλής στον πρόχειρο και επιφανειακό τρόπο με τον οποίο σχηματίζουν συχνά τους συνδυασμούς τους.
Αυτοί, ας πρόσεχαν, καθώς τώρα πρέπει να τα βγάλουν πέρα με τις εκλογικές μας προτιμήσεις που δεν ήταν πάντα «Α διαλογής» αλλά αλφαβητικής επιλογής.