Ανακοινώθηκαν στις 27 Αυγούστου οι βάσεις των Α.Ε.Ι. και η νεοσύστατη Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής έφερε νέα δεδομένα και πεδίο αντιπαράθεσης. Κάποιοι θα στηρίξουν ανεπιφύλακτα λέγοντας πως ήταν απαράδεκτο να μπαίνει κάποιος με βαθμό 1 ή 3 σε Α.Ε.Ι. και άλλοι θα δουν σκοπιμότητες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ιδιωτικών κολεγίων πίσω από την νέα αυτή πραγματικότητα που λέγεται Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Το παρόν κείμενο δεν έχει σκοπό να υπερθεματίσει υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης αλλά ψύχραιμα και καλοπροαίρετα να εντοπίσει αστοχίες που θα μπορούσαν να διορθωθούν στο μέλλον.
Nα θυμίσω ότι η αρχική πρόθεση της κυβέρνησης ήταν να θεσπίσει σαν βάση το 10. Τότε είμασταν πολλοί αυτοί που επισημάναμε ότι ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας των θεμάτων κάποια χρονιά το 9 μπορεί να είναι καλύτερος βαθμός από το 10. Αντί για τη βάση του 10 λοιπόν θεσπίστηκε η μεταβλητή Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής που φέτος διαμορφώθηκε στο 7,14 για τους υποψηφίους των Γενικών Λυκείων και στο 5,68 για τους υποψηφίους των ΕΠΑΛ. Ένα πρώτο ερώτημα που θα μπορούσε να κάνει κανείς είναι «γιατί να εισαχθεί με 6 ο απόφοιτος των ΕΠΑΛ και να μένει εκτός ο απόφοιτος των Γενικών Λυκείων με ίδιο ή μεγαλύτερο βαθμό;» αλλά το προσπερνάμε.
Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής άφησε 16 χιλιάδες θέσεις κενές. Αυτοί που θα στηρίξουν θα πουν ότι αυτοί που έμειναν έξω με βαθμούς 4 ή 5 δεν θα κατάφερναν έτσι και αλλιώς να τελειώσουν τη σχολή. Οι καχύποπτοι θα πουν ότι αυτοί οι έξτρα 16 χιλιάδες που έμειναν εκτός των ΑΕΙ θα είναι η έξτρα πελατεία των ιδιωτικών κολεγίων. Εγώ καλοπροαίρετα θα δεχθώ ότι είναι αναγκαία μια μείωση εισακτέων, ότι δεν είναι δυνατόν να εισάγεται κάποιος στο Μαθηματικό με βαθμό 3 γιατί δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σχολής. Όμως μήπως η μείωση αυτή των εισακτέων έπρεπε να γίνει με βάση κάποια στρατηγική; Μήπως έπρεπε να γίνει μείωση εισακτέων από όλες τις σχολές αναλογικά, έτσι ώστε αφενός να μην μείνουν 50 τμήματα με μηδέν έως τριάντα εισακτέους και αφετέρου η μείωση αυτή να είναι προς όφελος της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης;
Αλλά ακόμα κι αν δεν είναι σωστή η σκέψη για αναλογική μείωση εισακτέων σε όλες τις σχολές, μήπως έπρεπε να γίνει μια αξιολόγηση που θα αφορά ποιες σπουδές έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη και ποιες όχι; Λίγες ημέρες μετά τις πυρκαγιές που έδειξαν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής άφησε χωρίς πρωτοετείς φοιτητές σχεδόν όλες τις σχολές Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος. Στη σχολή Δασολογίας της Θεσσαλονίκης καλύφθηκαν 21 από τις 80 θέσεις, στο Καρπενήσι καλύφθηκε 1 θέση από τις 171 (αλήθεια τι θα τον κάνουν 1 φοιτητή;), στη Δράμα δεν πέρασε κανείς (έμειναν και οι 159 θέσεις κενές), και στην Ορεστιάδα πέρασαν 7 ενώ οι θέσεις ήταν 220. Δηλαδή λίγες ημέρες μετά τις πυρκαγιές έμειναν κενές 600 θέσεις τμημάτων Δασολογίας.
Το τμήμα Ορυκτών πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης είχε μόνο 20 επιτυχόντες, το τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στα Γρεβενά είχε μόνο 11 εισακτέους, το τμήμα Περιφερειακής Ανάπτυξης στην Κοζάνη είχε μόνο 2 εισακτέους, το τμήμα Επιστήμης Τροφίμων της Λήμνου είχε μόνο 9 εισακτέους και αυτά είναι απλά λίγα από τα 50 τμήματα που έμειναν με μηδέν έως τριάντα εισακτέους. Μήπως κάτι δεν έχει πάει καλά;
*Ο Νίκος Καστόρας είναι εκπαιδευτικός