Όταν πήγαινα Δευτέρα Δημοτικού, στα ψιλικατζίδικα πουλούσαν κάτι τσίχλες που είχαν μέσα φωτογραφίες αυτοκινήτων. Αν και κακοτυπωμένες, πολλοί από εμάς τις μαζεύαμε με μανία και κάναμε συλλογή, με αποτέλεσμα να μασάμε σαν μοσχάρια όλη ημέρα. Συχνά, σε υπαίθριες αυτοσχέδιες δημοπρασίες, ανταλλάσσαμε τις φωτογραφίες και μεταξύ μας. «Σου δίνω δυο Cadillac Eldorado και μια Chevrolet Impala, δώσε μια Jaguar XK 140», κτλ. Μάλιστα, υπήρχε και ένα δημοφιλές παιχνιδάκι της αλάνας, κάτι ανάμεσα σε πλακωτό και μπλακ τζακ, που ποιος ξέρει ποιο επτάχρονο μελλοντικό ρεμάλι το είχε εμπνευστεί. Στο παιχνίδι αυτό, αφήναμε όλοι με τη σειρά μια φωτογραφία μας να πέσει στο πεζοδρόμιο από ένα καθορισμένο σημάδι στον τοίχο. Αν η φωτογραφία σου σκέπαζε μια ή περισσότερες από όσες ήταν ήδη κάτω, οι σκεπασμένες περνούσαν στην ιδιοκτησία σου. Λίγο αγοράζοντας, λίγο ανταλλάσσοντας και λίγο τζογάροντας, σε κανά δίμηνο είχα φτιάξει μια αξιόλογη συλλογή. Όμως δεν ήταν πλήρης. Μου έλειπαν ακόμη μερικά σπάνια κομμάτια.

Η ίδια εταιρεία που έβαζε τα αγόρια να αγοράζουν τσίχλες με αυτοκίνητα, είχε κυκλοφορήσει και τσίχλες με αστέρες του Χόλιγουντ, που απευθυνόταν κυρίως σε κορίτσια. Στο περίπτερο τις είχαν μαζί, αλλά ήταν εύκολο να ξεχωρίσεις ποιες ήταν με αυτοκίνητα και ποιες με αστέρες: Οι μεν είχαν πράσινο περιτύλιγμα, οι δε κόκκινο. Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα στο τσιχλάδικο μπερδεύτηκαν. Μια ημέρα, ενώ ξόδεψα κάμποση ώρα ώσπου να διαλέξω μια πράσινη, ελπίζοντας να βρω μέσα τη σούπερ σπάνια ασημί Buick Riviera, (απ' όλη την τάξη, την είχε μόνον ο Ταβουκτσόγλου και κοκορευόταν σαν βλάκας ο βλάκας), βρήκα μέσα μια φωτογραφία κάποιας που από κάτω έγραφε «Μίτζι Γκέινορ». Ποια να ήταν πάλι αυτή; Και τι δουλειά είχε μέσα σε πράσινη τσίχλα, αφού δεν ήταν αυτοκίνητο; Η μισή δραχμή μου πήγε χαμένη, αλλά ο περιπτεράς δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα. Εξαντλώντας την τσαντίλα μου στο μάσημα, πέταξα τη φωτογραφία «αυτής της χαζής» στο συρτάρι που φύλαγα τη συλλογή μου και την ξέχασα. Μερικές ημέρες αργότερα, άκουσα τυχαία στο διάλειμμα κάτι συμμαθήτριες να λένε ότι είχαν μαζέψει όλους τους αστέρες, αλλά τους έλειπε, λέει, η Γκέινορ. Όταν τους είπα ότι την έχω εγώ και την ανταλλάσσω, τα μάτια τους έγιναν σαν πιατάκια του καφέ. Ύστερα από ένα καλό παζάρι, η Κατιντζή, προκειμένου να πάρει την πολυπόθητη και -προφανώς σούπερ σπάνια – Μίτζι Γκέινορ, δέχτηκε να μου δώσει όλη τη συλλογή με φωτογραφίες αυτοκινήτων του αδελφού της, που πήγαινε τετάρτη τάξη. Δεν ξέρω αν ο αδελφός έμαθε ποτέ τι απέγινε η συλλογή του ή αν απλά είχε μεγαλώσει και δεν ενδιαφερόταν πια για τέτοια. Το σημαντικό είναι ότι την απόκτησα εγώ. Και ναι, είχε μέσα ΚΑΙ την ασημί Buick Riviera και ο Ταβουκτσόγλου κατάπιε επιτέλους τη γλώσσα του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News