Από μισάνθρωποι έως στυγνοί εγκληματίες, είναι ικανοί να κάψουν, να χτυπήσουν, να εξευτελίσουν, να σκοτώσουν κάποιον μόνο και μόνο επειδή ανήκει σε μια κατηγορία ανθρώπων που οι ίδιοι δεν ανέχονται να συνυπάρχει με αυτούς στον πλανήτη. Έχουν όμως μια ιδιότητα που είναι θαυμαστή: το θάρρος της γνώμης τους. Δηλώνουν ευθαρσώς το μίσος τους και κατ’ επέκταση, αναλαμβάνουν την ευθύνη της ιδεολογίας τους.
Τους κρυφοφασίστες να φοβάστε. Αυτούς που βρίσκονται μέσα στις παρέες και προσποιούνται τους δήθεν φυσιολογικούς, ενόσω δε χάνουν ευκαιρία να πετάξουν μπηχτές για οποιονδήποτε είναι αλλόθρησκος, να μειώσουν ως υποκείμενο οποιονδήποτε είναι ομοφυλόφιλος, να αισθανθούν και να επιδείξουν άξεστα ότι είναι ανώτεροι από κάποιον που είναι αλλοδαπός. Εκείνους που, μεταξύ σοβαρού και αστείου, δηλητηριάζουν μια συζήτηση χωρίς ωστόσο να έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ανοιχτά αυτό που υπονοούν. Μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι, μηδενός εξαιρουμένου, δεν έχουν καμία εκτίμηση για τον εαυτό τους, ειδάλλως δεν θα του επέτρεπαν να εκφράζεται έτσι. Άνθρωποι που θρηνούν κάθε μέρα μια αποτυχημένη ζωή, που δεν έχουν βρει άλλο τρόπο να την αντιμετωπίσουν παρά μόνο με την προσπάθεια απαξίωσης όσων δεν ταιριάζουν στις μικρές διαστάσεις του σύμπαντός τους.
Είναι όλοι κοντινοί σας, είναι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι «μακριά από μένα και όπου θέλει ας μπει» και οι «εμάς στη χούντα δε μας πείραξε κανείς». Είναι εκείνοι που δεν θα παραδεχτούν ποτέ την ιδεολογία τους, γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει από πού πηγάζει. Θα συνεχίσουν να πετούν τα βέλη τους, να πληγώνουν ανθρώπους και να βαυκαλίζονται σε μια ιδέα ανωτερότητας, χωρίς ποτέ να μπορούν να στην αιτιολογήσουν. Παράλληλα, δεν θα μπορούν να εκδηλώσουν και το μίσος τους ξεκάθαρα, γιατί φοβούνται μια ξεκάθαρη απάντηση που θα τους εκθέσει και θα τους κατατάξει στα υπόγεια των ανθρώπινων σχέσεων.
Γνωρίζουν ότι είναι λάθος, γνωρίζουν ότι αυτό που σκέφτονται δεν είναι πλέον αποδεκτό από τον κόσμο, γνωρίζουν πως αν ήταν ξεκάθαροι θα έχαναν παραπάνω από τους μισούς τους φίλους κι ότι θα έπρεπε να υποστούν την κατακραυγή. Γνωρίζουν επίσης πως, με αυτή τη διαδικασία, θα ερχόταν στην επιφάνεια η εσωτερική τους δυστυχία για την τροπή που έχει πάρει η ζωή τους, κι αυτό δεν θα μπορούσαν ποτέ να το αντιμετωπίσουν. Αυτοί όμως, είναι και η ελπίδα του να μην αναπαραχθούν κι άλλοι φασίστες. Οι μη ξεκάθαρες κουβέντες τους, υποδηλώνουν ένα είδος ντροπής και αυτή ακριβώς η ντροπή είναι που υπονοεί την ύπαρξη μιας σπίθας συνείδησης. Πριν ακόμη αυτή σβήσει, υπάρχει το περιθώριο να φυσήξει κάποιος πάνω της για να την αναζωπυρώσει. Μην απομονώνετε λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους, γιατί θα τρέξουν να ψάξουν απάγκιο στην πιο εύκολη λύση.
Μη γίνεστε αγενείς απέναντί τους, γιατί τους δίνετε δίκιο σε όσα ισχυρίζονται. Μην τους γυρίσετε την πλάτη επειδή σας έθιξαν, πριν από αυτό έχουν οι ίδιοι θίξει τους εαυτούς τους. Αξιοποιήστε αυτά τα ίχνη ντροπής και συνείδησης που αποκοιμήθηκαν μέσα τους και ξυπνήστε τα. Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρετε, τουλάχιστον θα γνωρίζετε με σιγουριά πως όντως υπήρξατε ανώτεροί τους, και δε χρειάστηκε ποτέ να το δηλώσετε για να πείσετε κάποιον.