Τα τελευταία χρόνια, η δημόσια υγεία κατακρεουργήθηκε. Απ' το όργιο καταλήστευσης των ταμείων των περασμένων χρόνων, τις ατελέσφορες μεταρρυθμίσεις κάτω απ’ την ειλωτική πειθάρχηση, οι οποίες ήταν σπασμωδικές, κι ένα ψαλίδισμα χωρίς σχεδιασμό σε κοινωνικές υπηρεσίες. Τα προαναφερόμενα, και όχι μόνο, είχαν ως αποτέλεσμα να πληρώσουν την έκταση λωποδυσίας οι πολίτες. Δημόσια νοσοκομεία σε αποσύνθεση, κέντρα υγείας σε παράλυση και οι υπεύθυνοι της διαφθοράς και λεηλασίας, ακόμα και σήμερα στο απυρόβλητο. Το πρόβλημα, είναι ακόμα πιο έντονο στους μικρούς δήμους. Έλλειψη ασθενοφόρων, έλλειψη ιατρικού εξοπλισμού, έλλειψη κρατικής μέριμνας. Πολίτες δεύτερης κατηγορίας στο περιθώριο, απομονωμένοι. Ιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό μαχόμενοι -αυτοί οι λίγοι που υπάρχουν- κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Η προηγούμενη κυβέρνηση κατέστρεψε, ερήμωσε τη δημόσια υγεία. Η νέα κυβέρνηση, εν αναμονή των πράξεών της, έχει να αποδείξει αν είναι ικανή να σταθεί δίπλα στον πολίτη, σ’ εκείνον που έτσι κι αλλιώς ήταν πάντα στο περιθώριο, υποκατηγορίας πολίτες, αφημένοι στη τύχη τους. Σε δήμους όπως στη Μεσσηνιακή Μάνη, και όχι μόνο, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια υπέστη βιαιοπραγία. Λίγοι γιατροί, συγκεκριμένες ειδικότητες με υπερωρίες, ασθενοφόρα κι ιατρικός εξοπλισμός ελλιπής. Στα όμορφα μέρη της χώρας μας, 40-50 λεπτά εκτός πόλης, μπορείς να πεθάνεις για ένα τίποτα. Για ένα ασθενοφόρο εν αναμονή ή κατά τη διαδρομή προς την πόλη. Κι η κινητήρια δύναμη της οικονομίας μας, ο τουρισμός, δεν πρόκειται ν’ ανθίσει χωρίς κοινωνική μέριμνα, χωρίς σεβασμό στη ζωή. Τουρίστες σε απόγνωση, πολίτες σχεδόν παραδομένοι, η επαρχία αιμορραγεί και κανείς δεν ακούει…
*Ο Δημήτρης Ευθυμίου είναι χημικός –φαρμακοποιός.