Ε λοιπόν περνάμε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή. Ζούμε στιγμές που είναι πραγματικά περίεργες. Οι σημερινοί ιστορικοί θα πρέπει να έχουν πολύ δουλειά. Λογικά θα καταγράφουν όλα τα ευτράπελα, τις αναποδιές αλλά και τις πραγματικά κρίσιμες καταστάσεις που βιώνουμε. Ένα βιβλίο με την ιστορία του 21ου αιώνα πραγματικά θα το διάβαζα μονομιάς από την αρχή ως το τέλος.
Τον τελευταίο καιρό ακούμε ειδήσεις για ανθρώπους που είχαν προσβληθεί από κορονοϊό, αρνήθηκαν τη διασωλήνωση και τελικά πέθαναν. Είναι θλιβερό ως ένα βαθμό. Αλλά απ’ την άλλη είναι εντελώς ανόητο και παρωπιδικό. Να βλέπεις ότι δεν μπορείς να πάρεις οξυγόνο, αλλά να μην θέλεις να διασωληνωθείς. Και να κάνω ένα εύλογο ερώτημα εδώ. Αν έμπαινες μέσα στο νοσοκομείο με κάποια άλλη αρρώστια, όχι κορονοϊό. Για παράδειγμα αν είχες κάποιο πρόβλημα στους πνεύμονες. Θα δεχόσουν οξυγόνο; Αν είχες κάποιο ατύχημα με το αυτοκίνητο θα επέτρεπες να σε διασωληνώσουν; Φαντάζομαι πως ναι. Αν πεις όχι, μάλλον θα είσαι ψεύτης. Όταν σου λένε λοιπόν πως έχεις κορονοϊό γιατί δεν θέλεις να διασωληνωθείς; Αφού εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Αφού βλέπεις ότι κάτι συμβαίνει στον οργανισμό σου. Ακόμα και κορονοϊό να μην έχεις, κάτι έχεις. Δεν έχεις ανάσες. Έχεις πρόβλημα. Γιατί δεν διασωληνώνεσαι; Τουλάχιστον να σωθείς, ό,τι κι αν είναι αυτό που έχεις. Δεν μπορείς με βάση τη λογική να αρνηθείς τα συμπτώματα που βλέπεις να σου συμβαίνουν. Το οξυγόνο σώζει ανθρώπους με διαφόρων ειδών παθήσεις του αναπνευστικού.
Και αυτή η τάση άρνησης παίρνει φοβερές διαστάσεις. Τώρα αρχίζουν και εμφανίζονται άνθρωποι που αρνούνται την απογραφή πληθυσμού. Λες και είναι κάτι κακό. Αν δεν υπάρχει πρόσφατος επίσημος αριθμός πληθυσμού, αυτό έχει επιπτώσεις σε πολλές δημοσκοπήσεις ή στατιστικά του κράτους. Για παράδειγμα σε ιατρικά ζητήματα, κοινωνικά φαινόμενα ή οικονομικές υποθέσεις. Και απ’ ότι φαίνεται αυτό το κύμα άρνησης σιγά σιγά θα επεκταθεί σε πάρα πολλά άλλα μέχρι πρότινος παγιωμένα ζητήματα, απορυθμίζοντας κι άλλο την ήδη εκτροχιασμένη κοινωνία μας.
Αν έχουμε ανθρώπους μπροστά μας που αρνούνται ότι είναι άρρωστοι ενώ έχουν φανερά και σοβαρά συμπτώματα. Αν έχουμε ανθρώπους που είναι διαβασμένοι από το Google όπως λένε και θεωρούνε τους εαυτούς τους αυθεντίες. Αν έχουμε ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να δεχθούν μια τυχαία γνώμη ενός τυχάρπαστου “καταπίνοντάς” την και υιοθετώντας την ως στάση ζωής, αγνοώντας από την άλλη επιστημονικές και τεκμηριωμένες γνώμες και απόψεις. Τότε καταλαβαίνουμε ότι η κοινωνία μας πάσχει από σοβαρό πρόβλημα προσδιορισμού ταυτότητας. Πάσχει από σοβαρή έλλειψη εμπιστοσύνης. Όλα αυτά απόρροια μιας μεγάλης πολιτικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής παραπληροφόρησης.
Καταλαβαίνουμε αγαπητοί φίλοι λοιπόν ότι αυτή η κοινωνία που ζούμε δεν έχει κανένα μέλλον. Αν ζούνε ανάμεσα μας άνθρωποι που μπορούν να έχουν σοβαρά συμπτώματα κάποιας νόσου και να μην το παραδέχονται μη δεχόμενοι βοήθεια, τότε φανταστείτε παρακαλώ πόσο δύσκολο είναι αυτή η κοινωνία να συμφωνήσει για το κοινό καλό σε οποιοδήποτε ζήτημα. Πάντα θα υπάρχουν κάποιες αβάσιμες φωνές που θα υποστηρίζουν κάποια απίθανη θεωρία συνωμοσίας, παρασέρνοντας μαζί τους ένα μεγάλο και σεβαστό αριθμό πλήθους. Έτσι κάθε προσπάθεια επίλυσης ανθρωπίνων και κοινωνικών προβλημάτων θα πέφτει στο κενό. Και αυτό γιατί ο άνθρωπος τελικά δεν έχει φτιαχτεί για να αυτοκυβερνιέται.