29 Νοεμβρίου 2021. Μια -εντελώς μη κομματική- παρέα φοιτητών και αποφοίτων συγκεντρώθηκε στο πανεπιστήμιο για να παίξει ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Ξαφνικά εισβάλλουν 30 κουκουλοφόροι από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, περικυκλώνουν την παρέα αυτή και αρχίζουν να χτυπούν διάφορα μέλη της με αφορμή ένα περιστατικό με πυροσβεστήρα που συνέβη στο πρώην στέκι των αναρχικών στο Βιολογικό, με το οποίο όμως τα μέλη της συγκεκριμένης παρέας δεν είχαν καμία ανάμειξη ούτε καν γνώση. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα ανακρίνουν για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, αναγκάζοντας ορισμένα μέλη της παρέας του επιτραπέζιου να πουν ψέματα για τα πολιτικά τους πιστεύω, ώστε να μη φάνε περισσότερο ξύλο.
Στο τέλος τα απειλούν ότι αν μιλήσουν για όσα συνέβησαν, θα τα σκοτώσουν, θα κάνουν έφοδο στα σπίτια τους ή θα βλάψουν κοντινά τους πρόσωπα. Εν τέλει, ορισμένα μέλη της συγκεκριμένης παρέας, αποφασίζουν να μιλήσουν στην αστυνομία και στα κανάλια για τα όσα συνέβησαν, ώστε να μην επιτρέψουν στην παραπάνω συμμορία να συνεχίσει να δρα ανενόχλητη. Μέσα στις επόμενες μέρες εμφανίζονται σκόρπιες απειλές για τους ‘ρουφιάνους’ που τόλμησαν να μιλήσουν, προσπάθειες αναρχικών συλλογικοτήτων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα να διαψεύσουν τα όσα συνέβησαν ή να στρέψουν τη συζήτηση στις πολιτικές πεποιθήσεις των ‘ρουφιάνων’ -θαρρείς και αυτές δικαιολογούν τη βία εναντίον τους- ενώ παραλλήλως εμφανίστηκαν μέλη ΔΕΠ του πανεπιστημίου έτοιμα να υπερασπιστούν τα ‘παιδιά’ –ναι καλά καταλάβατε, όχι τα θύματα της βίας αλλά τους θύτες. Ως γνωστόν, όποτε συμβαίνει κάτι εντός Πανεπιστημίου και οι θύτες προέρχονται από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, πάντα αυτοί είναι τα ‘παιδιά’ και οι ‘φοιτητές’.
Όσοι τρώνε ξύλο απ’ αυτούς, δεν ανήκουν στους «φοιτητές», είναι πάντα πιόνια του συστήματος και πράκτορες της δεξιάς που εξυπηρετούν σκοτεινά σχέδια. Εν τέλει, όλα τα παραπάνω, από κοινού με την προσπάθεια της Πρυτανείας του Α.Π.Θ. να φτιάξει μια μεγάλη βιβλιοθήκη των Θετικών Επιστημών, οδήγησαν στην εκκένωση του στεκιού του Βιολογικού από τις δυνάμεις της αστυνομίας -γεγονός που ανακούφισε πολύ τα θύματα της παραπάνω βίας και πολλούς άλλους φοιτητές και ακαδημαϊκούς που τόσα χρόνια τρομοκρατούνται από διάφορες τέτοιες ομάδες.
Τα πράγματα, όμως, όπως θα ήταν αναμενόμενο, δεν τελείωσαν εδώ. Η εκκένωση της κατάληψης του Βιολογικού εκνεύρισε περισσότερο τα εκτελεστικά όργανα της συγκεκριμένης βίας και τους συνεργάτες τους και έτσι ορισμένοι απ’ αυτούς, όπως κάποια μέλη του Ρουβίκωνα ή του γενικότερου αναρχικού χώρου και σχημάτων που συμμετέχουν στα ΕΑΑΚ, άρχισαν να απευθύνουν πιο άμεσες απειλές σε άτομα της παρέας του επιτραπέζιου, λέγοντάς τους ότι ψάχνουν να τους βρουν, ότι ετοιμάζουν επιθέσεις στα σπίτια τους, ότι θα τους κομματιάσουν ή ακόμη ότι σχετίζονται με χούλιγκαν ποδοσφαιρικών ομάδων, όπως της ΑΕΚ, οι οποίοι θα βοηθήσουν να ‘δοθεί ένα μάθημα στους ρουφιάνους’. Λίγες μέρες αργότερα, το πρόσωπο του Πρύτανη Α.Π.Θ. κυκλοφορεί πάνω σε κηδειόχαρτα που προαναγγέλλουν απειλή για τη σωματική του ακεραιότητα, το πρόσωπο της Κοσμητόρισσας της Σχολής Θετικών Επιστημών Α.Π.Θ. διακινείται στο διαδίκτυο ως «silver alert» για την «εξαφάνισή» της, ένας καθηγητής και φοιτητές του δέχονται επίθεση κατά τη διάρκεια του μαθήματος και ένα απ’ τα παιδιά της ομάδας του επιτραπέζιου (ο υποφαινόμενος) βλέπει για τρίτη φορά το πρόσωπό του σε δημόσια ανάρτηση των ΕΑΑΚ με τίτλο το ονοματεπώνυμό του να τον παρουσιάζει ως ‘ρουφιάνο’ και εγκάθετο. Παραλλήλως, εκκενώνεται άλλη μια κατάληψη στο ΑΠΘ που οδηγεί σε συλλήψεις 15 αναρχικών, οι οποίοι προσπάθησαν να τραυματίσουν μέλη της αστυνομίας και άλλοι 6 αναρχικοί συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω στην ΑΣΟΕΕ στην προσπάθειά τους να γκρεμίσουν τοίχο του πανεπιστημίου. Αν ψάξει κανείς σε παλιότερα δημοσιεύματα, θα δει πλήθος άλλων παρόμοιων επιθέσεων απέναντι σε φοιτητές και Καθηγητές ή ακόμη και Πρυτάνεις.
Έχοντας τα παραπάνω κατά νου, μπορεί να παρατηρήσει κανείς τα εξής:
α) Οι αναρχικοί θύτες της οργανωμένης βίας εναντίον φοιτητών και αποφοίτων που έλαβε χώρα στο ΑΠΘ και οι οποίοι κατά τα λεγόμενά τους δρούσαν ακολουθώντας «εντολές από ψηλά», φαίνεται να επικοινωνούν και να συνεργάζονται ενεργά με παρατάξεις σαν τα ΕΑΑΚ και με αναρχικές συλλογικότητες της Αθήνας και άλλων περιοχών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Ρουβίκωνας, του οποίου μέλη ήταν οι πρώτοι που απηύθυναν απειλές προς θύματα βίας που «τόλμησαν» να καταγγείλουν στην αστυνομία τα όσα έγιναν στο Α.Π.Θ. Επίσης, φαίνεται ότι σε όλο αυτό το ωραίο παζλ προστίθενται και χούλιγκαν του ευρύτερου «αντίφα» χώρου. Παρατηρούμε δηλαδή μια σειρά από οργανωμένες δράσεις που κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν δράσεις συμμορίας, καθώς τα άτομα που εμπλέκονται σ’ αυτές φαίνεται να επικοινωνούν μεταξύ τους και να οργανώνουν από κοινού μια σειρά από παράνομες δραστηριότητες (ξυλοδαρμός φοιτητών, απειλές κατά της ζωής, στοχοποίηση και συκοφαντική δυσφήμιση ατόμων, καταλήψεις χώρων κ.α.).
β) Οι θύτες της παραπάνω βίας και των απειλών, οι οποίοι ανήκουν κυρίως στον αναρχικό χώρο, ακολουθούν μια σειρά από πρακτικές που θα ανέμενε κάποιος ανυποψίαστος να τις δει να ακολουθούνται από άτομα του ακροδεξιού χώρου. Κι αυτό δημιουργεί μια σειρά από ενδιαφέρουσες αντιφάσεις. Για παράδειγμα, άτομα που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται την ελεύθερη έκφραση ιδεών στο πανεπιστήμιο, έρχονται και σου κάνουν ανάκριση για τις πολιτικές σου πεποιθήσεις και για το τι κόμμα ψηφίζεις, αναγκάζοντάς σε να πεις ψέματα για να μη φας περισσότερο ξύλο. Άτομα που διαδηλώνουν στους δρόμους προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν θύματα βίας να σπάσουν τη σιωπή τους, τα βλέπουμε να αποκαλούν ρουφιάνους θύματα βίας που έκαναν ακριβώς αυτό, έσπασαν τη σιωπή τους. Η διαφορά βέβαια είναι ότι αυτή τη φορά οι θύτες της βίας ήταν οι ίδιοι οι αναρχικοί. Λογικά ρουφιάνος δεν είσαι μόνο αν μιλήσεις για βία που υπέστης από άλλους. Αν σε δείρουν αναρχικοί και μιλήσεις, τότε είσαι ξεκάθαρα ρουφιάνος και δικαιούνται να σε τραμπουκίσουν ένα σωρό σύντροφοι. Ακολούθως, άτομα που το παίζουν διαρκώς ευαισθητοποιημένα εναντίον του victim blaming, τα βλέπουμε να κάνουν ακριβώς αυτό, να κατηγορούν ή να προσπαθούν να τρομοκρατήσουν περαιτέρω θύματα βίας. Ακόμη, άτομα που πολύ εύκολα βάζουν σε φωτογραφίες προφίλ τους συνθήματα όπως «σιγά μη φοβηθώ» και καταδικάζουν τις φασιστικές πρακτικές, εκνευρίζονται όταν κάποιοι άλλοι λένε «σιγά μη φοβηθώ» στους ίδιους και στη βία τους. Απ’ ό,τι φαίνεται, τη δική τους βία θα πρέπει να τη φοβούνται οι υπόλοιποι πολίτες.
Απευθύνω λοιπόν μια σειρά από ερωτήματα κυρίως σε άτομα του αριστερού και του αναρχικού χώρου που είναι πραγματικά εναντίον των φασιστικών πρακτικών και όχι μόνο στα λόγια: όλα τα παραπάνω σας εκφράζουν; Η επίθεση εναντίον φοιτητών στο Πανεπιστήμιο και η ανάκριση για τα πολιτικά τους πιστεύω, εκφράζουν το κίνημά σας και την ιδέα δικαιοσύνης και ισότητας για την οποία υποτίθεται ότι παλεύετε; Είναι πιο δικαιολογημένη η βία των αναρχικών απ’ το αν έκαναν τα ίδια ακριβώς πράγματα ακροδεξιοί; Και το πιο σημαντικό ερώτημα: αν όλα αυτά σας εκφράζουν, καλώς. Αν όμως δεν σας εκφράζουν, γιατί δεν μιλάτε; Γιατί δεν βοηθάτε να βρεθούν οι ένοχοι; Μήπως επειδή φοβάστε ότι θα χαρακτηριστείτε από τους δικούς σας ρουφιάνοι ή θα τεθείτε ‘εκτός κινήματος’; Μήπως επειδή τους φοβάστε κι εσείς όλους αυτούς; Κι αν φοβάστε, αυτό γιατί δεν σας ωθεί σε μια ενεργή βούληση για την προσωπική σας απελευθέρωση απ’ όλους αυτούς τους τραμπούκους που καταστρέφουν το κίνημά σας και το εξισώνουν με πρακτικές φασιστικής βίας; Κάποιοι από σας τους γνωρίζουν και παρότι διαφωνούν με τα όσα έκαναν, δεν βοηθάτε να βρεθούν και έτσι γίνεστε ηθικά συνένοχοι στη συνέχιση και στην κλιμάκωση τέτοιων φασιστικών συμπεριφορών. Στην τελική, η καταδίκη αυτών των ακραίων ατόμων και των πρακτικών τους δεν είναι αποδοχή της νίκης του «συστήματος» αλλά μια εξυγίανση των δικών σας κινημάτων και ιδανικών. Δεν κινδυνεύουμε απ’ αυτούς και τη συμμορία τους μόνο όσοι διαφωνούμε ιδεολογικά μαζί τους. Κινδυνεύετε κι εσείς. Και αυτό είναι εμφανές απ’ το ότι δεν μπορείτε να εκφραστείτε εναντίον τους όπως θα το πρόσταζαν οι ιδέες σας. Απ’ τον φόβο σας μην αποκληθείτε ρουφιάνοι επειδή υποστηρίζετε θύματα δικής τους βίας.
Σας καλούμε λοιπόν να συνδράμετε στην οργανωμένη αντιμετώπιση αυτών των ατόμων, την οποία έχουμε ήδη ξεκινήσει διάφορα θύματα της βίας τους που επιλέξαμε να σπάσουμε τη σιωπή μας και που εδώ και τόσους μήνες δεχόμαστε περαιτέρω στοχοποίηση. Καιρός να ξεπεράσουμε για λίγο τις όποιες πολιτικές και ιδεολογικές μας διαφωνίες και όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες, κάθε πολιτικής κατεύθυνσης, να απαλλάξουμε την κοινωνία, τα πανεπιστήμιά μας και τις ομάδες μας από τα ακραία στοιχεία τους.