Συγχαρητήρια στον Γαβρά για το μεγάλο τιμητικό βραβείο Jaeger-LeCoultre Glory 2019 που του απενεμήθη στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας, λίγο πριν από την πρεμιέρα της ταινίας του «Ενήλικοι στο Δωμάτιο», που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη.
Τρέφω απόλυτο σεβασμό στον Γαβρά και το έργο του και νοιώθω πολύ «μικρός» για να τον κρίνω.
Αναρωτιέμαι μόνο αν μετά τον «Αγνοούμενο» και το «Ζ», μία ταινία που βασίζεται στο βιβλίο ενός ανθρώπου που είναι ο κύριος υπεύθυνος για την φτωχοποίηση ενός λαού, έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο, πέρα από την «αθώωση» του συγγραφέα.
Δεν ξέρω πόσο αξιόπιστος φάνηκε στα μάτια του Γαβρά o Γιάνης Βαρουφάκης για να κάνει σενάριο την δική του εκδοχή, σε μια ταινία που θέλει να καταγράψει αντικειμενικά τα γεγονότα των δύσκολων στιγμών της διαπραγμάτευσης, που οδήγησαν την Ελλάδα στο κατώφλι της καταστροφής και σε περισσότερα χρόνια κρίσης.
Πόσο εχέγγυα μπορεί να είναι η κρίση ενός ανθρώπου, που έπαιξε στα ζάρια τις τύχες ενός λαού με τους εκβιασμούς του, με τις ανέφικτες ιδεοληψίες και εμμονές του, με τις ΚΥΠατζίδικες ηχογραφήσεις του (σύμφωνα με την δική του μαρτυρία ), με τις σκόπιμες δημιουργικές του ασάφειες, με την μεγαλομανία του και τα προσβλητικά μαθήματα οικονομίας που προσπαθούσε να «παραδώσει» στα συμβούλια υπουργών οικονομικών λες και είχε απέναντι του μαθητούδια στα αμφιθέατρα.
Τι έχει να προσφέρει η μαρτυρία ενός ανθρώπου πέρα από την δική του ωραιοποίηση, που έκλεισε τις τράπεζες, που επέβαλε τα capital controls, που ευθύνεται για την εξαφάνιση των αποθεματικών της χώρας και που μας οδήγησε ουσιαστικά σε ένα δημοψήφισμα – παρωδία και σε ένα τρίτο μνημόνιο πιο επαχθές από τα δυο προηγούμενα.
Δεν ξέρω αλήθεια πόσο σοφότερος θα γίνει ο ελληνικός λαός από αυτή την ταινία, τι καινούριο θα μάθει πέρα από αυτά που έχει περιγράψει σαν γεγονότα ο ίδιος ο Βαρουφάκης και πόσο αντικειμενική θα είναι η ματιά της, αφού βασίζεται σε ένα σενάριο που το έχει γράψει ο ίδιος άνθρωπος που «κατηγορείται» ότι έχει πέρα από τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες για τις ημέρες της υπουργίας του.
Δεν γνωρίζω πόσο φως θα ρίξει η ταινία σε εκείνα τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στα κλειστά δωμάτια η άποψη, του πιο αρνητικού πρωταγωνιστή εκείνου του καταστροφικού πρώτου εξαμήνου, της «πρώτης φορά Αριστερά» που μας έβαλε ακόμα πιο βαθιά στην κρίση.
Γιατί αν το προηγούμενο σάπιο πολιτικό σύστημα χρειάστηκε 35 χρόνια να χρεοκοπήσει την χώρα, τούτος εδώ, κατάφερε μέσα σε 6 μήνες να φτωχοποιήσει τον λαό της.
Είναι σαφές ότι είναι μια πολιτική ταινία και συγχρόνως μια πολιτική παρέμβαση στα πράγματα.
Θέλω να πιστεύω ότι ο Γαβράς δεν έχει πέσει στην παγίδα απλούστευσης των γεγονότων, ούτε δικαίωσης πολιτικών συμπεριφορών που έφεραν σε αδιέξοδο την χώρα και έσπειραν τον διχασμό στους πολίτες.
Αλλά, ας μην είμαστε βιαστικοί, κοντός ψαλμός αλληλούια που λένε. Ας περιμένουμε στις αίθουσες την ταινία, να δούμε τι τελικά θα παρακολουθήσουμε στο πανί.
Και τι από τα έργα και τις μέρες του Βαρουφάκη θα υπάρχουν μέσα σε αυτήν…