«Φαντάσου να είσαι δεκαοχτώ χρόνων τώρα… Μάσκες, αντισηπτικά, αποστάσεις… Πώς να ξεδώσεις;»  λέγαμε με τον άντρα μου σε μια συζήτηση περί νεολαίας και πανδημίας. Θυμηθήκαμε τα δικά μας νιάτα, τα αυγουστιάτικα, μέσα στην απόλυτη τρέλα. Κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο στα κλαμπ, στις παραλίες και στα μπιτσόμπαρα, παραδομένοι στους καλοκαιρινούς έρωτες που εμφανίζονταν απ’ το πουθενά, μέχρι να εξαφανιστούν και πάλι στο πουθενά. Καμία έγνοια, εκτός από το πού θα πάμε διακοπές, πού θα πιούμε, πού θα χορέψουμε και πού θα ερωτευτούμε.

Τα δικά μας νιάτα μετράνε μερικές δεκαετίες πίσω, αλλά τι σημασία έχει; Τα νιάτα περιστρέφονται πάντα γύρω απ’ τον ίδιο πυρήνα, και τότε και τώρα ο νέος έχει ορμή και τρέλα, θέλει να ξεδίνει και να δοκιμάζει. Να ακουμπά, να γεύεται, να μυρίζει και να αρπάζει, αυθόρμητα και πολλές φορές απρόσεκτα και άγαρμπα. Καλοκαιρινή νεότητα, τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από αυτό: τα μυαλά πάνω απ’ το κεφάλι, να πλέουν σ’ ένα σύννεφο έκστασης και ανεμελιάς.

Αντε να το διαλύσεις αυτό το σύννεφο. Αντε να του πεις τώρα του νέου ανθρώπου, του δεκαοχτάρη και εικοσάρη που είναι πάνω στην τρέλα του, ότι πρέπει να πίνει το ποτό του στο μπιτσόμπαρο με αποστάσεις, να μην έρχεται κοντά ούτε καν με τους φίλους του, να μη φασωθεί με το καλοκαιρινό του φλερτ. Να είναι αποστασιοποιημένος και αποστειρωμένος, γίνεται;

Προφανώς, όλα γίνονται και ο άνθρωπος προσαρμόζεται σε ό,τι του συμβαίνει. Ετσι και οι νέοι της εποχής της πανδημίας θα προσαρμοστούν, αργά ή γρήγορα, στη συνθήκη της γυάλας και της απόστασης, που απαιτούν οι περιστάσεις. Απλώς, «στο αργά ή γρήγορα», νομίζω ότι θα υπερισχύσει το «αργά». Οι νέοι θα δυσκολευτούν και θα καθυστερήσουν να προσαρμοστούν γιατί μέχρι τώρα όλα γύρω τους φώναζαν «χαλάρωση». Αλλά και γιατί, ακόμα και τώρα που τα πράγματα ζορίζουν και η αυστηρότητα επανέρχεται, δεν τους βοηθάμε να κατανοήσουν σε βάθος την κατάσταση.

Ακουγα τον καθηγητή Μικροβιολογίας Αλκη Βατόπουλο, ο οποίος μιλούσε στο Open Tv. Αναφερόμενος στα αυξημένα κρούσματα κορονοϊού στη χώρα, είπε: «Ο κόσμος όταν πάει να κάνει μια δουλειά φοράει μάσκα, όταν πάει όμως να διασκεδάσει δεν τη φοράει. Επίσης, παρατηρώ ότι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι φοβούνται και φορούν μάσκα. Η νεολαία όμως ούτε έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται. Είτε τους λες για το πολιτικό σύστημα στη Νέα Γουινέα είτε τους λες για τον κορονοϊό, το ίδιο τους ενδιαφέρει».

Και πώς να πάρει χαμπάρι η νεολαία; Εδώ μέχρι πρότινος είχαν ξεχάσει τι συμβαίνει οι μεγαλύτεροι, οι πιο ώριμοι υποτίθεται. Αρχισαν να συνωστίζονται στα πανηγύρια και να χορεύουν καλαματιανούς αγκαλιασμένοι, βάλθηκαν να κανονίζουν γάμους και βαφτίσια με εκατό καλεσμένους και τη μάσκα την είχαν μόνο για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αφού μόνο εκεί ήταν υποχρεωτική. Οπουδήποτε αλλού έμπαιναν, σε κομμωτήρια, σούπερ μάρκετ, φούρνους και λοιπά μαγαζιά, έμπαιναν άνευ αυτοπροστασίας. Μέχρι και ηλικιωμένους έβλεπες, την πιο ευάλωτη ομάδα πληθυσμού, να κυκλοφορούν άνετοι και ξε-μάσκωτοι σε κλειστούς χώρους.

Ολος ο κόσμος είχε χαλαρώσει, δεν θα χαλάρωναν οι νέοι, που η χαλάρωση είναι και η φυσική τους τάση;

Ακόμα και τώρα, που τα σειρήνες κινδύνου άρχισαν να χτυπάνε ξανά, αρκετοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Εγινε η μάσκα υποχρεωτική σε όλους τους κλειστούς χώρους, κάποιοι πάνε, λέει, σε γιατρούς και παρακαλάνε να τους γράψουν χαρτί για να μην τη φοράνε. Μα, τι μυαλά έχουν αυτοί οι άνθρωποι, αλήθεια; Πόσο ασυνείδητοι και κουφιοκέφαλοι είναι;

Και βέβαια, επανήλθε δριμύτερο και το φαινόμενο της μάσκας κάτω απ’ τη μύτη, με τα ρουθούνια ανοιχτά σε πάσης φύσεως μικροβιακούς εισβολείς. Οι μισοί έτσι τη φοράνε τη μάσκα, τρομάρα τους.

Τι παράδειγμα να πάρουν και οι νέοι; Ο,τι βλέπουν γύρω τους από τους μεγαλύτερους, αυτό μιμούνται. Την κουτοπονηριά και την ασυνειδησία βλέπουν, την επιπολαιότητα, το ζαμάν φου, το «έλα μωρέ, τι θα πάθω» και το «όλα είναι υπερβολές και συνωμοσία». Οπως ο μπαμπάς κι ο θείος τους συνωστίζονται στα πανηγύρια, έτσι κι αυτοί συνωστίζονται στα μπαρ. Κι όταν δεν τους επιτρέπεται στα μπαρ, συνωστίζονται στις πλατείες και στις ταράτσες.

«Βάλτε μπρατσάκια, μαγιό, γυαλί, καλή διάθεση και ελάτε το Corona Party», έλεγε η ανάρτηση στα social media, η οποία αφορούσε σε πάρτι που διοργάνωνε κάθε βδομάδα μαγαζί στον Πόρο. Πόρος, Χαλκιδική, Μύκονος, τα «Corona Party» ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια το φετινό καλοκαίρι. Και οι νέοι τα τίμησαν δεόντως, λες και πηγαίνοντας σ’ ένα τέτοιο πάρτι επαναστατούσαν απέναντι στο σύστημα.

Αν καθίσεις να φιλοσοφήσεις τη μόδα των «Corona Party», θα καταλήξεις ότι είναι η τέλεια διαστρέβλωση της κατάστασης που ζούμε και του πώς πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Αντί να περάσει στη νεολαία σαν κάτι επικίνδυνο, σαν ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουμε, έχει περάσει σαν εμπόδιο απέναντι στο οποίο πρέπει να αντιδράσουμε, να επαναστατήσουμε, βασικά αγνοώντας το. Με παρόμοιο τρόπο που επαναστατούμε απέναντι στο κήρυγμα.

Το «μη συνωστίζεστε» του ειδικού, για τους νέους έγινε ένα ακόμα «μην πιεις» της μαμάς ή «μην αργήσεις» του μπαμπά. Συνωστίζονται και κάνουν πάρτι για ν’ αντιδράσουν επειδή κάποιος τους λέει να μη συνωστίζονται. Οντως, οι νέοι δεν έχουν καταλάβει τίποτα.

Ή, ακόμα χειρότερα, τα έχουν καταλάβει όλα λάθος.

ΥΓ. «…και κάθε μέτρο δημόσιας υγείας δεν επιβάλλεται με τη ράβδο. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι μιλάμε για ένα θέμα υγείας το οποίο τον αφορά», ανέφερε ο καθηγητής Αλκης Βατόπουλος στην ίδια συνέντευξη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News