Την ερχόμενη Κυριακή, 19 Ιανουαρίου, στη διεθνή διάσκεψη που θα γίνει στο Βερολίνο για τον τερματισμό του Εμφυλίου στη Λιβύη, η καγκελάριος της Γερμανίας θέλησε να έχει κοντά της εκπροσώπους από τον ΟΗΕ, από την Ευρωπαϊκή Ενωση και από τις παρακάτω χώρες: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Τουρκία, Αλγερία, Αίγυπτο, Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, καθώς και από την Αφρικανική Ενωση και τον Αραβικό Σύνδεσμο. Σύνολο: 16 οι πλευρές.

Μιλώντας για την ειρηνευτική κινητικότητα περί το Λιβυκό, ας ξεκινήσουμε με ένα σερί «απλών» ερωτημάτων, τα οποία ενδεχομένως δείχνουν την πολυπλοκότητα ενός ζητήματος που βρίθει αντιθέσεων.

Γιατί στο Βερολίνο το «κλίμα» για το λιβυκό πρόβλημα θα είναι καλύτερο από εκείνο της Μόσχας; Μήπως επειδή οι προσκλήσεις στους διαφόρους παράγοντες απεστάλησαν με την προσωπική φροντίδα της Ανγκελα Μέρκελ; Πώς θα συνεργαστούν με σκοπό να επιτύχουν κατάπαυση του πυρός (πόσο μάλλον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου) πλευρές που έχουν από κυριολεκτικώς αντιμαχόμενα μέχρι εντελώς διαφορετικά συμφέροντα στην περιοχή, καθώς και άλλες οι οποίες είναι γεωπολιτικά ή οικονομικά (ενεργειακά, δηλαδή) αδιάφορες;

• Ακόμη: Για ποιους λόγους η Γερμανία δεν προσκάλεσε την Ελλάδα, αν και τα συμφέροντα της χώρας μας απειλεί άμεσα η (ήδη απαξιωμένη… άνωθεν) «συμφωνία» μεταξύ της υπ’ ατμόν κυβέρνησης της Τρίπολης και της Τουρκίας;

Από πλευράς Γερμανίας έχει ανακοινωθεί ότι το πλαίσιο της εν λόγω διάσκεψης θα είναι η υποστήριξη του έργου του ΟΗΕ στο Λιβυκό, έργο το οποίο συνίσταται στην επιδίωξη: α) εφαρμογής του εμπάργκο όπλων στις αντιμαχόμενες εξουσιαστικές φατρίες, και β) δρομολόγησης κάποιας διαδικασίας ειρήνευσης.

Ο Χαλίφα Χαφτάρ, αντίπαλος του «αναγνωρισμένου από τη διεθνή κοινότητα», εξοπλισμένου από τους Τούρκους αλλά προσώρας ηττημένου στα πεδία της μάχης Φαγιέζ Σαράζ, θα μεταβεί στο Βερολίνο με φόρα από τη Μόσχα απ’ όπου έφυγε αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τον ρωσοτουρκικό… φιλειρηνικό άξονα των Βλαντίμιρ Πούτιν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο λίβυος πολέμαρχος θα λάβει μέρος στη διάσκεψη, αλλά με έναν όλως ιδιαίτερο τρόπο, όπως μετέδωσε η γερμανική DW: και αυτός και ο Σαράζ «δεν θα καθίσουν εξαρχής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ώστε να μη θέσουν σε κίνδυνο οποιαδήποτε συμφωνία θα μπορούσε να επιτευχθεί»!

Ευρωπαϊκός στρατός

Η ιταλική Repubblica πίσω από τη διάσκεψη διαβλέπει την επιθυμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αποστείλει στρατεύματα στη Λιβύη – και στο ρεπορτάζ της παραθέτει τη σχετική «αισιοδοξία ευρωπαίων διπλωματών» δίπλα σε δηλώσεις του ιταλού πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε και του ιταλού υπουργού Εξωτερικών Λουίτζι ντι Μάιο, οι οποίοι διαβεβαιώνουν ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί η στρατιωτική αποστολή, με δεδομένη τη «φιλοδοξία» των Ιταλών «να αναπτυχθούν ευρωπαϊκές δυνάμεις υπό την ομπρέλα του ΟΗΕ». Ο στόχος της ευρωπαϊκής στρατιωτικής αποστολής θα αποσαφηνιστεί από τον επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Τζοζέπ Μπορέλ από την ερχόμενη Δευτέρα, «αν και εφόσον η διάσκεψη του Βερολίνου επιτύχει». Πάντως «οι Ευρωπαίοι είναι πεπεισμένοι ότι η στρατιωτική αποστολή είναι ο μόνος τρόπος για επίτευξη διαρκούς εκεχειρίας η οποία θα επιτρέψει τη δρομολόγηση της όποιας πολιτικής διαδικασίας».

Ποιοι έχουν το δίλημμα

Η ιταλική εφημερίδα, σε άλλο ρεπορτάζ της, επικεντρώνει και στις επαφές του Χαφτάρ με τους διεθνείς υποστηρικτές του, μετά το ναυάγιο της Μόσχας, δίνοντας έμφαση στα κίνητρά του: έφυγε, όπως έφυγε, από τη Ρωσία θέλοντας να εξακριβώσει κατά πόσον έχει την υποστήριξη των Ρώσων στην τελική επίθεση που ετοιμάζει, λένε οι Ιταλοί, και πήγε στην Ιορδανία όπου, με τα λεφτά των Σαουδαράβων, έχει εκπαιδεύσει τα στελέχη του. Η Αίγυπτος έχει επενδύσει πάνω του, συνεχίζουν, καθώς δεν θέλουν επ’ ουδενί να δουν στην Τρίπολη φανατικούς ισλαμιστές εξοπλισμένους από τον Ερντογάν. Εξάλλου η Τουρκία χρηματοδοτεί την «υπόγεια» αντιπολίτευση στην Αίγυπτο, έργο που ασκούν με… θρησκευτική ευλάβεια οι λεγόμενοι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», ένα παλιό και ακραίο κίνημα του πολιτικού Ισλάμ.

Σε όσους «έχουν να χάσουν από την ειρήνη» στη Λιβύη η La Repubblica συγκαταλέγει και τα Εμιράτα, λόγω των φιλοδοξιών της βασιλικής εξουσίας, και έναντι του φιλοτουρκικού Κατάρ κυρίως. Το ιταλικό φύλλο επισημαίνει ότι οι εμίρηδες «έχουν ξοδέψει τεράστια χρηματικά ποσά για τον εξοπλισμό του Χαφτάρ».

Σε ό,τι αφορά τη διάσκεψη της ερχόμενης Κυριακής, όλοι οι παραπάνω φίλοι του Χαφτάρ αντιμετωπίζουν ένα και μοναδικό δίλημμα: για αυτούς, εκεχειρία σημαίνει υποταγή στον άξονα Ρωσίας – Τουρκίας, αντιθέτως συνέχιση του πολέμου με σκοπό την κατάληψη της Τρίπολης σημαίνει άνοιγμα του ασκού του Αιόλου, ο οποίος, σε αυτήν την περίπτωση, «θα έχει πολλά απρόβλεπτα και πολύ αίμα».

Επίκληση Μεταναστευτικού

Αν δώσει κανείς βάση στο προαναφερθέν ρεπορτάζ της DW, η Μέρκελ επιδιώκει την ειρήνευση στη Λιβύη και για έναν επιπρόσθετο λόγο: η καγκελάριος ανησυχεί ότι ο παρατεταμένος πόλεμος θα στείλει περισσότερους μετανάστες στην Ευρώπη. Το αμιγώς πολιτικό σκέλος αυτής της εκδοχής είναι ότι, με τις πρωτοβουλίες της στο Λιβυκό, η Γερμανία επιδιώκει να εξισορροπήσει την αδράνειά της στο Συριακό, ένα μείζον γεωπολιτικό ζήτημα το οποίο της έστειλε μαζικά πρόσφυγες και μετανάστες το 2015 και μετέβαλε το τοπίο τόσο εντός της Χριστιανοδημοκρατίας όσο και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο.

Επικαλούμενη πάντως το Μεταναστευτικό, σε μία διεθνή διάσκεψη που το περιλαμβάνει, έστω και ως απόληξη του κυρίου θέματός της, είναι αδιανόητο να μην προσκαλεί η Μέρκελ την Ελλάδα, χώρα η οποία δέχεται αλλεπάλληλα κύματα μεταναστών, απεσταλμένα από τη μεριά κάποιου ο οποίος θα πάει στο Βερολίνο σαν παράγων επίλυσης του λιβυκού προβλήματος ενώ αποτελεί βασικό και εξαιρετικά επικίνδυνο για την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο στοιχείο του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News