Η Λένα Ντάναμ είναι μόλις 31 ετών και είναι ήδη από χρόνια γνωστή από την τηλεοπτική σειρά «Girls» στην οποία πρωταγωνιστεί, γράφει το σενάριο και σκηνοθετεί. Αυτές τις ημέρες το Χόλιγουντ συνταράσσεται από ένα -ακόμα- σκάνδαλο μετά την αποκάλυψη των σεξουαλικών παρενοχλήσεων κατά γυναικών με θύτη τον πανίσχυρο παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινσταϊν. Και η Ντάναμ αποφάσισε να παρέμβει με άρθρο της στους New York Times.

Ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, ένας από τους ισχυρότερους παραγωγούς του Χόλιγουντ εδώ και σαράντα χρόνια, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός τεραστίων διαστάσεων σκανδάλου μετά τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση. Είναι συνιδρυτής, μαζί με τον αδελφό του Μπομπ, των εταιριών Miramax και The Weinstein Company, έχει λάβει πολλά από τα σημαντικότερα βραβεία του κινηματογράφου ενώ ήταν παραγωγός ταινιών όπως το «Pulp Fiction, οι «Συμμορίες της Νέας Υόρκης», και ο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ».

Η Ντάναμ στο κείμενό της αναφέρει ότι βίωσε και εκείνη τον σεξουαλικό ρατσισμό των ανδρών του Χόλιγουντ, όπου ο σεξισμός είναι πάντα και πανταχού παρών. Η πρωταγωνίστρια των Girls θυμάται την άφιξή της στην Καλιφόρνια όταν ήταν 23 ετών (σήμερα είναι 31), τις συσκέψεις σχεδόν αποκλειστικά με άνδρες, τη βεβαιότητά τους ότι εκείνη ήταν πρόθυμη να κάνει «προσωπικές» ταινίες, τις προτάσεις να γράψει μία κωμωδία για το πώς ο μηνιαίος κύκλος των γυναικών τις φέρνει σε «κατάσταση τρέλας για μία εβδομάδα», την επιμονή τους ότι θα ήταν καλό να «έχω συμπρωταγωνίστρια μία πραγματικά καυτή κοπέλα». Θυμάται δείπνα που τραβούσαν σε μάκρος, γεύματα εργασίας που κατέληγαν σε εξομολογήσεις για τον «διαλυμένο γάμο» του υπεύθυνου παραγωγής και στη συνέχεια σε επίμονο φλερτ, και την υπενθύμιση ότι θα πρέπει να «είμαι έτοιμη για όλα στο κρεβάτι, όπως άλλωστε προϋποθέτει η εργασία μου».

Η Λένα δεν υπέκυψε στο φαλλοκρατικό καθεστώς του Χόλιγουντ και κατάφερε να δημιουργήσει μία καταπληκτική σειρά με τη βοήθεια ενός άνδρα «γεμάτου σεβασμό» όπως τον χαρακτηρίζει, του Τζαντ Aπατάου.

Το σκάνδαλο Γουάινσταϊν δεν την εξέπληξε. Κυρίως την ενόχλησε, η σιωπή, η «ομερτά» των ισχυρών του Χόλιγουντ και των συνεργατών του παραγωγού που δεν μίλησαν.

Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο, γράφει. Ο Γούντι Αλεν, για παράδειγμα, τον οποίο κατήγγειλε η κόρη του για σεξουαλική κακοποίηση, καταφέρνει ακόμα να πείθει τις γνωστότερες νεαρές ηθοποιούς να εργαστούν μαζί του. Ο Ρομάν Πολάνκσι, του οποίου τα θύματα εξακολουθούν να βγαίνουν και να μιλούν το ένα μετά το άλλο, θεωρείται ένας οραματιστής για τον οποίο αξίζει κανείς να αγωνιστεί. Ο ίδιος ο Γουάινσταϊν κάλεσε τους αστέρες του Χόλιγουντ να υπογράψουν ένα κείμενο ζητώντας να παραγραφούν οι κατηγορίες κατά του Πολάνσκι και να του επιτραπεί ξανά η είσοδος στις ΗΠΑ.

Αλλά πέρα από τα ονόματα αυτό που λέει η Ντάναμ είναι ότι το να κάνεις τα «στραβά μάτια» και να αγνοείς αυτές τις συμπεριφορές είναι ο κανόνας στο Χόλιγουντ.

Οι κατηγορίες κατά του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν της φάνηκαν τόσο ξεκάθαρες και τόσο απαίσιες που θεώρησε αρχικά πως θα ήταν αδύνατον κάποιος να τις αμφισβητήσει. Εκ των υστέρων παραδέχεται ότι ήταν αφελής. Η συνήθης σε αυτές τις περιπτώσεις σιγή, η συλλογική άρνηση να πάρουν θέση εμφανίστηκε ξανά.

Ο λόγος που επιτίθεται στους άνδρες, εξηγεί, είναι γιατί σιωπούν ενώ είναι εκείνοι που έχουν τα λιγότερα να χάσουν αλλά και τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα. Και όμως για μία φορά ακόμα, ημέρες μετά τις καταγγελίες όλοι περιμένουν από τους πιο ισχυρούς συνεργάτες του Γουάινσταϊν να πούνε μια κουβέντα. «Μια έστω λέξη τους», γράφει η Ντάναμ, «δεν θα είναι απλώς ένα δώρο για τις γυναίκες που έπεσαν θύματα του πανίσχυρου παραγωγού, αλλά και ένα θετικό μήνυμα από τη βιομηχανία του κινηματογράφου προς όλες τις γυναίκες». Χρειάζεται μία κίνηση που να δείχνει ότι αυτός ο χώρος δεν αποδέχεται και δεν συγχωρεί την κατάχρηση εξουσίας και τον μισογυνισμό που είναι οι κινητήριες δυνάμεις που κρύβονται πίσω από τέτοιες συμπεριφορές.

Και εδώ η Ντάναμ κάνει τη δική της αυτοκριτική, με μία δημόσια απολογία. Γράφει λοιπόν ότι το Φθινόπωρο του 2016 έλαβε μέρος σε μία εκδήλωση στήριξης της Χίλαρι Κλίντον την οποία είχε οργανώσει ο Γουάινσταϊν. «Είχα ακούσει τις φήμες. Ενιωσα ότι το να βγω στη σκηνή σε μία εκδήλωση υπό την αιγίδα του, θα ήταν προδοσία των προσωπικών μου αρχών. Αλλά από την άλλη πλευρά ήθελα απελπισμένα να στηρίξω την υποψήφια της καρδιάς μου (τη Χίλαρι Κλίντον). Εκανα τους υπολογισμούς μου και πήγα» παραδέχεται η Ντάναμ. «Ολοι κάνουμε υπολογισμούς και το να παραδεχτούμε ότι σφάλαμε δεν είμαι πράξη δειλίας» συμπληρώνει.

Γιατί κατά την ηθοποιό πρόκειται για μία αλλαγή θέσης η οποία τελικά θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που εργάζονται οι γυναίκες και το πώς οι ίδιες αντιμετωπίζουν τη θέση τους στην αγορά εργασίας. «Ζητώ συγγνώμη για το ότι έσφιξα το χέρι κάποιου που γνώριζα ότι δεν ήταν φίλος των γυναικών» κλείνει την «απολογία» της.

Και μετά περνάει στην αντεπίθεση ρωτώντας τους άνδρες του Χόλιγουντ: «Εσείς γιατί ζητάτε συγγνώμη; Τι είναι αυτό που στο εξής θα σταματήσετε να αποδέχεστε;  Αισθάνεστε αμήχανοι που έχετε φωτογραφηθεί μαζί του χαμογελώντας, ή γιατί έδωσε χρήματα για την οργάνωσή σας ή γιατί κέρδισε για λογαριασμό σας μία υποψηφιότητα για Οσκαρ; Μήπως αισθάνεστε ότι το γεγονός είναι μεν θλιβερό, αλλά δεν είναι δικό σας πρόβλημα; Και όμως είναι».

Για την Ντάναμ είναι μέρος του προβλήματος οι ατζέντηδες που στέλνουν τις πελάτισσές τους να συναντήσουν έναν άνδρα που είναι γνωστός «θηρευτής», οι παραγωγοί που κάνουν ότι δεν είδαν, οι ηθοποιοί που άκουσαν ψιθύρους, αλλά έστρεψαν την πλάτη τους. Είναι πρόβλημα το ότι η βιομηχανία του θεάματος δεν έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα από φόβο μήπως χάσει την εύνοια του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν. Αλλά δεν είναι πρόβλημα των γυναικών που φοβούνται να πουν την ιστορία τους, ή εκείνων που κατέληξαν σε οικονομικό συμβιβασμό με τον θύτη τους.

Η σιωπή του Χόλιγουντ, ειδικά των ανδρών που εργάστηκαν δίπλα στον Γουάινσταϊν, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να ενισχύει την εκείνη την κουλτούρα που αναγκάζει τις γυναίκες να μην μιλούν. «Οταν επιλέγουμε εμείς τη σιωπή ενώ γνωρίζουμε, είναι σαν να φιμώνουμε τα θύματα, σαν να συγχωρούμε συμπεριφορές που σε ατομικό επίπεδο κανένας δεν θεωρεί αποδεκτές. Οταν μένουμε σιωπηλοί ακολουθούμε το ίδιο μονοπάτι που μας οδήγησε εδώ. Αλλάζουμε τα πράγματα κάνοντας φασαρία. Λέμε ιστορίες για να φέρουμε την αλλαγή. Δεν θέλουμε να λέμε ιστορίες σαν αυτή ξανά και ξανά. Μιλήστε πιο δυνατά» καλεί τους άνδρες, κλείνοντας το κείμενό της, η γνωστή ηθοποιός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News