Δεν υπήρξε τεράστιο ταλέντο. Ηταν όμως πάντα εκεί. Πιστός, χαλκέντερος, ηγέτης. Και αυτό οι οπαδοί της Τσέλσι του το αναγνώριζαν πάντα, ακόμα και στις τραγωδίες του -όπως εκείνο το καταραμένο πέναλτι που είχε χάσει στον τελικό του Champions League με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2008 (εδώ) και κόστισε στους Μπλε την κούπα. Ο Τζον Τέρι, ένα φαινόμενο συλλογικής πίστης στη μετά-Μποσμάν εποχή του ποδοσφαίρου, αποχαιρέτησε το Στάμφροντ Μπριτζ.

Ηταν ένα συγκινητικό αντίο για τον 37χρονο αμυντικό. Υστερα από 17 σεζόν με τη φανέλα της Τσέλσι, ήταν παιδάκι όταν ξεκινούσε και τώρα πια είναι παλαίμαχος. Η περίσταση δεν θα μπορούσε να είναι πιο ιδανική. Η Τσέλσι είχε ήδη εξασφαλίσει μαθηματικά, από την περασμένη Παρασκευή, το πρωτάθλημα Αγγλίας και το βράδυ της Δευτέρας έπαιζε στην έδρα της με τη βαθμολογικά αδιάφορη Γουότφορντ. Οι δύο ομάδες πρόσφεραν θέαμα με την Τσέλσι να επικρατεί στο τέλος με 4-3. Ο Τέρι μπορούσε να αποχαιρετήσει προσωπικά το κοινό, αφού στην επόμενη αγωνιστική η φιέστα θα είναι αφιερωμένη στην απονομή του πρωταθλήματος.

Ο Τέρι ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ στη νίκη της Τσέλσι με 4-3. Και αυτό ήταν τρόπον τινά ιστορικό γκολ: ήταν το 100ο της Τσέλσι μέσα στη σεζόν και το 1000ο από το 2003 που ανέλαβε την ομάδα του Λονδίνου ο ρώσος μεγιστάνας Ρομάν Αμπράμοβιτς. Παράλληλα με αυτό ο Τέρι έγινε ο πρώτος αμυντικός σκόρερ από καταβολής της Πρέμιερ Λιγκ με 41 γκολ, έχοντας βάλει έστω κι ένα και στις 17 σεζόν που αγωνίστηκε!

Από τη στιγμή που έφυγε από το Στάμφορντ Μπριτζ ο άλλος μεγάλος, ο Φρανκ Λάμπαρντ, ο Τέρι υπήρξε σύμβολο της Τσέλσι, περισσότερο από βασικός κεντρικός αμυντικός. Από το 2004 οδήγησε τους Μπλε στην κατάκτηση πέντε πρωταθλημάτων και τεσσάρων Κυπέλλων Αγγλίας ενός Europa League (το 2013) και βεβαίως στον θρίαμβο του Champions League το 2012. Με την Εθνική Αγγλίας αγωνίστηκε σε 76 αγώνες και υπήρξε αρχηγός της για έξι χρόνια. Με την Εθνική δεν κατέκτησε τίποτα. Αλλά δεν κατέκτησε και κανείς άλλος με την Εθνική Αγγλίας κάτι, μετά το 1966…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News