Και ξαφνικά κάτι αλλάζει στα ΜΜΕ… Ανοίγουν δουλειές και ειδικά στο ραδιόφωνο και προσλαμβάνεται κόσμος! Θα μπορούσε μία τέτοια είδηση να κάνει χαρούμενους πολλούς από εμάς, που αποφασίσαμε κάποτε -πριν από πολλά πολλά χρόνια- να υπηρετήσουμε το όνειρό μας και καταλήξαμε να υπηρετούμε έναν εκδότη-εργολάβο (λέμε τώρα), ο οποίος αποφάσισε κάποια στιγμή να βάλει λουκέτο στο «μαγαζί» γιατί δεν εξυπηρετούσε πλέον τις επιχειρηματικές του φιλοδοξίες.

Και όμως! Άνοιξαν δουλειές, αλλά όχι για δημοσιογράφους, για πρώην βουλευτές-υπουργούς οι οποίοι δεν κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και στράφηκαν στο «σιγουράκι», στην εμπιστοσύνη του αφελούς αναγνώστη-ακροατή. Και σας παρακαλώ, μην ακούσω αηδίες του τύπου «μα ο τάδε ή η δείνα ήταν δημοσιογράφος» γιατί θα απαντήσω «ναι! ΗΤΑΝ»… και μην το ξεχνάμε αυτό. Απέτυχαν ως πολιτικοί και ξαφνικά θυμήθηκαν ότι κάποτε ήταν δημοσιογράφοι (λέμε τώρα) και «τσουπ» είδαν φως και μπήκαν, όταν χιλιάδες συνάδελφοι προσπαθούμε να βρούμε κάτι έστω και σε συνθήκες γαλέρας…

Δεν είναι σημερινό φαινόμενο αυτό. Προσωπικά το έζησα πάρα πολλές φορές σε εφημερίδα και μάλιστα σε μία από τις 5 μεγαλύτερες της χώρας, όπου κάθε τόσο ερχόταν και ένας αποτυχημένος οτιδήποτε, να πει την αποψάρα του και να πάρει έναν μισθό που εμείς οι ταπεινοί δεν είχαμε δει ούτε στον ύπνο μας! Δεν ξέρω αν ήμουν και αν είμαι καλός ή κακός δημοσιογράφος. Ξέρω όμως ότι ήμουν και είμαι τίμιος δημοσιογράφος. Τίμησα τα λεφτά που πήρα, όσα και αν ήταν αυτά και δεν έγινα γυρολόγος, πουλώντας το τομάρι μου κατά περίσταση. Ούτε έφυγα από τον χώρο επειδή κάπου είδα ένα μεγαλύτερο βάζο με μέλι και όταν τελείωσε επέστρεψα στο «σιγουράκι» μου…

Δεν έχω τίποτα εναντίον των νεοπροσληφθέντων «συνάδελφων» απλά είναι η αφορμή να στεναχωρηθώ, να θυμώσω, να απογοητευτώ και να θυμηθώ μία παλιά σοφή ρήση που λέει ότι «τα σκατά και οι φελλοί επιπλέουν». Και να προσθέσω ότι στις μέρες μας επιπλέει και το ωραίο μπούστο μια και συνήθως είναι πλαστικό…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News